چکیده
علم نانو رباتیک، یک زمینه ای میباشد که دائماً در حال پیشرفت است. آن شامل ساخت روباتهای بهاندازهی 10-9 متر میباشد. در دهه گذشته، تعداد زیادی از نانو روباتها راه خود را به بیرون از تابلوهای نقاشی پیدا کردهاند تا وارد بدن انسان شوند و کارهایی را که فراتر از تصورات انسان هستند، انجام دهند. علائمی مانند خارش و تب دارای علل بیوشیمیایی خاصی میباشند که میتوانند توسط تزریق نانو روباتها برطرف شوند. در این حوزه ی تکنولوژیکال، مقاله ی ما بهعنوان یک چراغی برای دانشمندان و محققین میباشد. تمرکز مقاله ی ما اساساً روی ساخت نانو روباتهایی که عملکرد گلبولهای قرمز خون را تقلید میکنند، میباشد. این نانو روباتها تحت عنوان ونتیلن ها نامیده میشوند. مقاله ی ما روی روند آینده ی علم نانورباتیک مانند استفاده از نانو روباتها برای تشخیص فیزیولوژی انسان نیز تمرکز کرده است. بخش دوم مقاله ی ما با معرفی نانو سنسورها و نانو روباتها در تشخیص سطح قند خون انسان سروکار دارد. این نانوربات ها در تلفنهای همراه تعبیه میشوند و وضعیت بیمار میتواند از مکانهای دور قرائت شود. این نانو ذرات که اندازه ی اجزاء میکروالکترونیک را کاهش میدهند، کل جهان را درون یک تراشه ی منفرد پوشش میدهند.
1- مقدمه
اصطلاح نانوتکنولوژی عموماً به مهندسی طراحی و ساخت در مقیاس مولکولی یا نانومتری اشاره دارد (یک نانومتر، یک میلیاردم یک متر، حدود عرض 6 اتم کربن متصل شده به یکدیگر، میباشد). نانوتکنولوژی، برای ما داروهای مهندسیشدهی خاصی را فراهم میکند که موشکهای در مقیاس نانو پایش کننده ی سرطان نامیده میشوند، یک تکنولوژی مولکولی که بهویژه سلولهای سرطانی جهشیافته را در بدن انسان هدف میگیرد، و باقی سلولها را دستنخورده رها میکند. برای این منظور، مولکولهای دارو باید بهقدر کافی بزرگ باشند – هزاران اتم – که ما بتوانیم اطلاعاتی در مورد جایی که باید بروند و چیزی که باید تخریب کنند را به درون آنها رمزگذاری کنیم. آنها نمونههای نفیسی از نانوتکنولوژی ساخت بشر در آینده خواهند بود. آن، نسبت به زمینههای در حال ظهور نانو پزشکی و بهعنوان یک مجموعهای از 3 تکنولوژی قدرتمند پیشرونده و دارای همپوشانی متقابل، مفیدتر میباشد. در ابتدا، در یک دوره ی نسبتاً نزدیک، نانو پزشکی میتواند بسیاری از مسائل پزشکی مهم را با استفاده از مواد ساختهشده در مقیاس نانو که امروزه امکان ساخت آنها وجود دارد را مورد پیگیری قرار دهد. این شامل برهمکنش مواد نانو ساختاری با سیستمهای بیولوژیکی میباشد. دوم، بیشتر از 5-10 سال آینده، بیوتکنولوژی، چیزهایی را ممکن میسازد که حتی قابلتوجهتر از پیشرفتهای انجامشده در پزشکی مولکولی و روباتهای زیستی میباشند (روباتهای میکروبیولوژیکی)، که برخی از آنها قبلاً فقط روی صفحات طراحی (نقاشی) امکانپذیر بودهاند. سوم، در درازمدت، شاید در 10 – 20 سال آینده، سیستمهای اولیه ی ماشینهای مولکولی و نانو ربات ها ممکن است به سلاحهای فیزیکی بپیوندند، که درنهایت، قدرتمندترین ابزارها را برای پزشکان برای غلبه بر بیماریها، ناخوشیها و رنجهای انسانی فراهم میکنند. در چندین سال آینده، نانو پزشکی، روندی برای تشخیص، درمان، و پیشگیری از بیماریها و آسیبهای تروماتیک ازجمله رهایی از درد، و حفظ و بهبود سلامت انسان با استفاده از ابزارهای مولکولی و دانش مولکولی بدن انسان میباشد.
Abstract
Nano Robotics is a field under continuous development. It involves the construction of robots of the size of 10^-9m. In the last decade many nano robots have made their way out of the drawing boards to enter into the human body and do things beyond human imagination. Symptoms like itching and fever have certain biochemical causes which can be eliminated by injecting nano robots. In this technological era of development our paper acts as a beacon for scientists and research scholars. Our paper mainly concentrates on creating nano robots that mimic the action of RBC’s. These nano robots are called as Ventilons. Our paper also concentrates on future trends of nano robotics like implementing nano robots to detect human physiology. The second part of our paper deals with introducing nanosensors and nano-robots in detecting Human blood sugar level. These nano-robots are embedded with mobile phones and the status of the patient can be read from remote places. These nano particles that reduce the size of microelectronic components will cover the entire world inside a single chip.
I. INTRODUCTION
The term “nanotechnology” generally refers to designed engineering and manufacturing at the molecular or nanometre length scale. (A nanometre is one-billionth of a meter, about the width of 6 bonded carbon atoms.) . Nanotechnology has given us specially engineered drugs called nanoscale cancer-seeking missiles, a molecular technology that specifically targets just the mutant cancer cells in the human body, and leaves rest of things blissfully alone. To do this, these drug molecules will have to be big enough – thousands of atoms – so that we can code the information into them regarding where they should go and what they should destroy. They will be examples of an exquisite, human-made nanotechnology in the future. It is most useful with regard the emerging field of nano-medicine as a set of three mutually overlapping and progressively more powerful technologies. In the relatively near term, at first, nano-medicine can address many important medical problems by using nanoscale-structured materials that can be manufactured today. This includes the interaction of nanostructures materials with biological systems. Second, over the next 5-10 years, biotechnology will make things possible even more remarkable developments in molecular medicine and bio-robotics (microbiological robots), some of which are already on the drawing boards. Third, in the longer term, perhaps 10-20 years from today, the earliest molecular machine systems and nano-robots may join the medical armamentarium, finally giving physicians the most potent tools imaginable to conquer human diseases, illhealth, and suffering. In broader terms, nano-medicine is the process of diagnosing, treating, and preventing disease and traumatic injury, of relieving pain, and of preserving and improving human health, using molecular tools and molecular knowledge of the human body.
چکیده
1- مقدمه
2- ساخت نانو روباتها
3- ظهور نانو روباتها
4- سلولهای قرمز مصنوعی
5- کاربردها
6- نانو سیستمهایی برای تشخیص آسیب شناسی انسان
7- نانو سنسورهای موجود در تلفنهای همراه
8- نتیجهگیری
Abstract
I. INTRODUCTION
II. MAKING NANO ROBOTS
III. APPEARANCE OF NANO-ROBOTS
IV. ARTIFICIAL RED CELL
V. APPLICATIONS
VI. NANOSYSTEM TO DETECT HUMAN PHSIOLOGY
VII. NANOSENSORS IN MOBILE PHONES
VIII. CONCLUSION