اصلاحات و تغییرات ناشی از تمرینات بدنی در سیستم عصبی غیرارادی
چکیده مقاله
بیماران با عفونت ها و مریضی های قلبی عروقی در واقع نوعی اختلال و عدم فعالیت طبیعی را در سیستم خودمختار(غیرارادی) از خود نشان می دهند، از جمله ی این اختلال ها می توان فعال سازی سمپاتیک و خروج عصب واگال را نام برد که منجر به رویدادهای مرگ آور نیز خواهد شد. این بازبینی و مطالعه با هدف استقرار تعادل سمپاتوواگال sympathovagal به عنوان یک عنصر مهم و حیاتی برای در نظر گرفته شدن در فرایند مدیریت بیماران با مریضی های قلبی عروقی می باشد که در حال بهره مندی (استفاده کردن) از برنامه توانبخشی قلبی هستند. مطالعات متعددی نشان دادند که تمرینات ورزشی بدنی، به مانند تیمارها و درمان های غیر دارویی، نقش اساسی و مهمی را در افزایش تعادل سمپاتوواگال sympathovagal بازی کرده و می توانند سطوح نشانگرهای جریان سمپاتیک اندازه گیری شده به وسیله ی میکرونوروگرافی (یک روش نوروفیزیولوژیک به کارگیری شده توسط دانشمندان برای به تصویر کشیدن و ثبت کردن ترافیک عادی مربوط به ایمپالس های عصبی)، تنوع و تغییرپذیری نرخ ضربان قلب یا سطوح کاتکول آمین در پلاسما را نرمال سازی کند. این تغییرات به شکلی کاملا مثبت بر شناخت و پیش آگاهی از بیماری های قلبی عروقی تاثیرگذار خواهد بود. به صورت کلی، برنامه های توانبخشی قلبی شامل تمرینات هوازی مداوم و پیوسته و همچنین تمرینات با شدت متوسط خواهد بود. سایر شکل های مربوط به فعالیت های بدنی مانند تمرینات با شدت- زیاد و فواصل زمانی، تمرینات تنفسی، تمدد اعصاب (استراحت و آرام سازی) و تحریک الکتریکی جلدی (پوستی) می تواند باعث بهبود تعادل سمپاتوواگال شده و بایستی در قالب برنامه های توانبخشی قلبی نیز به کارگیری و اجرا شود. اخیرا، برنامه های تمرینی موجود در توانمندسازی (توانبخشی) قلبی به منظور بهینه سازی خروجی های مربوط به سلامتی افراد، شخصی سازی شده اند. امروزه برنامه های علمی ورزشی از شاخص عصب واگال- تونع پذیری ضربان قلب (HRV) به منظور مدیریت کردن فصل های تمرینی (برای یک هدف عملکردی) استفاده کرده و می توان آن را در برنامه های توانبخشی قلبی به منظور بهبود برازش قلبی عروقی و عملکرد سیستم عصبی غیرارادی نیز مورد بهره برداری و استفاده قرار داد.
1 معرفی و مقدمه
با توجه مطالعات اخیر صورت گرفته اپیدمیولوژیکی، بیماری های قلبی عروقی (CVD) به عنوان مهمترین و معمول ترین دلیل مرگ و میر در بین اروپایی ها شناسایی شده است: بیش از 4 میلیون انسان هر ساله در اروپا بر اثر بیماری های قلبی عروقی می میرند (بیش از 45% از تمامی مرگ و میرهای روی داده در یک سال). اختلالات در سیستم عصبی خودکار و غیرارادی (ANS)، یک نقش کلیدی پاتوفیزیولوژیکی را در مراحل اولیه ی فشار خون بالای اساسی، انفارکتوس میوکارد، نارسایی مزمن قلبی، تولید انقباضات رگ های کرونری، افزایش مصرف اکسیژن توسط قلب ایفا کرده (دارا می باشد) و نهایتا منجر به رویداد مرگ و میر گردد. اهمیت بالینی و کاربردهای پیش آگاهی (اطلاع زودهنگام از بیماری) سیستم عصبی خودمختار اغراق آمیز به خوبی در بیماران دارای بیماری های قلبی عروقی CVD مستندسازی شده است، بیمارانی که در آن ها این سیستم به عنوان ماشه (آغازکننده) ی شناخته شده ی مرگ های ناگهانی و آریتمی قلبی دیده می شود. به نظر می رسد که فعالیت سیستم عصبی مرکزی نیز نقش مهمی را در بیش فعالی (فعالیت بیش از حد) سیستم سمپاتیک ایفا می کند و با فعالیت بیش از حد سیستم رنین-آنژیوتانسین-آلدوسترون (RAAS) نیز همراه خواهد بود. در بازه ی زمانی بلند مدت، تحریک مزمن سیستم سمپاتیک زیان آور و خطرناک می باشد. در پیرامون، سطح مایع توبولار و بازجذب سدیم در پاسخ به فعال سازی سیستم رنین-آنژیوتانسین-آلدوسترون (RAAS) افزایش یافته و مقاومت شریانی محیطی نیز افزایش می یابد، در نتیجه افزایش بار قلبی اولیه یا ثانویه را به دنبال خواهد داشت. علاوه بر این، فعلیت بیش از حد اعصاب سمپاتیک باعث تغییر چرخه ی کلسیم میوکاردی نیز خواهد شد که مسئول انقباض های میوکاردی کاهش یافته می باشد. فعالیت غیرارادی و خودبه خودی کانال های کلسیمی کند خاص (نوع- L) می تواند توضیح دهنده ی بخشی از آریتمی های بطنی و مرگ های ناگهانی قلبی باشد.
