استفاده از درمان با پمپ انسولین در کودکان و بالغین مبتلا به دیابت نوع ۱
چکیده
هدف/فرضیه: درحالیکه استفاده از پمپ انسولین در کودکان به طور اعجاب انگیزی افزایش یافته است ، اما هنوز تفاوت قابل توجهی در ارتباط با استفاده ازتکنولوژی پمپ انسولین وجود دارد. مطالعه حاضر در جستجوی توضیح تفاوت ها در کنترل متابولیک و استفاده از پمپ در افراد جوان مبتلا به دیابت یک با استفاده از داده های جمع آوری شده در سه مرکز ثبت چندگانه می باشد.
روش ها: داده های مربوط به سالهای 2011 و 2012 از 54410 کودک و جوان از طریق دفاتر ثبت پیگیری آینده نگر دیابت (DPV; n=26,198)،تبادل T1D(T1DX; n=13,755) و حسابرسی ملی دیابت کودکان (NPDA; n=14,457) جمع آوری گردید. چگونگی تزریق انسولین بر اساس سن، جنس و وضعیت اقلیت نژادی و اثر استفاده از پمپ بر سطوح HbA1c مورد مقایسه قرارگفت.
نتایج: میانگین کلی سطوح HbA1c در NPDA (8.9±1.6% [74±17.5 mmol/mol]) نسبت به DPV(8.0±1.6% [64±17.0 mmol/mol], p<0.001) و T1DX (8.3±1.4% [68±15.4 mmol/mol ،p<0.001 ) بالاتر بود. برعکس استفاده از پمپ در NPDA (14%) نسبت به DPV (41% ، p<0.001) و T1DX (47% ، p<0.001 ) بسیار پایین تر بود. در یک آنالیز اشتراکی بین مراکز، استفاده از پمپ با میانگین پایین تر HbA1c(پمپ:8.0±1.2% [64±13.3 mmol/mol) بر خلاف تزریق: 8.5±1.7% [69±18.7 mmol/mol], p<0.001) همراه بود. در هر سه مرکز ثبت افرادی که در اقلیت های نژادی بودند به احتمال کمتری توسط پمپ تحت درمان قرار گرفته بودند(p<0.001) و پسران در مقایسه با دختران کمتر توسط پمپ مورد درمان قرار گرفته بودند(p<0.001).
نتیجه گیری /تفسیر: علی رغم ویژگی های بالینی مشابه و نسبت مشابه در شرکت کنندگان اقلیت های نژادی، تفاوت اساسی در کنترل متابولیک در میان کودکان مبتلا به دیابت نوع یک در میان سه مرکز بزرگ ثبت اطلاعات مربوط به کودکان مبتلا به دیابت نوع 1 وجود داشت که به نظر می رسد قسمتی از آن ناشی از فراوانی درمان با پمپ انسولین باشد.
مقدمه
علی رغم معرفی درمان با پمپ انفوزیون مداوم انسولین زیر جلدی در 35 سال پیش ، انتقال وسیع این تکنولوژی به عملکرد کودکان دیابتی تنها در 15 سال اخیر رخ داده است. استفاده روز افزون از پمپ در طب کودکان با پیشرفت در شناخت اهمیت کاهش سطوح HbA1cبه منظور به تاخیر انداختن یا پیشگیری از عوارض عروقی دیابت، ایجاد شده است. درمان آزمایشی با پمپ انسولین در کودکان کوچک نشان داده است که استفاده از پمپ با کاهش سطوح HbA1c همراه بوده است و استفاده از آن افت قند خون را کاهش داده و افزایش وزن/ چاقی وجود نداشته است. نتایج یک مطالعه جدید مورد- شاهدی که مطالعه ای 7 ساله بود نشان داد که پمپ درمانی با کاهش طولانی مدت سطوح HbA1c همراه می باشد
Abstract
Aims/hypothesis While the use of insulin pumps in paediatrics has expanded dramatically, there is still considerable variability among countries in the use of pump technology. The present study sought to describe differences in metabolic control and pump use in young people with type 1 diabetes using data collected in three multicentre registries.
Methods Data for the years 2011 and 2012 from 54,410 children and adolescents were collected from the Prospective Diabetes Follow-up Registry (DPV; n=26,198), T1D Exchange (T1DX; n=13,755) and the National Paediatric Diabetes Audit (NPDA; n=14,457). The modality of insulin delivery, based on age, sex and ethnic minority status, and the impact of pump use on HbA1c levels were compared.
Results The overall mean HbA1c level was higher in the NPDA (8.9±1.6% [74±17.5 mmol/mol]) than in the DPV (8.0±1.6% [64±17.0 mmol/mol], p<0.001) and T1DX (8.3±1.4% [68±15.4 mmol/mol], p<0.001). Conversely, pump use was much lower in the NPDA (14%) than in the DPV (41%, p<0.001) and T1DX (47%, p<0.001). In a pooled analysis, pump use was associated with a lower mean HbA1c (pump: 8.0±1.2% [64±13.3 mmol/mol] vs injection: 8.5±1.7% [69±18.7 mmol/mol], p<0.001). In all three registries, those with an ethnic minority status were less likely to be treated with a pump (p<0.001) and boys were treated with a pump less often compared with girls (p<0.001).
Conclusions/interpretation Despite similar clinical characteristics and proportion of minority participants, substantial differences in metabolic control exist across the three large transatlantic registries of paediatric patients with type 1 diabetes, which appears to be due in part to the frequency of insulin pump therapy.
Introduction
Despite the introduction of continuous subcutaneous insulin infusion pump therapy ~35 years ago [1], widespread translation of this technology into paediatric practice has only occurred in the last 15 years. Increased use of pumps in paediatric medicine has been driven by advancements in pump technology and recognition of the importance of lowering HbA1c levels to delay or prevent the vascular complications of diabetes [2]. Small paediatric trials of pump therapy have shown that pump use is associated with lower HbA1c levels, reduced hypoglycaemia and no concomitant rise in the prevalence of overweight/obesity [3]. A recent large 7 year case–control study corroborated these findings by showing that pump therapy was associated with long-term lowering of HbA1c levels [4].
چکیده
مقدمه
روش ها
متغیرهای توصیفی
روش های آماری
نتایج
بحث
حمایت مالی
Abstract
Introduction
Methods
Participants
Explanatory variables
Statistical methods
Results
Discussion
- ترجمه فارسی مقاله با فرمت ورد (word) با قابلیت ویرایش، بدون آرم سایت ای ترجمه
- ترجمه فارسی مقاله با فرمت pdf، بدون آرم سایت ای ترجمه