عوامل خطر مرتبط با زایمان برای احتباس ادراری پنهان پس از زایمان واژینال
خلاصه:
مقدمه و فرضیه : احتباس ادراری پس از زایمان (PUR) یک نتیجه شایع ناشی از اختلال عملکرد مثانه پس از زایمان واژینال می باشد. بیماران مبتلا به احتباس ادراری پنهان پس از زایمان قادر به تخلیه خود به خودی ادرار هستند اما یک حجم باقیمانده پس از تخلیه ادرار در مثانه (PVRV)≥ 150 mL دارند. تخلیه نا کامل مثانه ممکن است فرد را مستعد اختلال عملکرد مثانه در مراحل بعدی زندگی سازد. هدف از این مطالعه مقطعی، تشخیص عوامل خطر مستقل مرتبط با زایمان، برای احتباس ادراری پنهان پس از زایمان واژینال به منظور شناخت زنان دارای خطر افزایش یافته PUR پنهان می باشد.
روش: PVRVزنانی که زایمان واژینال داشتند بعد از اولین دفع ادرار خود به خودی با استفاده از دستگاه متحرک اسکن مثانه اندازه گیری شد. APVRV برابر 150mL یا بیشتر به عنوان PUR پنهان تعریف گردید. عامل خطر مستقل برای PUR پنهان در تحلیل رگرسیون چند متغیره تعیین گردید.
نتایج: از 745 زن وارد شده به مطالعه، برای 347(47%) PUR پنهان(PVRV≥150mL) تشخیص داده شد، از بین آنها 197 نفر(26%) PVRV≥250 mL (75% ) و 50 نفر (7%) PVRV ≥500mL داشتند. در تحلیل رگرسیون چند متغیره ، اپیزیاتومی (OR 1.7, 95 % CI 1.02 – 2.71)، بی دردی اپیدورال(OR 2.08, 95 % CI 1.36 – 3.19) و وزن تولد (OR 1.03, 95 % CI 1.01 – 1.06) ، عوامل خطر مستقل برای PUR پنهان بودند. بی دردی با مخدر در طی درد زایمان(OR 3.19, 95 % CI 1.46 – 6.98)، بی دردی اپیدورال (OR 3.54, 95 % CI 1.64 – 7.64 )، و اپیزیاتومی (OR 3.72, 95 % CI 1.71 – 8.08) عوامل خطر برای PVRV ≥500 mL بودند.
نتیجه گیری: اپیزیاتومی، بی دردی اپیدورال و وزن تولد عوامل خطر برای PUR پنهان بودند. ما پیشنهاد می کنیم که زمانیکه داده ها بر اساس نتایج بالینی حجم باقیمانده پس از تخلیه ادرار غیر طبیعی در دسترس قرار گرفت، باید نمرات جاری برای PUR پنهان دوباره مورد ارزشیابی قرار گیرد.
مقدمه
در مرحله پس از زایمان، احتباس ادراری پس از زایمان(PUR) یک یافته شایع می باشد که منجر به افزایش خطر احتباس ادراری دایمی می گردد. موارد گزارش شده از شیوع PUR آشکار(علامت دار) از 0.3% تا 4.7% برای مثال ناتوانی در تخلیه ادرار خود به خودی در طی شش ساعت پس از زایمان واژینال یا خارج کردن کاتتر بعد از جراحی سزارین بوده است . برای PUR پنهان (بدون علامت)، که تحت عنوان حجم باقیمانده در مثانه پس از تخلیه ادرار (PVRV) حداقل برابر 150 mL بعد از تخلیه ادرار خود به خودی تعریف می گردد، شیوع حتی تا 45% هم گزارش گردیده است. از زمانی که ییپ و همکارانش تفاوت بین PUR آشکار و پنهان را در سال 1997پیشنهاد کردند، بسیاری از مولفین این تعریف را پذیرفتند که منجر به یک مقایسه بسیار منسجم بین مطالعاتی که مرتبط با این مشکل شایع بودند ، گردید. افتراق بین PUR آشکار و پنهان یک سری نتایج کلینیکی دارد. زنانی که قادر به ادرار کردن خود به خود در طی شش ساعت پس از زایمان نبودند به عنوان کسانی که احتباس ادراری آشکار داشتند(علامت دار) طبقه بندی شدند. احتباس ادراری پنهان(بدون علامت) تحت عنوان وجود حجم باقیمانده پس از تخلیه ادرار در مثانه بیش از 150 mL تعریف گردید که توسط اولتراسونوگرافی یا با کاتتریزیاسیون مثانه پس ازادرار کردن خود به خود تعیین گردید. مطالعات زیادی بهبود خود بخود در زنان مبتلا به احتباس ادراری پنهان پس از زایمان را پس از چندین روز تا رسیدن به حجم باقیمانده طبیعی پس از تخلیه ادرار در مثانه نشان دادند. یک مطالعه مروری سیتماتیک جدید در ارتباط با اثرات منفی PUR نشان داد شواهدی کمی وجود دارد که بتوان مطرح کرد که PUR پنهان بی ضرر می باشد. با اینحال این شناخته شده است که اتساع بیش از حد مثانه حتی یک مورد اتساع بیش از حد می تواند منجر به اختلالات تخلیه ادرار طولانی مدت ، عفونت راجعه دستگاه اداری و به ندرت آسیب عملکرد کلیه گردد. گاهی در زمانی که احتباس ادراری ادامه دار است یا وقتی که آسیب غیر قابل برگشت به دستگاه ادراری تناسلی وارد شده باشد، کاتتریزاسیون طولانی مدت مثانه کاربرد دارد. غربالگری احتباس ادراری پنهان پس از زایمان ممکن است برای محدود کردن این خطر کاربرد داشته باشد. این مطالعه مقطعی برای تشخیص عوامل خطر احتباس ادراری پنهان پس از زایمان صورت گرفت.
