بررسی زمان پذیرش دیدگاه بینایی – فضایی انسان ها توسط یک فرد دیگر
دیدگاه گیری یک عنصر کلیدی از تعاملات اجتماعی است. با این حال، جنجال هایی مداوم در مورد این وجود دارد که آیا، چه زمانی و چگونه نمونه های خود به خودی دیدگاه گیری بینایی-فضایی رخ می دهند. هدف این مطالعه بررسی فاکتورهای زیرساختی و همچنین شرایط مرزی بود که پذیرش خود به خودی دیدگاه بینایی-فضایی یک فرد دیگر (VSP) را در طول تعاملات اجتماعی مشخص می کند. ما از یک پارادایم جدید استفاده کردیم، در آن یک شرکت کننده و یک همکار یک کار محرک-پاسخ (SR) سازگار ساده را ایجاد کردند که در زاویه 90 درجه برای یکدیگر قرار داشتند. در این مجموعه، شرکت کنندگان تأثیر سازگاری فضایی نشان می دهند، فقط اگر آنها VSP همکاران را بپذیرند. در مجموعه هایی شامل 5 آزمایش، دریافتیم که شرکت کنندگان به طور قابل اعتمادی VSP همکاران را پذیرفتند، تا زمانی که به عنوان یک عامل اجرایی عمدی درک شود. بنابراین نتایج ما نشان می-دهد که انسان ها می توانند به طور خود به خودی VSP متفاوت از عامل دیگر را بپذیرند و اتصالی محکم میان دیدگاه گیری و انجام با هم اقدامات وجود دارد. نتایج نشان می دهند که VSP گیری خود به خودی می تواند به طوری مؤثر فرایندهای همترازی فضایی تعاملات دینامیک در محیط های چندگانه را تسهیل و تسریع بخشد.
Perspective-taking is a key component of social interactions. However, there is an ongoing controversy about whether, when and how instances of spontaneous visuospatial perspective-taking occur. The aim of this study was to investigate the underlying factors as well as boundary conditions that characterize the spontaneous adoption of another person’s visuospatial perspective (VSP) during social interactions. We used a novel paradigm, in which a participant and a confederate performed a simple stimulus-response (SR) compatibility task sitting at a 90° angle to each other. In this set-up, participants would show a spatial compatibility effect only if they adopted the confederate’s VSP. In a series of 5 experiments we found that participants reliably adopted the VSP of the confederate, as long as he was perceived as an intentionally acting agent. Our results therefore show that humans are able to spontaneously adopt the differing VSP of another agent and that there is a tight link between perspective-taking and performing actions together. The results suggest that spontaneous VSP-taking can effectively facilitate and speed up spatial alignment processes accruing from dynamic interactions in multiagent environments.
دیدگاه گیری بینایی-فضایی در وظایف ارتباطی و مطالعات مربوط به پژوهش حافظه
VSP گیری خود به خودی
کار با هم دیدگاه گیری بینایی-فضایی را افزایش می دهد
مطالعه کنونی
آزمایش 1
آزمایش 2
آزمایش 3
آزمایش 4
آزمایش 5
بحث کلی
Visuospatial Perspective-Taking in Communicative Tasks and Memory Research
Spontaneous VSP-Taking
Acting Together Increases Visuospatial Perspective-Taking
Current Study
Experiment 1
Experiment 2
Experiment 3
Experiment 4
Experiment 5
General Discussion
- ترجمه فارسی مقاله با فرمت ورد (word) با قابلیت ویرایش، بدون آرم سایت ای ترجمه
- ترجمه فارسی مقاله با فرمت pdf، بدون آرم سایت ای ترجمه