نشانگرهای ساده تغذیه ای و التهابی مرتبط با زخم بستر در سکته مغزی سالمندان
چکیده
پس زمینه: زخم های بستر بارسنگینی را بر مراقبت های بیمارستانی تحمیل نموده و معمولاً با پیش آگهی بدتر و بستری طولانی مدت تر در بیمارستان ارتباط دارد. هدف: ارزیابی این مساله که آیا نشانگرهای بیوشیمیایی ساده التهابی و تغذیه ای در بیماران سالمند مبتلا به سکته مغزی با زخم بستر و بدون آن تفاوتی دارند و اینکه آیا تمایزی بین بیماران سکته مغزی دارای زخم بستر حدید و بیماران سکته مغزی دارای زخم بستر کهنه با توجه به این نشانگرهای زیستی وجود دارد یا خیر. روش ها: هشتاد بیمار سالمند مبتلا به سکته مغزی ثبت نام شده و در چهار گروه تقسیم شدند: بیماران مبتلا به سکته مغزی اخیر که دچار زخم بستر شده اند، بیماران مبتلا به سکته مغزی اخیر که دچار زخم بستر نشده اند، بیماران مبتلا به سکته مغزی قدیمی که دچار زخم بستر شده اند و بیماران مبتلا به سکته مغزی قدیمی که دچار زخم بستر نشده اند. نشانگرهای تغذیه ای (آلبومین، کل پروتئین، منیزیم، آهن، کل ظرفیت پیوندی آهن (TIBC)، هموگلوبین و کلسترول) و نشانگرهای التهابی (تعداد کل لکوسیت، نسبت نوتروفیل به لنفوسیت و فریتین) بین چهار گروه مقایسه شدند. نتایج: در رابطه با نشانگرهای تغذیه ای، آلبومین (0.001 < P)، نسبت آلبومین به پروتئین (0.001 < P)، TIBC (0.001 < P) و کلسترول (0.005 = P) در سکته مغزی حاد با بیماران دارای زخم بستر برخلاف سکته مغزی حاد بدون زخم بستر پایین تر بودند. آلبومین پایین تر (0.001 < P) تنها در مقایسه بین بیماران مبتلا به سکته مغزی مزمن با زخم بستر و بیماران مبتلا به سکته مغزی مزمن بدون زخم بستر مشاهده شد. تفاوت بین سکته مغزی حاد با زخم بستر و سکته مغزی مزمن با زخم بستر به آلبومین (0.001 < P)، TIBC (0.001 < P) و TG (0.001 < P) ارتباط دارد. در بیماران مبتلا به سکته مغزی حاد با زخم بستر آلبومین پایین تر و TG و TIBC بالاتر است. در رابطه با شاخص های التهابی، در بیماران مبتلا به سکته مغزی حاد با زخم بستر برخلاف بماران مبتلا به سکته مغزی حاد بدون زخم بستر نوتروفیل و فریتین بالایی (0.001 < P) مشاهده شد. هیچ تفاوتی بین بیماران مبتلا به سکته مغزی مزمن با زخم بستر و بیماران مبتلا به سکته مغزی مزمن بدون زخم بستر مشاهده نشد. گروه سکته مغزی حاد با زخم بستر دارای TLC، نوتروفیل، نسبت نوتروفیل به لنفوسیت و فریتین (0.001 < P) بالاتری نسبت به گروه سکته مغزی مزمن با زخم بستر بود. نتیجه گیری ها: بیماران مبتلا به سکته مغزی حاد با زخم بستر بالاترین گروه در رابطه با نشانگرهای التهابی به واسطه همراهی سکته مغزی حاد و زخم بستر بودند. وجود زخم بستر به خودی خود باعث کاهش نشانگرهای تغذیه ای به ویژه آلبومین در هر دو دسته سکته مغزی حاد و مزمن گشته و یا در اثر آن ایجاد می شود. سایر نشانگرها در بیماران مبتلا به سکته مغزی حادی که دچار زخم بستر شده اند مانند: فریتین و نوتروفیل بالاتر و TIBC، نسبت آلبومین به پروتئین و کلسترول پایین تر، بیشتر مشهود است. افزون بر این، TG تنها در رابطه با سکته مغزی حاد متفاوت است نه در زخم بستر. هم چنین MG نیز بین چهار گروه متفاوت نبود.
