چکیده
پیشینه: تمرکز بین المللی فزاینده بر بهبود پیامدهای بیماران، امنیت و کیفیت مراقبت منجر شده است که سهامداران، سیاست گذاران و فراهم آورندگان خدمات درمانی فرآیندهای استانداردشده ای را برای ارزیابی سازمان های مراقبت بهداشت و سلامتی اتخاذ کنند. اعتباربخشی و تصدیق و مجوز به عنوان مداخلاتی جهت پشتیبانی از امنیت و کیفیت بالای مراقبت بهداشتی بیمار پیشنهاد شده است. دستورالعمل ها اعتباربخشی را توصیه می کنند اما در مورد شواهد محتاطاته عمل می کنند و آن را غیرقابل قبول در نظر می گیرند. علارغم شواهد کافی برای پشتیبانی از کارآیی یا اثربخشی، نیاز برای اعتباربخشی همچنان ادامه دارد.
روش: ما MEDLINE, EMBASE, The Cochrane Library را با استفاده از شاخص ها و کلمات کلیدی Medical Subject Heading در هر زبانی جستجو کردیم. مطالعات با استفاده از ابزار Cochrane Risk of Bias و چارچوب AMSTAR ارزیابی کردیم. 915 چکیده غربال شد و 20 مقاله به صورت کلمل در ژانویه سال 2013 بررسی شد. معیار در برگرفتن این مقالات شامل مطالعاتی بود که تاثیر اعتباربخشی و تصدیق بیمارستان را با استفاده از مرورهای سیستماتیک، آزمون های کنترل تصادفی، مطالعات مشاهده ای با گروه کنترل یا سری زمان متوقف شده بررسی می کردند. پیامدها شامل پیامدهای بالینی و مقیاس های فرآیند است. جستجوی ادبیات به روز شده در جولای 2014 هیچ مطالعه جدید را شناسایی نکرد.
نتایج: مرور ادبیات سه مرور و بررسی سیستماتیک و یک آزمون کنترل تصادفی را نشان داد. مطالعه اثرات اعتباربخشی بر پیامدهای بیمارستان را ارزیابی کرد و نتایج ناسازگاری را گزارش داد. مطالعاتی که حذف شده بودند بررسی شدند و یافته هایشان خلاصه شد.
نتیجه گیری: اعتباربخشی ادامه پیدا کرد تا به صورت بین المللی رشد کند اما به دلیل شواهد کم، هیچ نتیجه گیری ای نمی تواند برای پشتیبانی از اثربخشی اش بدست آید. مرور ما شواهدی برای پشتیبانی از اعتباربخشی و تصدیق اینکه بیمارستان ها به تغییرات قابل اندازه گیری ای در کیفیت مراقبت مرتبط هستند را نیافت همانطور که توسط مقیاس ها و استانداردهای کیفیت اندازه گیری شد. اکثر مطالعات زمینه ی مداخله، پیاده سازی یا هزینه را گزارش نکردند. این ممکن است چالش هایی در ارزیابی مداخلات پیچیده، ناهمگن مانند اعتباربخشی و تصدیق را منعکس سازد. همچنین ممکن است توسط تاثیر اینکه چگونه اعتباربخشی اجرا و مدیریت می شود و امور مالی متنوع و محدودیت های مراقبت بهداشت و سلامت سازمانی پدیدار شود. استراتژی هایی که بیمارستان ها باید اجرا کنند تا امنیت و پیامدهای سازمانی بیمار در ارتباط با اعتباربخشی و تصدیق را بهبود بخشند همچنان نامشخص باقی می ماند.
