سیگنال دهی آنابولیک درون عضلانی و پاسخ غدد درون ریز متعاقب عکس العمل های مقاومتی
چکیده
حفظ و نگهداری از توده و عملکرد مختص ماهیچه های اسکلتی برای پیشگیری از بیماری ها، تحرک و کیفیت زندگی و متابولیسم کلی بدن مورد نیاز می باشد. تمرینات و حرکات مقاومتی به عنوان تنظیم کننده ی اصلی و عمده در جهت ارتقا و بهبود سطح تولید (سنتز) پروتئین ماهیچه ای و افزایش حجم توده ی ماهیچه ای شناخته شده است. تغییر و تحول در شدت و سختی تمرینات، حجم آن ها و همچنین میزان استراحت آن ها منجر به ایجاد نوعی سازگاری و تطابق می شود که براساس آن مقدار و حجم توده ی عضلانی افزایش خواهد یافت (ماهیچه رشد می کند). تحریک انقباضی در ماهیچه ها که در حین شدت های مختلف تمرینات مقاومتی رخ می دهد، می تواند منجر به پاسخ های بیوشیمیایی متنوعی گردد که به نوبه ی خود در تنظیم نرخ سنتز یا تولید پروتئین ایفای نقش خواهند کرد، فرایندی که با نام انتقال مکانیکی یا مکانوترانسداکشن شناخته می شود. در سطح سلولی، سازگاری و تطابق ماهیچه های اسکلتی ظاهرا منجر به وارد شدن آثار تجمعی تغییرات گذار در بیان ژن ها می شود که ناشی از دوره های تمرینی سخت و فشرده است. بنابراین، حداکثرسازی و ماکزیمم کردن پاسخ های آنابولیک القایی (تولید شده)- توسط تمرینات مقاومتی می تواند باعث ایجاد بزرگترین پتانسیل ممکن برای سازگاری هیپرتروفیک با تمرین کردن گردد. مکانیزم های دخیل در تغییر و تبدیل سیگنال های مکانیکی به وقایع و اتفاقات مولکولی که به کنترل نرخ رشد ماهیچه ها می پردازند هنوز به طور کامل شناخته نشده است؛ اما با این حال، به نظر می رسد که سنتز و تولید پروتئین ماهیچه ی اسکلتی به وسیله ی نوعی فاکتور فسفوریله سازی چند پروتئینی با نام mTORC1 تنظیم می گردد (هدف پستانداران/مکانیکی مربوط به کمپلکس 1). هدف از این بازبینی در واقع ارزیابی و بررسی پاسخ های فیزیولوژیکی در مقابل تمرینات مقاومتی، با تاکید خاصی بر پاسخ غدد درون ریز و سیگنال دهی آنابولیک درون عضلانی از طریق mTORC1 می باشد. در ظاهر به نظر می رسد که پروتوکول های تمرینات مقاومتی که باعث حداکثرسازی بکارگیری فیبر، زمان تحت تنش (در معرض تنش بودن) و تنش های متابولیکی می شوند، علاوه بر این نقش ها در حداکثرسازی سیگنال دهی آنابولیک درون عضلانی نیز ایفای نقش خواهند کرد؛ اما به هر حال، پارامترهای تمرینی مقاومتی برای حداکثرسازی و ماکزیمم کردن پاسخ های آنابولیک همچنان ناشناخته باقی مانده است.
نکات کلیدی
سیستم غدد درون ریز و سیگنال دهی آنابولیک درون عضلانی، در واقع تنظیم کننده های اولیه و ابتدایی برای رشدو توسعه ی ماهیچه ای بدن می باشد. تمرینات مقاومتی باعث ایجاد نوعی پاسخ شدید مربوط به غدد درون ریز و تنظیم مثبت (رو به بالا) پروتئین های سیگنال دهنده ی درون عضلانی می گردد، پارامترهای تمرینات مقاومتی برای ماکزیمم کردن تاثیر آنابولیک همچنان ناشناخته می باشد.
Abstract
Maintaining skeletal muscle mass and function is critical for disease prevention, mobility and quality of life, and whole-body metabolism. Resistance exercise is known to be a major regulator for promoting muscle protein synthesis and muscle mass accretion. Manipulation of exercise intensity, volume, and rest elicit specific muscular adaptations that can maximize the magnitude of muscle growth. The stimulus of muscle contraction that occurs during differing intensities of resistance exercise results in varying biochemical responses regulating the rate of protein synthesis, known as mechanotransduction. At the cellular level, skeletal muscle adaptation appears to be the result of the cumulative effects of transient changes in gene expression following acute bouts of exercise. Thus, maximizing the resistance exercise-induced anabolic response produces the greatest potential for hypertrophic adaptation with training. The mechanisms involved in converting mechanical signals into the molecular events that control muscle growth are not completely understood; however, skeletal muscle protein synthesis appears to be regulated by the multi-protein phosphorylation cascade, mTORC1 (mammalian/mechanistic target of rapamycin complex 1). The purpose of this review is to examine the physiological response to resistance exercise, with particular emphasis on the endocrine response and intramuscular anabolic signaling through mTORC1. It appears that resistance exercise protocols that maximize muscle fiber recruitment, timeunder-tension, and metabolic stress will contribute to maximizing intramuscular anabolic signaling; however, the resistance exercise parameters for maximizing the anabolic response remain unclear.
Key Points
The endocrine system and intramuscular anabolic signaling are primary regulators of muscle growth. Resistance exercise elicits an acute endocrine response and up-regulation of intramuscular signaling proteins; however, the resistance exercise parameters for maximizing the anabolic effect remain unclear.
چکیده
نکات کلیدی
1. مقدمه
2. مقدار و شدت هایپرتروفی پیرو (متعاقب و ناشی) پروتوکول های تمرینات مقاومتی با شدت های مختلف
3 . نقش هدف مکانیکی/ پستانداران مربوط به کمپلکس راماپسین 1 (mTORC1) در سازگاری ماهیچه ای اسکلتی برای تمرینات مقاومتی
4 فعال سازی فاکتور رشد مربوط به mTORC1
5. وابستگی های موجود بین هورمون های گردش کننده، سیگنال دهی mTORC1، و رشد ماهیچه ای
6 تاثیر پاسخ سیگنال دهی درون سلولی و غدد درون ریز بر رشد ماهیچه ای
7 تاثیر متغیرهای تمرینات مقاومتی بر فعال سازی mTORC1
8 نتیجه گیری
Abstract
Key Points
1 Introduction
2 Magnitude of Hypertrophy Following Resistance Exercise Protocols of Different Intensities
3 Role of Mammalian/Mechanistic Target of Rapamycin Complex 1 (mTORC1) in Skeletal Muscle Adaptation to Resistance Exercise
4 Growth Factor Activation of mTORC1
5 Association Between Circulating Hormones, mTORC1 Signaling, and Muscle Growth
6 Influence of Acute Endocrine and Intramuscular Signaling Response on Muscle Growth
7 Effect of Resistance Exercise Variables on Activation of mTORC1
8 Conclusion
- ترجمه فارسی مقاله با فرمت ورد (word) با قابلیت ویرایش، بدون آرم سایت ای ترجمه
- ترجمه فارسی مقاله با فرمت pdf، بدون آرم سایت ای ترجمه