تاثیرات برنامه تمرین تناوبی با شدت بالا بر ظرفیت هوازی و بی هوازی
خلاصه
برنامه تمرین تناوبی با شدت بالا ( HIIT ( با توجه به اثرات بالقوه آن بر میزان تمرین و مدت زمان لازم، به شکل فزاینده ای به روش محبوب از ورزش تبدیل شده است.. این تحقیق تأثیرات دو پروتکل HIIT را به ازای آموزش حالت پایدار بر روی ظرفیت هوازی و بی هوازی در ادامه 8 هفته آموزش مقایسه نموده است . 55 نفر از افراد در سن دانشگاه به طور تصادفی برای سه گروه آموزشی تعیین شدند ( هر هفته 3 گروه ) . گروه حالت پایدار ( 19 n= ) ورزش نموده ( چرخه کارسنج ) 20 دقیقه در 90 % آستانه تهویه VT . گروه تاباتا ( 21n= ) هشت فاصله زمانی به مدت s20 را در s10 باقیمانده / 〖VO〗_2 ماکزیمم 170 % کامل نمودند . گروه مایر ( 15n= ) 13 سری به مدت s30 ( 20 دقیقه ) ، بازیابی s60 / 〖VO〗_2 P ماکزیمم 100 % @ ، میانگین VT 90 % = PO را کامل نمودند . هر فرد 24 جلسه آموزشی را طی 8 هفته طی کرد . نتایج : افزایش قابل توجهی ( 05/ < p ) در〖VO〗_2 ماکزیمم ( 19 + ، 18 + و 18 % + ) و PPO ( 17 + ، 24 + و 14 % ) برای هر گروه آموزشی و همچنین افزایش قابل توجهی در پیک ( اوج ) ( 8 + ، 9 + و 5 % ) و میانگین ( 4 + ، 7 + و 6 % ) نیرو طی آزمایش وینگیت ( Wingate ) وجود داشت ، اما هیچگونه تفاوت مهمی بین گروهها وجود نداشت . اندازه گیریهای لذت برنامه آموزشی نشان داد که پروتکل تاباتا به میزان قابل توجهی نسبت به پروتکل های حالت پایدار و مایر کمتر لذت بخش است ( 05 / < p ) ، و اینکه لذت بخشی تمام گروهها در سراسر دوره تحقیق کاهش یافت ( 05/ p ) . نتایج بدست آمده ، این نظریه را ارائه می کنند که اگرچه پروتکل های HIIT دارای صرفه جویی زمانی می باشند ، آنها برای آموزش ورزش معمولی در جوانان کم تحرک برتر نمی باشند .
مقدمه
علاقمندی در بهینه سازی میزان انطباق ، حاصل از آموزش فیزیکی است ، در حالی که به حداقل رساندن زمان و تلاش انجام شده برای آموزش ، موضوع قابل توجهی در حیطه جامعه ورزشی می باشد . از جمله مطالعات کلاسیک مدت آموزش برای عملکرد ورزشی ( Astrand و همکاران ، 1960 ؛ Muller ، 1953 ) بدنه اساسی شواهد در ارتباط با آثار و عوارض تفاوتهای در تکرار ، شدت ، زمان و تجویز می باشد ( Pescatello و همکاران ، 2014 ) . این شواهد بعداً در توصیه های بهداشت عمومی گسترده بیان می شود که بزرگسالان سالم می بایستی 30 دقیقه ورزش با شدت معتدل را در اکثر روزهای هفته و اگر چه نه همه روزهای هفته داشته باشند ( Haskell و همکاران ، 2007 ) ، و اینکه افراد علاقمند به افزایش پیامدها ( شامل عملکرد رقابتی ) می بایستی به طور منظم حجم بالای از آموزش و و آموزش با شدت بالاتری را بگذرانند ( Billat ، 2001 ؛ Selier و همکاران ، 2013 ) .
Abstract
High intensity interval training (HIIT) has become an increasingly popular form of exercise due to its potentially large effects on exercise capacity and small time requirement. This study compared the effects of two HIIT protocols vs steady-state training on aerobic and anaerobic capacity following 8-weeks of training. Fifty-five untrained college-aged subjects were randomly assigned to three training groups (3x weekly). Steady-state (n = 19) exercised (cycle ergometer) 20 minutes at 90% of ventilatory threshold (VT). Tabata (n = 21) completed eight intervals of 20s at 170% VO2max/10s rest. Meyer (n = 15) completed 13 sets of 30s (20 min) @ 100% PVO2 max/ 60s recovery, average PO = 90% VT. Each subject did 24 training sessions during 8 weeks. Results: There were significant (p < 0.05) increases in VO2max (+19, +18 and +18%) and PPO (+17, +24 and +14%) for each training group, as well as significant increases in peak (+8, + 9 and +5%) & mean (+4, +7 and +6%) power during Wingate testing, but no significant differences between groups. Measures of the enjoyment of the training program indicated that the Tabata protocol was significantly less enjoyable (p < 0.05) than the steady state and Meyer protocols, and that the enjoyment of all protocols declined (p < 0.05) across the duration of the study. The results suggest that although HIIT protocols are time efficient, they are not superior to conventional exercise training in sedentary young adults.
Introduction
Interest in optimizing the magnitude of adaptation resulting from physical training, while minimizing the time and effort devoted to training, is a topic of considerable interest within the exercise community. Including classical studies of interval training for athletic performance (Astrand et al., 1960; Muller, 1953) the substantial body of evidence regarding the effects and side effects of variations in the Frequency, Intensity, Time and Type (FITT) of training are effectively codified in ACSM’s Guidelines for Exercise Testing and Prescription (Pescatello et al., 2014). This evidence is further addressed in the broad public health recommendation that healthy adults should accumulate 30 min of moderate intensity exercise on most if not all days of the week (Haskell et al., 2007), and that individuals interested in enhanced outcomes (including competitive performance) should regularly do both a larger volume of training and higher intensity training (Billat, 2001; Selier et al., 2013)
خلاصه
مقدمه
روش ها
آموزش
تجزیه و تحلیل آماری
نتایج
بحث
نتیجه گیری
Abstract
Introduction
Methods
Training
Statistical analysis
Results
Discussion
Conclusion
- ترجمه فارسی مقاله با فرمت ورد (word) با قابلیت ویرایش، بدون آرم سایت ای ترجمه
- ترجمه فارسی مقاله با فرمت pdf، بدون آرم سایت ای ترجمه