چکیده
این تحقیق دانش آموزان پایه 5 و 6 را با در نظر گرفتن سطوح جداگانه بی توجهی و بیش فعالی – تحریک پذیری ( یعنی علائمADHD ) در کلاس مجازی درس ریاضی، بررسی میکند که آیا درصورت نشستن نزدیک معلم بهتر یاد میگیرند یا خیر. به طور کلی دانش آموزان در صورت نزدیک بودن به معلم نسبت به دور بودن از او بهتر یاد می گیرند. بعلاوه سطوح بالاتر علائم ، یادگیری را بیشتر مختل میکند. وقتی سطوح مجزای علائم ADHD را در نظر بگیرید ، نتایج یادگیری دانش آموزان از عامل محل نشستن نزدیک، خیلی بهره نبرده است. درنتیجه این مطالعه فرض کلی تقویت پیشرفت تحصیلی دانش آموزان مبتلا به سطوح جداگانه بی توجهی و بیش فعالی- تحریک پذیری در اثر محل نشستن نزدیک را تایید نمیکند.
1-مقدمه
هر کسی گاهی توجه نمیکند، زیاد فعال است یا تحریک پذیر رفتار میکند ، یعنی گاهی رفتارهایی که در زمره علائم ADHD هستند را نشان میدهد. منظور از عدم توجه، فراموشی کلی یا ناتوانی در توجه کامل به جزئیاتی است که در اثر فقدان کنترل توجه ارادی به وجود می آید. رفتارهای بیش فعالی-تحریک پذیری عبارتند از بیقراری و گیجی، فقدان کنترل آگاهانه و داشتن فعالیت فیزیکی زیاد. آنها ظاهرا برای هدایت غیرمستقیم و دائمی توجه فرد برای تمرکز روی داستان و محرک های دیگر ناشی از ناتوانی در کنترل محرک های لحظه ای و پاسخ های هیجانی لازم هستند. به هرحال با اینکه همه دانش آموزان بارها این علائم را تجربه میکنند، بیشتر مواقع از نظر بالینی سطح شدت آنها ناچیز است. فقط تعداد اندکی از دانش آموزان – تقریبا 5 درصد _ مبتلا به ADHA هستند و علائم بالینی را با شدت بالا تجربه میکنند.
5-نتیجه گیری
تحقیق حاضر اولین تحقیقی است که سطوح مجزای علائم ADHD را در ارزیابی رابطه محل نشستن و پیشرفت تحصیلی در نظر گرفت. یک توانایی قابل توجه مقاله حاضر کاربردش در کلاس واقعیت مجازی بود، بنابراین تنظیمات کنترلی عملی استاندارشده برای تاثیر متغیرهای درآمیختگی را تضمین کرد. نتایج این تحقیق تایید کردند که همه دانش آموزان از نشستن نزدیک معلم سود میبرند، ولی شاگردان با سطوح مجزای علائم ADHD بالاتر، از نشستن نزدیک معلم سود خاصی نمی برند. درنتیجه تحقیق حاضر این فرض را که نشستن نزدیک معلم به طور ویژه ای پیشرفت تحصیلی را در دانش آموزان مبتلا به سطوح شدید علائم ADHD تقویت میکند، تایید نمی کند.
Abstract
This study investigated whether students in grades 5 and 6 learned better when seated proximally to the teacher during a virtual classroom math lesson, taking individual levels of inattention and hyperactivity-impulsivity (i.e., ADHD symptoms) into account. In general, students learned better in the proximal seat location compared to a distant one. Additionally, more intense symptom levels impaired learning more. When considering individual levels of ADHD symptoms, students’ learning outcomes did not specifically benefit from a proximal seat location. Consequently, the present study did not support the general assumption that a proximal seat location fosters academic achievement in students experiencing individual levels of inattention and hyperactivity-impulsivity.
1. Introduction
Every student does not pay attention, is overly active, or acts impulsively at times, and hence sometimes exhibits behavior subsumed under the term ADHD1 symptoms (APA, 2013; DeYoung & Rueter, 2017; DuPaul & Stoner, 2014; Levy, Hay, McStephen, Wood, & Waldman, 1997). Inattention refers to a generalized absent-mindedness or failure to pay close attention to details that is expected to emerge from a lack of effortful attention control (APA, 2013; Martel, Nigg, & von Eye, 2008). Hyperactive-impulsive behaviors are hectic, lack conscious control, and incorporate a high level of physical activity (APA, 2013). They are assumed to serve to constantly redirect an individual's attentional focus to novel or more salient stimuli, due to an inability to control immediate incentive and affective responses (Martel et al., 2008). However, whereas all students experience these symptoms at times, the majority should experience them at clinically insignificant intensity levels (DuPaul, Gormley, & Laracy, 2017; Lubke, Hudziak, Derks, van Bijsterveldt, & Boomsma, 2009; Polderman et al., 2007). Only a small minority of students - approximately five percent - are diagnosed with ADHD, and hence experience clinically significant symptom levels (Polanczyk, de Lima, Horta, Biederman, & Rohde, 2007).
5. Conclusion
The present study was the first to take students’ individual levels of ADHD symptoms into account when assessing the relation between seat location and academic achievement. One substantial strength of the present study was its use of a virtual reality classroom, thus guaranteeing a highly standardized experimental setting controlling for the influence of confounding variables. The results of the present study supported the assumption that all students benefit from sitting proximally to the teacher with respect to learning results. However, students with higher individual levels of ADHD symptoms did not specifically benefit from a proximal seat location. Consequently, the present investigation did not support the common assumption that seat locations proximal to the teacher specifically foster academic achievement in students experiencing increased levels of ADHD symptoms.
چکیده
1 مقدمه
1-1 علائم ADHA و پیشرفت تحصیلی
1-2تقویت پیشرفت تحصیلی در مدرسه
1- 3 تحقیق حاضر
2- روشها
2-1نمونه
2-2 طرح تحقیق
2-3 روش کار
2-4 معیارها و پرسشنامه ها
2-5 تحلیل ها
3-نتایج
3-1- آیا دانش آموزان به طو کلی با نشستن در نزدیکی معلم بهتر یادگرفتند؟
3-2 آیا علائم ADHD یادگیری را کاهش میدهند؟
3-3 آیا محل صندلی ، رابطه علائم ADHD و یادگیری را تعدیل میکند؟
4-بحث و بررسی
4-1 کاربردهای روش شناختی و عملی
4-2 محدودیت ها و کاربردها برای تحقیق بیشتر
5-نتیجه گیری
ABSTRACT
1. Introduction
1.1. ADHD symptoms and academic achievement
1.2. Fostering academic achievement in school
1.3. The present study
2. Methods
2.1. Sample
2.2. Study design
2.3. Procedure
2.4. Measures and questionnaires
2.5. Analyses
3. Results
3.1. Do students in general learn better in proximal seat locations?
3.2. Do ADHD symptoms predict learning?
3.3. Does seat location moderate the relation between ADHD symptoms and learning?
4. Discussion
4.1. Practical and methodological implications
4.2. Limitations and implications for further research
5. Conclusion