ABSTRACT
Patients with cardiovascular disease show autonomic dysfunction, including sympathetic activation and vagal withdrawal, which leads to fatal events. This review aims to place sympathovagal balance as an essential element to be considered in management for cardiovascular disease patients who benefit from a cardiac rehabilitation program. Many studies showed that exercise training, as non-pharmacologic treatment, plays an important role in enhancing sympathovagal balance and could normalize levels of markers of sympathetic flow measured by microneurography, heart rate variability or plasma catecholamine levels. This alteration positively affects prognosis with cardiovascular disease. In general, cardiac rehabilitation programs include moderate-intensity and continuous aerobic exercise. Other forms of activities such as high-intensity interval training, breathing exercises, relaxation and transcutaneous electrical stimulation can improve sympathovagal balance and should be implemented in cardiac rehabilitation programs. Currently, the exercise training programs in cardiac rehabilitation are individualized to optimize health outcomes. The sports science concept of the heart rate variability (HRV)-vagal index used to manage exercise sessions (for a goal of performance) could be implemented in cardiac rehabilitation to improve cardiovascular fitness and autonomic nervous system function.
1. Introduction
According to recent epidemiological studies, cardiovascular disease (CVD) is the most common cause of death among Europeans: more than 4 million people die of CVD every year in Europe (45% of all deaths) [1,2]. Disorders of the autonomic nervous system (ANS) have a key pathophysiological role in early stages of essential hypertension [3,4], myocardial infarction [5,6], and chronic heart failure (CHF) [7–10], producing coronary vasoconstriction, increasing cardiac oxygen consumption and leading to fatal events [11–13]. The clinical importance and prognostic implications of the exaggerated sympathetic nervous system (SNS) are well documented in CVD [14,15] in that it is a known trigger of cardiac arrhythmias and sudden death [16–19]. The activity of the central nervous system also seems to play a role in sympathetic hyperactivity [20,21] and is accompanied by humoral overactivity of the renin–angiotensin–aldosterone system (RAAS) [9,22]. In the long term, sympathetic chronic stimulation is deleterious [14,23]. In the periphery, tubular fluid level and sodium reabsorption increase in response to RAAS activation [24] and peripheral arterial resistance increases [25], thereby increasing cardiac pre- and postload. In addition, sympathetic hyperactivity alters myocardial calcium cycling, which is responsible for reduced myocardial contractility [26]. The spontaneous activity of certain slow calcium channels (L-type) could explain in part ventricular arrhythmias and cardiac sudden death [17].
چکیده مقاله
1 معرفی و مقدمه
2 تاثیر ET بر سیستم عصبی خودکار (غیرارادی)
2.1 فعالیت عصب سمپاتیک ماهیچه ای
2.2 تنوع و تغییرپذیری ضربان قلب (HRV)
2.3 عملکرد بارورفلکسهای شریانی
2.4 HR استراحتی و بازیابی (بهبود) HR
3 مکانیزم های فیزیولوژیکی موجود و نهفته در آثار ET بر ANS
4 فعالیت های جایگزین ممکن در مقابل روش های سنتی و مرسوم ET
4.1 تمرینات فاصله دار (با فواصل زمانی) با شدت بالا (HIIT)
4.2 تمرینات تنفسی یا آرام سازی
4.3 تحریک عصبی الکتریکی جلدی (پوستی) (TENS)
5 دیدگاه ها و چشم اندازها
6 نتایج و نتیجه گیری ها
ABSTRACT
1. Introduction
2. Effect of ET on the autonomic nervous system
2.1. Muscle sympathetic nerve activity
2. Effect of ET on the autonomic nervous system
2.1. Muscle sympathetic nerve activity
2.2. Heart rate variability (HRV)
2.3. Arterial baroreflex function
2.4. Resting HR and HR recovery
3. Physiological mechanisms underlying the effects of ET on ANS
4. Alternative interventions to traditional ET
4.1. High-intensity interval training (HIIT)
4.2. Breathing exercises or relaxation
4.3. Transcutaneous electrical nerve stimulation (TENS)
5. Perspectives
6. Conclusions
- ترجمه فارسی مقاله با فرمت ورد (word) با قابلیت ویرایش، بدون آرم سایت ای ترجمه
- ترجمه فارسی مقاله با فرمت pdf، بدون آرم سایت ای ترجمه