روش مستقیم برای تعیین مواد طعم دهنده در مواد غذایی توسط GC-MS
چکیده
یک روش ساده با استفاده از تکنیک GC-MS برای تعیین حضور چهارده طعم دهنده در مواد غذایی ابداع داده شد. که به طور موفقیت آمیزی برای چهار نوع کلی از مواد غذایی (مایعات، نیمه جامدات، مواد جامد خشک و جامد چرب) از نظر محدودیت کمی، خطی، گزینش، اثرات ماتریکس، بازیابی (53-120٪) و تکرارپذیری (3-22٪) استفاده شده است. این روش برای 61 محصول غذایی هلندی استفاده شد. در این بررسی برای تحت پوشش قرار دادن کلیه مواد غذایی مطابق مقررات اتحادیه اروپا 1334/2008، در سطح مجاز حداکثر طراحی شده بود. تمام نمونه ها مطابق با قوانین اتحادیه اروپا بود. با این حال، سطح کومارین (0.6-63 میلی گرم / کیلوگرم) در کسانی که در معرض آن قرار می گیرند، برای مثال، در مورد کودکان، ممکن است از مصرف قابل تحمل روزانه (TDI) 0.1 میلی گرم / کیلوگرم وزن بدن / روز ) تجاوز کند. علاوه بر کومارین، استراگول، متیل اوژنول، (R) - (+) - پولگون و thujone شد اتحادیه اروپا در سی و یک محصولات شناسایی شده است. آلکیل بنزن ها ، ترانس آنتول و میریستیسین که بر اساس اتحادیه اروپا تنظیم نشده است، معمولا در نوشیدنی ها و محصولات حاوی گیاهان وجود دارند.
1. مقدمه
مشارکت گیاهان دارویی و سایر گیاهان در غذاها به عنوان طعم دهنده قدمت زیادی دارد که تاریخ آن به ابتدای پخت و پز توسط انسانها برمی گردد. در واقع، جامع امروز به طور فزاینده ای نیازمند تهیه محصولات غذایی با مواد طبیعی است. گرچه یک باور فراگیری وجود دارد که مواد طبیعی خوب هستند، اما برخی از گیاهان و عصاره آن ها که جهت طعم دهندگی استفاده می شوند، ممکن است حاوی برخی از مواد سرطان زا یا ژنوتوکسیک باشند که کاملا مشخص شده یا تحت مطالعه هستند
abstract
A straightforward GC–MS method was developed to determine the occurrence of fourteen flavouring compounds in food. It was successfully validated for four generic types of food (liquids, semi-solids, dry solids and fatty solids) in terms of limit of quantification, linearity, selectivity, matrix effects, recovery (53–120%) and repeatability (3–22%). The method was applied to a survey of 61 Dutch food products. The survey was designed to cover all the food commodities for which the EU Regulation 1334/2008 set maximum permitted levels. All samples were compliant with EU legislation. However, the levels of coumarin (0.6–63 mg/kg) may result in an exposure that, in case of children, would exceed the tolerable daily intake (TDI) of 0.1 mg/kg bw/day. In addition to coumarin, estragole, methyl-eugenol, (R)-(+)-pulegone and thujone were EU-regulated substances detected in thirty-one of the products. The non-EU regulated alkenylbenzenes, trans-anethole and myristicin, were commonly present in beverages and in herbs-containing products.
1. Introduction
The incorporation of herbs and other plants in foods as flavouring agents has a long tradition, dating back to the origins of cooking. In fact, today’s society is increasingly demanding food products prepared with natural ingredients. Although there is a widespread belief that ‘‘natural is good,’’ some plants and plant extracts used for flavouring may contain substances, the carcinogenic or genotoxic effects of which have been demonstrated or are currently under study (CoE, 2005; EFSA, 2005b, 2008; van den Berg, Restani, Boersma, Delmulle, & Rietjens, 2011).
چکیده
1-مقدمه
2. روش آزمایشگاهی
2.1 مواد شیمیایی و معرف ها
2.2- نمونه های غذا / نوشیدنی
2.3. آماده سازی نمونه ها
2.4. روش اندازه گیری
2.5 – روش اجرا
3-نتایج و بحث
3.1- بهینه سازی روش های انجام کار نمونه
3.2- تاثیر الکل در عصاره گیری از نوشیدنی های الکلی
3.3- اعتبار سنجی روش: ویژگی های عملکردی
3.4- نظرسنجی غذایی
4. نتیجه گیری
abstract
1. Introduction
2. Experimental
2.1. Chemicals and reagents
2.2. Food/beverage samples
2.3. Sample preparation
2.4. Instrumental method
2.5. Method validation
2.6. Quality control during analysis of samples from the survey
3. Results and discussion
3.1. Optimisation of the sample treatment procedure
3.2. Influence of alcohol in the extraction of alcoholic beverages
3.3. Validation of the method: performance characteristics
3.4. Food survey
4. Conclusions
- ترجمه فارسی مقاله با فرمت ورد (word) با قابلیت ویرایش، بدون آرم سایت ای ترجمه
- ترجمه فارسی مقاله با فرمت pdf، بدون آرم سایت ای ترجمه