نیتریفیکاسیون، اکسیداسیون NH4 به NO3 نقشی اصلی در چرخه نیتروژن بازی می کند و اغلب اولین گام مهم در حذف نیتروژن از آبراهه و محیط های ساحلی است. گام اول و محدود کننده سرعت در نیتریفیکاسیون توسط آنزیم آمونیا مونواکسیژناس (AmoA) کاتالیز می شود. ما روابط میان فراوانی ژن های amoAی آراکیای اکسیدکننده آمونیومی (AoA) و باکتری اکسید کننده آمونیومی (AoB)؛ نرخ های نیتریفیکاسیون بالقوه و متغیرهای محیطی را ارزیابی می کنیم تا عوامل موثر بر فراوانی AoA و فعالیت نیتریفایر در رسوبات آبراهه (یا اقیانوس) را تعیین کنیم. نتایج ما نشان داد که نرخ های نیتریفیکاسیون بالقوه با افزایش فراوانی amoA AoA، افزایش یافت. در مقابل، رابطه ای میان نرخ پتانسیل نیتریفیکاسیون و فراوانی amoA AoB وجود نداشت. این نشان می دهد که در چرخه نیتروژن آبراهه AoA، قابل ملاحظه است. به طور شگفت انگیزتری تغییرات در پتانسیل نیتریفیکاسیون توسط شوری و سولفید آب منفذ نسبت به تاریخچه اکسیژن حل شده به طور شگفت انگیزتری پیش بینی شده است .
Nitrification, the oxidation of NH4 þ to NO2 and subsequently to NO3 , plays a central role in the nitrogen cycle and is often a critical first step in nitrogen removal from estuarine and coastal environments. The first and rate-limiting step in nitrification is catalyzed by the enzyme ammonia monooxygenase (AmoA). We evaluate the relationships between the abundance of ammoniaoxidizing archaea (AOA) and ammonia-oxidizing bacteria (AOB) amoA genes; potential nitrification rates and environmental variables to identify factors influencing AOA abundance and nitrifier activity in estuarine sediments. Our results showed that potential nitrification rates increased as abundance of AOA amoA increased. In contrast, there was no relationship between potential nitrification rates and AOB amoA abundance. This suggests that AOA are significant in estuarine nitrogen cycling. Surprisingly, more of the variability in potential nitrification rates was predicted by salinity and pore water sulfide than by dissolved oxygen history.