چکیده
هدف این مقاله ارزیابی تاثیر سرمایه گذاری مستقیم خارجی (FDI) بر مولفه های تجارت (صادرات و واردات) پاکستان است، که در آن از دادههای سالانه مربوط به سال 1975 تا 2013 استفاده شده است. روش ادغام دو مرحلهای اینگل و گرنجر برای انجام تجزیه و تحلیل مورد استفاده قرار گرفت. به دلیل این که تمام متغیرهای مورد نظر در سطح، غیر ثابت و در اولین تفاوت، ثابت بودند، این روش مورد استفاده قرار گرفت. نتایج به دست آمده شواهد کافی برای ارتباط همبستگی بلند مدت و همچنین ارتباط کوتاه مدت بین FDI و مولفه های تجارت ارائه میدهند. رشد FDI باعث افزایش صادرات و واردات میشود. بر اساس این یافتههای تجربی، اکیدا توصیه میشود که دولت پاکستان بر استراتژی آزادسازی سرمایه گذاری و هم چنین آزادی تجارت متمرکز باشد.
1. مقدمه
افزایش جهانی شدن در طول 10 سال اخیر، جریان سرمایه گذاری مستقیم خارجی (FDI) را که در سال 2012، 1.72 تریلیون دلار بود، تحت تاثیر قرار داد (UNCTAD، 2012). با این حال، روند FDI در طول بیست سال گذشته تغییر کرده است. در طول، صد سال گذشته، جریان سرمایه گذاری مستقیم خارجی (FDI) از جانب کشورهای ثروتمند در سایر کشورهای ثروتمند و در حال توسعه طبیعی بوده است. با این حال، تغییر در موقعیت FDI با شروع قرن جدید آغاز شد. امروزه، جریانهای سرمایه گذاری مستقیم خارجی (FDI) در کشورهای در حال توسعه متداول هستند. تغییر در موقعیت جریانهای FDI میتواند از نظر رشد بیشتر در این کشورها توضیح داده شود، به خصوص پس از دوره رکود اقتصادی سال 2009. در طول سال 2010، کشورهای در حال توسعه بیش از پنجاه درصد سرمایه گذاری مستقیم خارجی را در سرتاسر جهان به خود اختصاص دادند (UNCTAD،2011). کل سرمایه گذاری مستقیم خارجی در تعداد کمی از کشورهای توسعه یافته از 0.52 تریلیون دلار آمریکا در سال 1990 به 5.123 تریلیون دلار آمریکا در سال 2013 افزایش یافت. FDI یک منبع تامین مالی بدون بدهی است و شواهد تجربی نشان می دهند که اعتماد کشورهای نوظهور و در حال توسعه از جریان های دارای بدهی به جریان های بدون بدهی تغییر یافته است، مانند FDI در اوایل دهه 1990.
Abstract
Objective of this paper was to evaluate the impact of foreign direct investment (FDI) on trade components (exports and imports) of Pakistan using annual data from 1975 to 2013. Engle and Granger two step cointegration method was used for conducting the analysis. This method was adopted because all the variables of interest were non stationary in level and stationary at first difference. Results provide evidence of long run cointegrating relationship as well as short run relationship between FDI and trade components. A rise in FDI causes both exports and imports to increase. Based on these empirical findings, we strongly recommend Government of Pakistan to focus on the strategy of investment liberalization as well as trade openness.
1. Introduction
The increased globalization during the last ten years has affected inflows of foreign direct investment (FDI) which were at $1.72 trillion for year 2012 (UNCTAD, 2012). However, trend of FDI has changed a shift over the last twenty years. During last hundred years, inflows of FDI from the rich countries to other rich countries and developing countries were normal. However, a shift in the location of FDI occurred with the onset of new century. FDI flows to developing countries are common now a day. The change in location of FDI flows can be explained in terms of higher growth in these countries, particularly in after the period of recession 2009. During year 2010 developing countries received more than fifty percent of worldwide foreign direct investment (UNCTAD, 2011). The total foreign direct investment to less developed countries raised from US$ 0.52 trillion in 1990 to US$ 5.123 trillion in 2013. FDI is a financing source having no debt and empirical evidence indicate that there has been a clearly change in emerging and developing countries trust from flows having debt to flows having no debt like FDI since early 1990s.
چکیده
1. مقدمه
2. مروری بر پیشینه پژوهش
3. مواد و روش ها
3.1 آزمون ریشه واحد
4. نتایج و بحث و بررسی
5. نتیجه گیری
Abstract
1. Introduction
2. Literature Review
3. Material and Methods
3.1. Tests for Unit Root
4. Results and Discussions
5. Conclusion