پیشینه
امنیت بیمار و مراقبت بیمار محور به عنوان محرک های اصلی در اصلاح مراقبت سلامتی و بهداشت در حال ظهور هستند. اعتباربخشی رایج ترین ابزار ارزیابی کیفیت بیرونی اهداف راهبردی سازمان های مراقبت بهداشت و سلامتی است (1). برنامه های اعتباربخشی بیمارستان را به عنوان ارزیابی سیستماتیک بیمارستان در مقابل استانداردهای پذیرفته شده تعریف می کنیم (2) و تصدیق و مجوز یک ویژگی تاییدی از اشیا، شخص یا سازمان در برابر استانداردهای منتشر شده است (3). اطلاعات اندکی در مورد استراتژی های اعتباربخشی و تصدیق موثر در دسترس است. سازمان های ملی برجسته اعتباربخشی ای را توصیه کرده اند که به طور گسترده اجرا شده است. با این حال، شواهد کمی از تاثیرشان بر پیامدهای بیمار یا نشانگرهای مهم دیگر مانند مقیاس های اصلی، فرهنگ سازمانی یا اعتبار پشتیبانی می کند. اعتباربخشی بیمارستان توسط جراحان کالج آمریکایی در حدود 100 سال پیش آغاز شد و از آن موقع به بعد تعداد برنامه های اعتباربخشی بیمارستان به سرعت در حال افزایش بوده است. سازمان سلامت جهانی 36 برنامه اعتباربخشی مراقبت بهداشتی ملی در سال 2000 شناسایی کرده است(4). اعتباربخشی بخش مهم و ضروری ای از سیستم های مراقبت بهداشت در بیش از 70 کشور است و اغلب توسط بررسی مستقل و بیرونی، ارزیابی یا حسابرسی انجام می شود(5). ارزیابی سیستامتیک خدمات مراقبت بهداشت و سلامت روشی برای بدست آوردن مرور نظارتی بر بلوغ و اعتبار سازمانی است(6). مرور ادبیات پیشینه در مورد اثرات اعتباربخشی بر کیفیت مراقبت شواهد مستحکمی به دلیل محدودیت های مطالعات فراهم نمی کند (7-12).
Abstract
Background: The increased international focus on improving patient outcomes, safety and quality of care has led stakeholders, policy makers and healthcare provider organizations to adopt standardized processes for evaluating healthcare organizations. Accreditation and certification have been proposed as interventions to support patient safety and high quality healthcare. Guidelines recommend accreditation but are cautious about the evidence, judged as inconclusive. The push for accreditation continues despite sparse evidence to support its efficiency or effectiveness.
Methods: We searched MEDLINE, EMBASE and The Cochrane Library using Medical Subject Headings (MeSH) indexes and keyword searches in any language. Studies were assessed using the Cochrane Risk of Bias Tool and AMSTAR framework. 915 abstracts were screened and 20 papers were reviewed in full in January 2013. Inclusion criteria included studies addressing the effect of hospital accreditation and certification using systematic reviews, randomized controlled trials, observational studies with a control group, or interrupted time series. Outcomes included both clinical outcomes and process measures. An updated literature search in July 2014 identified no new studies.
Results: The literature review uncovered three systematic reviews and one randomized controlled trial. The lone study assessed the effects of accreditation on hospital outcomes and reported inconsistent results. Excluded studies were reviewed and their findings summarized.
Conclusion: Accreditation continues to grow internationally but due to scant evidence, no conclusions could be reached to support its effectiveness. Our review did not find evidence to support accreditation and certification of hospitals being linked to measurable changes in quality of care as measured by quality metrics and standards. Most studies did not report intervention context, implementation, or cost. This might reflect the challenges in assessing complex, heterogeneous interventions such as accreditation and certification. It is also may be magnified by the impact of how accreditation is managed and executed, and the varied financial and organizational healthcare constraints. The strategies hospitals should impelment to improve patient safety and organizational outcomes related to accreditation and certification components remains unclear.
Background
Patient safety and patient centered care are emerging as key drivers in healthcare reform. Accreditation is the most frequently external quality assessment of healthcare organizations’ strategic goals [1]. We defined hospital accreditation programs as the systematic assessment of hospitals against accepted standards [2] and certification is a confirmation of characteristics of an object, person, or organization against published standards [3]. Little information is available on effective accreditation and certification strategies. Prominent national organizations have recommended accreditation which is being implemented widely. However, little evidence supports their effect on patient outcomes or other important markers such as core measures, organizational culture nor reliability. Hospital accreditation was started by The American College of Surgeons 100 years ago, and since then the number of hospital accreditation programs has expanded rapidly. The World Health Organization identified 36 nationwide healthcare accreditation programs in 2000 [4]. Accreditation is an essential part of healthcare systems in more than 70 countries and is often provided by external and independent review, assessment or audit [5]. The systematic evaluation of healthcare services is a way to obtain regulatory peer review on the organizational maturity and reliability [6]. Literature reviews on the effects of accreditation on the quality of care do not provide strong evidence due to limitations of the studies [7–12].
چکیده
پیشینه
روش ها
منابع داده ها و استراتژی جستجو
انتخاب مطالعه
نتایج
نتایج جستجو
ویژگی های مطالعات در برگرفته شده
مرور های سیستماتیک در برگرفته شده
مطالعه اصلی در نظر گرفته شده
مطالعات حذف شده
مرور روایتی از مطالعات حذف شده
بحث
نتیجه گیری ها
Abstract
Background
Methods
Data sources and search strategy
Study selection
Results
Search results
Characteristics of included studies
Included systematic reviews
Included primary study
Excluded studies
Narrative review of excluded studies
Discussion
Conclusions