تاثیر افسردگی بر کیفیت زندگی مرتبط با سلامت در بیماران مبتلا به دیابت
چکیده
مقدمه: دیابت ملیتوس یک بیماری مزمن جدی می باشد که تاثثیر زیادی بر کیفیت زندگی افراد دارد. هدف ما بررسی تعیین کننده های کیفیت زندگی مرتبط با سلامت (HRQOL) در بیماران مبتلا به دیابت ملیتوس می باشد.
مواد و روش ها: بیماران بزرگسال مراجعه کننده به مرکز دیابت به صورت تدریجی از آگوست 2006 تا فوریه 2007 وارد مطالعه شدند. داده های بالینی از مصاحبه ها با بیماران و سوابق پزشکی ثبت شده آنها به دست آمد.بررسی نشانه های افسردگی با استفاده از مقیاس افسردگی مطالعات اپیدمیولوژیک(CES-D) و HRQOL با استفاده از فرم کوتاه بررسی سلامت 36(SF-36) صورت گرفت. تحلیل رگرسیون دو گامی برای تشخیص عواملی که کیفیت زندگی بیماران را تحت تاثیر قرار می داد صورت گرفت.
نتایج: پانصد و سی و پنج بیمار در مطالعه شرکت کردند. میانگین سنی شرکت کنندگان 54.7 (13.3) سال بود . 315 (58.7%) مرد بودند. شیوع نشانه های افسردگی 31.1%( n = 167)بود. بعد از تطبیق دادن سایر متغیرها ، اثرات نشانه های افسردگی در کلیه حیطه های SF-36 پایدار بود(P <0.001 برای همه). عوامل پزشکی که به طور منفی با HRQOL همراه بودند شامل تشخیص دیابت نوع یک، دوره بیماری بیش از 10 سال و سطوح7% HbA1c≥ و وجود همزمان سکته و رتینوپاتی بودند. مرد بودن و ورزش منظم تاثیر مثبت بر HRQOL داشت.
نتیجه گیری: این یافته ها اهمیت تشخیص افسردگی تهدید کننده همزمان در دیابت ملیتوس را روشن می سازند.
مقدمه
دیابت (DM) یک بیماری مزمن جدی است که بیماری و مرگ و میر قابل توجهی را ایجاد می کند و تأثیر عمده ای بر کیفیت زندگی افراد مبتلا به این بیماری دارد. سنگاپور، یک کشور چند قومیتی در جنوب شرقی آسیا، با نژاد های چینی، مالایی و هندی به عنوان سه گروه اصلی نژادی ، دارای یکی از بالاترین میزان های DM در جهان می باشد. در پیمایش سلامت ملی سال 2004 ، شیوع ناهنجار دیابت در میان بالغین سنگاپوری 8.2٪ بود. همچنين تفاوت نژادی در ميزان DM وجود دارد: آن در ميان هندی ها با شيوع 15.3٪ از همه شایعتر است، سپس در نژادمالایی با شیوع 11.0٪ و در نژاد چيني با شیوع 7.1٪ شایع است. در بهداشت عمومي و در طب ، مفهوم كيفيت زندگی مرتبط با سلامت به سلامت جسمی و روانی درک شده توسط فرد یا گروه در طول زمان اشاره دارد. پزشکان اغلب از کیفیت زندگی مرتبط با سلامت (HRQOL) برای اندازه گیری اثرات بیماری مزمن در بیماران خود استفاده می کنند تا بهتر درک کنند که چگونه بیماری با زندگی روزمره فرد تداخل می کند.
Abstract
Introduction: Diabetes mellitus (DM) is a serious chronic illness that has a major impact on the quality of life of the individuals. Our aim was to examine the determinants of health-related quality of life (HRQOL) in patients with DM.
Materials and Methods: Adult outpatients attending a Diabetes Centre were recruited on consecutive basis between August 2006 and February 2007. Clinical data were collected from interviews with the subjects and from medical records. Assessment of depressive symptoms was done using the Center for Epidemiologic Studies Depression Scale (CES-D) and HRQOL using the Short Form 36 Health Survey (SF-36). A two-step regression analysis was conducted for identifying factors affecting patients’ quality of life.
Results: Five hundred and thirty-seven patients participated in the study. The mean (SD) age of the participants was 54.7 (13.3) years and 315 (58.7%) were males. The prevalence of depressive symptoms was 31.1% (n = 167). After adjusting for other variables, the effects of depressive symptoms persisted for all the 8 domains of SF-36 (P <0.001 for all). The medical factors that were negatively associated with HRQOL were a diagnosis of Type 1 DM, duration of the illness of more than 10 years, HbA1c levels of ≥7%, and comorbidity of stroke and retinopathy. Being male and a regular exerciser had a positive effect on HRQOL.
Conclusion: These fi ndings highlight the importance of detecting and treating comorbid depression in DM.
Introduction
Diabetes Mellitus (DM) is a serious chronic illness that imposes signifi cant morbidity and mortality and has a major impact on the quality of life of the individuals suffering from this illness.1-3 Singapore, a multi-ethnic country in Southeast Asia, with Chinese, Malay and Indian as the three main ethnic groups,4 has one of the highest rates of DM in the world. In the 2004 National Health Survey, the crude prevalence of DM among adult Singaporeans was 8.2%. There is also ethnic variance in the rates of DM: it is most common amongst Indians with a prevalence of 15.3%, followed by Malays with 11.0%, and Chinese with 7.1%.5
چکیده
مقدمه
مواد و روش ها
تجزیه و تحلیل آماری
بحث
Abstract
Introduction
Materials and Methods
Statistical Analyses
Results
Discussion
- ترجمه فارسی مقاله با فرمت ورد (word) با قابلیت ویرایش، بدون آرم سایت ای ترجمه
- ترجمه فارسی مقاله با فرمت pdf، بدون آرم سایت ای ترجمه