هدف این دیدگاه و مقاله ارائه ی منطق و دلیلی برای بررسی و تحقیقات شبکه ای محدودیت جریان خون (BFR) در غیاب ورزش و تمرین می باشد چراکه ممکن است بینش جدیدی در مکانیزم های منحصر به محرک محدود کننده فراهم کند. اکثر تحقیقات در مورد BFR با BFR در ترکیب با تمرین مقاومتی شدت کم تکمیل شده است. برای نشان دادن این موضوع، BFR در ترکیب با تمرین مقاومتی شدت کم به طور پیوسته مشاهده شده است که منجر به بهبود در اندازه و عملکرد عضله می شود (Loenneke و همکاران 2012b). با این وجود، شواهدی وجود دارد که نشان می دهد که BFR در غیاب تمرین منجر به سازگاری عضلانی مطلوب می گردد. علارغم تاثیرات مطلوب BFFR در غیاب تمرین، تحقیقات اندکی در مورد خود محرک BFR وجود دارد.
The purpose of this viewpoint is to provide rationale for the cellular investigation of blood flow restriction (BFR) in the absence of exercise, as this may provide a novel insight into the mechanisms exclusive to the restriction stimulus itself. Most of the research on BFR thus far has been completed with BFR in combination with low intensity resistance training. To illustrate, BFR in combination with low intensity exercise has consistently been observed to result in improvements in muscle size and function (Loenneke et al., 2012b). However, there is also evidence suggesting that BFR in the absence of exercise results in favorable muscular adaptations (Takarada et al., 2000a; Kubota et al., 2008; Kubota et al., 2011).