Abstract
Introduction and hypothesis: Postpartum urinary retention (PUR) is a common consequence of bladder dysfunction after vaginal delivery. Patients with covert PUR are able to void spontaneously but have a postvoid residual bladder volume (PVRV) of ≥150 mL. Incomplete bladder emptying may predispose to bladder dysfunction at a later stage of life. The aim of this cross-sectional study was to identify independent delivery-related risk factors for covert PUR after vaginal delivery in order to identify women with an increased risk of covert PUR.
Methods: The PVRV of women who delivered vaginally was measured after the first spontaneous micturition with a portable bladder-scanning device. A PVRVof 150 mL or more was defined as covert PUR. Independent risk factors for covert PUR were identified in multivariate regression analysis.
Results: Of 745 included women, 347 (47 %) were diagnosed with covert PUR (PVRV ≥150 mL), of whom 197 (26 %) had a PVRV ≥250 mL (75th percentile) and 50 (7 %) a PVRV ≥500 mL (95th percentile). In multivariate regression analysis, episiotomy (OR 1.7, 95 % CI 1.02 – 2.71), epidural analgesia (OR 2.08, 95 % CI 1.36 – 3.19) and birth weight (OR 1.03, 95 % CI 1.01 – 1.06) were independent risk factors for covert PUR. Opioid analgesia during labour (OR 3.19, 95 % CI 1.46 – 6.98), epidural analgesia (OR 3.54, 95 % CI 1.64 – 7.64) and episiotomy (OR 3.72, 95 % CI 1.71 – 8.08) were risk factors for PVRV ≥500 mL.
Conclusions: Episiotomy, epidural analgesia and birth weight are risk factors for covert PUR. We suggest that the current cut-off values for covert PUR should be reevaluated when data on the clinical consequences of abnormal PVRV become available.
Introduction
In the puerperium, postpartum urinary retention (PUR) is a common finding which gives an increased risk of persistent urinary retention [1–6]. Reported prevalences for overt (symptomatic) PUR range from 0.3 % to 4.7 %, i.e. the inability to void spontaneous within 6 h of vaginal delivery or removal of a catheter after a caesarean section [1, 7]. For covert (asymptomatic) PUR, defined as a postvoid residual volume (PVRV) of at least 150 mL after spontaneous micturition, prevalences of even up to 45 % have been reported [2]. Since Yip et al. proposed a distinction between overt and covert PUR in 1997 [1], many authors have adopted these definitions, which has led to a more consistent comparison between studies that deal with this common problem. The distinction between overt and covert PUR has clinical consequences. Women who are unable to micturate spontaneously within 6 h of delivery are categorized as having overt (symptomatic) urinary retention. Covert (asymptomatic) urinary retention is defined as the presence of a PVRV of more than 150 mL, detected by ultrasonography or by catheterization after spontaneous micturition.Numerous studies have shown spontaneous recovery after several days to a normal PVRV in women with covert PUR [1, 5, 8, 9]. A recent systematic review on the adverse effects of PUR has shown that there is insufficient evidence to state that covert PUR is harmless [10]. However, it is known that overdistension of the bladder, even a single episode of over-distension, can lead to long-lasting voiding difficulties, recurrent urinary tract infections and, rarely, impaired renal function [11–13]. Sometimes long-term catheterization may be indicated when retention persists or irreversible damage to the urogenital tract has occurred. Possibly, screening for covert PUR might be indicated to limit these risks. This cross-sectional study was performed to identify risk factors for covert PUR.
خلاصه
مقدمه
مواد و روش ها
نتایج
بحث
نتیجه گیری
Abstract
Introduction
Materials and methods
Results
Discussion
Conclusions
- ترجمه فارسی مقاله با فرمت ورد (word) با قابلیت ویرایش، بدون آرم سایت ای ترجمه
- ترجمه فارسی مقاله با فرمت pdf، بدون آرم سایت ای ترجمه