1. مقدمه
تب مالت، یک زئونوز موثر بر حدود 500،000 نفر در سال در سراسر جهان است. این بیماری در بسیاری از مناطق جهان از جمله امریکا لاتین، شرق میانه، آفریقا، آسیا و حوزه مدیترانه، بومی است [1]. بروسلا می تواند هنگام تماس مستقیم با ترشحات مایع یک حیوان آلوده گرفته شود، اما در مناطق بومی آلودگی افراد معمولا از طریق مصرف محصولات لبنی غیر پاستوریزه، به طور عمده شیر بز و پنیر نرم و تازه ساخته شده از شیر غیر پاستوریزه آلوده صورت می گیرد. جداسازی بروسلا، استاندارد طلایی تایید عفونت است. با این حال، زمان بر بوده و به تکنسین های ماهر نیاز دارد. همچنین، سر و کار داشتن با نمونه های حاوی پاتوژن باکتریایی، خطر بالایی برای پرسنل آزمایشگاه، دارد. برای مثال، تب مالت شایع ترین باکتری عفونت آزمایشگاهی به دست آمده در سراسر جهان است [1، 2]. بنابراین، تب مالت در حیوانات و انسان معمولا بر اساس تست های سرولوژی تشخیص داده می شود. با این حال، بروسلوز در انسان اغلب به اشتباه تشخیص داده شده و تحت گزارش است، زیرا علایم شبه آنفولانزای آن گوناگون و غیر اختصاصی است. درمان بروسلوز انسانی نیازمند استفاده طولانی مدت از ترکیبی از آنتی بیوتیک ها است [3]. بروسلا به عنوان پاتوژن داخل سلولی اختیاری، رابطه قوی با سلول های ایمنی میزبان دارد. عامل بیماری زا از طریق از بین بردن سیستم ایمنی بدن، قادر به حفظ یک عفونت مزمن است که اغلب باعث دشوار شدن درمان و تشخیص می شود. در دهه های اخیر، تحقیقات زیادی به منظور تولید واکسن امن تر و موثر تر بروسلا برای حیوانات انجام شده است. هیچ واکسن تایید شده ای برای پیشگیری از بروسلوز در انسان وجود ندارد. یک واکسن انسانی باید برای حفاظت از کشاورزان، دامپزشکان، کارگران مراقبت از حیوانات، پرسنل آزمایشگاه و جمعیت کلی ساکن در مناطق بومی بروسلوز، مفید باشد [2]. هدف از این مقاله بررسی و بحث در مورد اهمیت توسعه واکسن بروسلا و برخی از روش های فعلی مورد استفاده برای این هدف است.
1. Introduction
Brucellosis is a zoonosis affecting approximately 500,000 people annually around the world. The disease remains endemic in many regions of the world including Latin America, Middle East, Africa, Asia, and the Mediterranean basin [1]. Brucella can be acquired by humans when they come in direct contact with fluid discharges from an infected animal, but in endemic regions people usually get infected through the consumption of unpasteurized dairy products mainly goat’s milk and fresh soft cheese made out of unpasteurized milk. Isolation of Brucella is the gold standard to confirm infection; however, this is time-consuming and requires skilled technicians. Also, the handling of samples containing bacterial pathogen represents a high risk for laboratory personnel, for example, brucellosis is the most common bacterial laboratory-acquired infection worldwide [1, 2]. Therefore, brucellosis is generally diagnosed based on serological tests, in both animals and humans. However, human brucellosis is often misdiagnosed and underreported basically because the flu-like symptoms are protean and not specific. The treatment of human brucellosis requires the prolonged use of combination of antibiotics [3]. Brucella as facultative intracellular pathogen establishes an intimate relationship with the immune cells of the host. Through the subversion of the immune system, the pathogen is able to maintain a chronic infection that often makes treatment and diagnosis difficult. In the last decades, much research has been conducted in an attempt to develop safer and more effective Brucella vaccines for animals. There is no licensed vaccine for prevention of human brucellosis. A human vaccine would be useful to protect farmers, veterinarians, animal care workers, laboratory personnel, and general population living in endemic brucellosis areas [2]. The aim of this paper is to review and discuss the importance of the development of Brucella vaccines and some of the current methodologies used to pursue this goal.
1.مقدمه
2.پس زمینه
3. واکسن های موجود برای پیشگیری از بروسلوز حیوانی
4. برنامه های مبارزه با تب مالت
5. واکسن های زیرواحد علیه تب مالت
5.1. پروتئین های نوترکیب
5.2. واکسن های ناقل
5.3. واکسن های DNA
5.4. وزیکول های غشای خارجی: واکسن های جدید امیدوار کننده علیه تب مالت
1. Introduction
2. Background
3. Current Vaccines for the Prevention of Animal Brucellosis
4. Brucellosis Eradication Programs
5. Subunit Vaccines against Brucellosis
5.1. Recombinant Proteins
5.2. Vectored Vaccines
5.3. DNA Vaccines
5.4. Outer Membrane Vesicles: New Promising Vaccines against Brucellosis