چکیده
پارتیشن بندی زیست توده در تفاوت لاین های اینبرد آفتابگردان (Helianthus annuus L.) و پیوندهای آنها در تحمل شوری مورد مطالعه قرار گرفت. پارتیشن بندی زیست توده متفاوت در میان لاین های مقاوم و حساس و همچنین در لاین های مقاوم، که در گلدان های بزرگ رشد کرده بودند مشاهده شد. ویژگی هایی همچون تعداد برگ های مرده و تعداد کل گره ها میتوانند به عنوان نشانگرهای غالب برای درک مکانیسم مقاومت به شوری استفاده شوند. آزمایش های چند -محلی متفاوت برای سطوح شوری، وراثت کم و غیر قابل توجهی در سراسر محیط برای ویژگی های بیوشیمیایی نشان داد، ویژگی هایی که حساسیت آنها به محیط زیست و تعامل GXE معنادار را نشان میدهند. بنابراین انتخاب تنها در سطح شوری برای این ویژگی ها میتواند امکان پذیر باشد. از لحاظ مقایسه، صفات ریخت شناسی مانند تعداد گره ها قابلیت وراثت قابل توجهی (مفهوم محدود یا گسترده) در سراسر محیط را نشان دادند. این صفات ممکن است با انتخاب لاین های اینبرد در سطوح شوری یا با سطوح شوری مورد استفاده قرار گیرند. معلوم شد در میان سطوح مختلف شوری، 12dSm-1 برای بررسی و انتخاب امکان پذیر است، زیرا این سطح نوع افزودنی عمل ژن را ترویج داد.
واژه های کلیدی: اثرات ژنهای افزودنی، اجتناب، نشانگر، تنش شوری، تحمل
اختصارات
CMI: آسیب غشای سلولی، TRL: طول کل ریشه، MRL: طول ریشه اصلی، LRL: طول ریشه جانبی، LRD: تراکم ریشه جانبی، LRN: تعداد ریشه خارجی: SM: توده ساقه+ برگ، HM: توده سر برگ شامل بذرهای برهنه، RM: توده حفره درون سلولی، R/S: نسبت ریشه به ساقه، RVR: نسبت باروری به رویشی، A / R: نسبت بذرهای برهنه به حفره درون سلولی، HI: شاخص برداشت، LA، سطح برگ، TNN: تعداد کل گره ها، AY: عملکرد بذرهای برهنه، PH: ارتفاع بوته، DD: درجه پژمردگی، HD: قطر سرگیاه، AOA: تنظیم اسمزی فعال، POA: تنظیم اسمزی منفعل.
مقدمه
آفتابگردان (Helianthus annuus L.) یک محصول دانه روغنی مهم با تامین بیش از 13 درصد از کل روغن خوراکی تولید شده در سطح جهانی است (رئوف و همکاران 2008a). آفتابگردان نسبت به سایر محصولات زراعی دیگر تعداد روزهای کمتری برای تکمیل چرخه زندگی اش نیاز دارد، در حالی که مقادیر هر واحد و روغن خوراکی با کیفیت (غنی از لینولئیک و اسید اولئیک) عوامل اصلی در اثبات تطبیق پذیری آن هستند که رشد این محصول در 68 کشور را ممکن می سازد (FAO 2010). ویژگی های خاص دیگر مانند مقاوم بودن آن و سیستم ریشه گسترده یا مکانیزم های تنظیمی-اسمز تحمل القا شده در محصول برای عملکرد بهتر در شرایط محدود شدن آب دارد (رئوف و صداقت 2008a؛ رئوف و همکاران 2009b).
Abstract
Biomass partitioning was studied in sunflower (Helianthus annuus L.) inbred lines and their hybrids differing in salinity resistance. Differential biomass partitioning was observed among resistant and susceptible lines as well as within resistant lines, which were grown in large pots. Traits such as number of dead leaves and total number of nodes may be used as dominant markers for understanding the mechanism of resistance to salinity. Multi-location trials differing for salinity levels showed low and non-significant heritabilities across the environment for biochemical traits showing their sensitivity to the environment and a significant G X E interaction. Thus selection could only possible within the salinity level for these traits. Contrastingly, morphological traits such as number of nodes showed significant heritabilities (narrow or broad sense) across the environment. These traits may be exploited by the selection of inbred lines across or with salinity levels. Among various salinity levels, 12 dSm-1 was found to be feasible for screening and selection as it promoted the additive type of gene action.
Introduction
Sunflower (Helianthus annuus L.) is an important oilseed crop supplying more than 13% of the total edible oil produced globally (Rauf et al. 2008a). Sunflower requires fewer days to complete its life cycle than other field crops, while high quantities per unit area and quality edible oil (rich in linoleic and oleic acids) are the prime factors proving its versatility which allow this crop to be grown in 68 countries (FAO 2010). Certain other characteristics such as its robustness and extensive tap root system or osmo-regulatory mechanisms have induced tolerance in the crop to perform better under water-limited conditions (Rauf and Sadaqat 2008a; Rauf et al. 2009b)
چکیده
اختصارات
مقدمه
آزمایش 1
انتخاب مواد گیاه
توسعه مواد گیاهی
پاسخ صفات ریشه به تنش شوری
پایداری غشاء سلول
آزمایش 2
پارتیشن بندی زیست توده زمینی (بالای زمین)
تجزیه و تحلیل های آماری
آزمایش 3
آزمایشات زراعی
توسعه مواد گیاهی
آسیب غشای سلولی
تنظیم اسمزی
صفات مورفولوژیکی
روشهای آماری و بیومتریک
نتایج
رژیم های ژنوتیپ X شوری در مقابل دما X ژنوتیپ
وضعیت تحمل به شوری در مواد گیاه انتخاب شده
پارتیشن بندی زیست توده زیر-زمین
پارتیشن بندی زیست توده بالای سطح زمین
تجزیه و تحلیل واریانس برای ژنوتیپ، پیوند (آمیختن)، و والدین در رژیمهای شوری
σژنوتیپ، σافزودنی، σغالب و وراثت
تجزیه و تحلیل واریانس در رژیم های شوری
اثرات توانایی ترکیب والدین نر و ماده
متوسط عملکرد لاین های اینبرد والدین در سراسر محیط های شور
روابط صفات بیوشیمیایی و مورفولوژیکی
بحث
پارتیشن بندی زیست توده در ژنوتیپ ها با مقاومت به شوری مختلف
واریانس های ژنتیکی و انتخاب مواد پرورش
Abstract
Introduction
Materials and Methods
Experiment 1
Selection of plant material
Development of plant material
Response of root traits to salinity stress
Cell membrane stability
Experiment 2
Partitioning of above-ground biomass
Statistical analyses
Experiment 3
Field trials
Development of plant material
Cell membrane injury
Osmotic adjustment
Morphological traits
Statistical and biometrical procedures
Results
Genotype X salinity vs. genotype X temperature regimes
Status of salinity tolerance in selected plant material
Below-ground biomass partitioning
Above-ground biomass partitioning
Analyses of variance for genotypes, crosses, and parents across salinity regimes
σgenotype, σadditive, σdominance and heritabilities
Analyses of variance within salinity regimes
Combining ability effects of male and female parents
Mean performance of parental inbred lines across saline environments
Relationships between biochemical and morphological traits
Discussion
Biomass partitioning in genotypes with differential salinity resistance
Genetic variances and selection of breeding material