1. مقدمه
اولسر فشاری که زخم فشاری، اولسر بستر یا زخم بستر نیز خوانده می شود، به عنوان ناحیه ای از آسیب موضعی وارد آمده به پوست و بافت زیرین تعریف می گردد که در اثر فشار، بریدگی، اصطکاک و یا ترکیبی از این موارد حادث می شود [1]. فشار اِعمال شده با کاهش یا اضمحلال گردش خون بافت بر متابولسم سلولی تاثیر گذاشته و در نتیجه جریان ناکافی خون در پوست و بافت های زیرین، باعث ایسکمی یا کم خونی موضغی در بافت می گردد. سالمندان با تحرک اندک، وضعیت ذهنی محدود و افزایش اصطکاک پوست و بریدگی ممکن است بیشتر در معرض خطر دچار شدن به بیماری زخم فشاری قرار داشته باشند [2].
شیوع PU در محدوده 6.6 تا 46.6 درصد برای بیماران موجود در بیمارستان ها یا خانه های سالمندان بوده و بیش از 30 درصد PU از نوع زخم بسترهای تمام ضخامت هستند [3].
Abstract
Background: Bed sores are major burden to hospital care and usually associated with worse prognosis and longer hospital stay. Aims: To evaluate whether simple biochemical inflammatory and nutritional markers would differ between those with bedsores and those without in elderly stroke patients and if there is a distinction between recent bed sore stroke patients and old bed sore stroke patients as regard these biomarkers. Methods: 80 Stroke elderly patients were enrolled and divided into four groups: patients with recent stroke who developed bedsores, patients with recent stroke who did not develop bedsores, patients with old stroke who developed bedsores and patients with old stroke who did not develop bedsores. Nutritional markers (albumin, total protein, magnesium, iron, total iron binding capacity (TIBC), hemoglobin and cholesterol) and inflammatory markers (total leucocyte count, neutrophil to lymphocyte ratio and ferritin) were compared between the four groups. Results: Concerning nutritional markers, albumin (P =< 0.001), Alb/Pr ratio (P =< 0.001), TIBC (P =< 0.001) and cholesterol (P = 0.005) are lower in the acute stroke with bed sore patients versus acute stroke without bed sore. Lower albumin (P =< 0.001) is only found in comparison between chronic stroke with bed sore patients and chronic without bed sore patients. There is a difference between acute stroke with bed sore and chronic stroke with bed sore concerning albumin (P =< 0.001), TIBC (P =< 0.001) and TG (p =< 0.001). Albumin is lower while TG and TIBC are higher in those with acute stroke with bed sores. Regarding inflammatory markers, high neutrophil and ferritin (p =< 0.001) were found in acute stroke with bed sore patients versus acute stroke without bed sore. No difference was found between chronic stroke with bed sore patients and chronic stroke without bed sore patients. Acute stroke with bed sore group has higher TLC, neutrophil, neut/lymph ratio and ferritin (p =< 0.001) than chronic stroke with bed sore group. Conclusions: Acute stroke patients with bed sores are the highest group as regard inflammatory markers due to acute stroke and bed sores together. The presence of bed sore itself causes or is caused by decrease in nutritional markers especially albumin in both, acute and chronic strokes. Other markers are more evident in acute stroke patients who develop bed sore like higher ferritin and neutrophils and lower TIBC, alb/prot ratio and cholesterol. TG differs only in relation to acute stroke but not bed sore. MG was not different between the four groups.
1. Introduction
A pressure ulcer, also known as a pressure sore, decubitus ulcer or bedsore, is defined as an area of localized damage to the skin and underlying tissue caused by pressure, shear, friction and or a combination of these [1]. Applied pressure affects cellular metabolism by decreasing or obliterating tissue circulation, resulting in insufficient blood flow to the skin and underlying tissues, causing tissue ischaemia. Elderly patients with decreased mobility, limited mental status and increased skin friction and shear may have a higher risk of developing a pressure ulcer [2].
The prevalence of PU ranges from 6.6% to 46.6% for patients in hospitals or nursing homes, and more than 30% of PUs are full-thickness PUs [3].
چکیده
1. مقدمه
2. روش شناسی
2.1. اخلاق
2.2. طراحی مطالعه
2.4. گردآوری داده ها
2.5. ارزیابی خطر ابتلا به زخم بستر
2.6. روش های آماری
3. نتایج
3.1. داده های جمعیت شناختی
3.2. نشانگرهای تغذیه ای
3.3. نشانگرهای التهابی
4. بحث
5. نتیجه گیری
Abstract
1. Introduction
2. Methodology
2.1. Ethics
2.2. Study Design
2.3. Patient Selection
2.4. Data Collection
2.5. Assessment of Bedsore Risk
2.6. Statistical Methods
3. Results
3.1. Demographic Data
3.2. Nutritional Markers
3.3. Inflammatory Markers
4. Discussion
5. Conclusion
- ترجمه فارسی مقاله با فرمت ورد (word) با قابلیت ویرایش، بدون آرم سایت ای ترجمه
- ترجمه فارسی مقاله با فرمت pdf، بدون آرم سایت ای ترجمه