چکیده
مقدمه: صنعت ساخت و ساز از لحاظ عملکرد ایمنی پیشرفتی نداشته است. جو ایمنی به عنوان شاخص اصلی عملکرد ایمن در نظر گرفته می شود، با این وجود، تحقیقات نسبتا اندکی در خصوص جو ایمنی در صنعت ساخت و ساز کانادایی انجام شده است. ممکن است جو ایمنی از لحاظ جغرافیایی حساس باشد، بنابراین بررسی اینکه چگونه ساخت جو ایمنی تعریف شده است و برای بهبود عملکرد ایمنی در مناطق متفاوت مورد استفاده قرار گرفته است، ضروری و مهم می باشد. از سوی دیگر، توجهات بیشتر و بیشتری به فشار و استرس مرتبط به کار در صنعت ساخت و ساز معطوف شده است. تحقیقات پیشین پیشنهاد می کند که انعطاف پذیری افراد ممکن است با عملکرد ایمنی بهتر مرتبط باشد و ممکن است به کارمندان کمک کند تا استرس را مدیریت کنند. متاسفانه، مطالعات تجربی اندکی این فرضیه را بررسی کرده است. هدف این مقاله بررسی نقش جو ایمنی و انعطاف پذیری فردی در عملکرد ایمن و فشار کاری در صنعت ساخت و ساز کانادایی می باشد. روش: این تحقیق بر مبنای 837 نظرسنجی جمع آوری شده در انتاریو در ژوئن 2015 الی ژوئن 2016 می باشد. تکنیک های مدل سازی معادلات ساختاری (SEM) برای بررسی تاثیر انعطاف پذیری فردی و جو ایمنی بر پیامدهای ایمنی فیزیکی و بر استرس روانی در میان گارگران ساخت و ساز مورد استفاده قرار گرفت. نتایج: نتایج حاکی از آن است که جو ایمنی نه تنها عملکرد ایمنی کارگران ساخت و ساز را تحت تاثیر قرار می دهد بلکه به صورت غیر مستقیم بر استرس روانی شان نیز سایه می افکند. بعلاوه، مشخص شد که انعطاف پذیری فردی تاثیر منفی مستقیم بر استرس روانی دارد اما تاثیری بر پیامدهای ایمنی فیزیکی ندارد. نتیجه گیری: این یافته ها نقش های عوامل سازمانی و فردی در عملکرد ایمنی فردی و سلامت روانی را نشان می دهد. کاربردهای عملی: سازمان های ساخت و ساز نه تنها باید عملکرد ایمنی کارکنان را نظارت کنند بلکه سلامت روانی کارکنانشان را نیز باید ارزیابی کنند. ارتقای جو ایمن مثبت به همراه توسعه ی برنامه های آموزشی متمرکز بر سلامت روانی کارکنان بویژه سلامت روانی بعد از ضربه روحی می تواند عملکرد ایمنی سازمان را بهبود بخشد.
1. مقدمه
صنعت ساخت و ساز در رشد اقتصادی و اشتغال انتاریو نقش مهمی را ایفا می کند. از سال 2003، دولت انتاریو قریب به 3 میلیارد دلار در بخش مسکونی سرمایه گذاری کرده است که 60000 شغل ایجاد کرده است (انتاریو، 2014). با این حال، امنیت به عنوان یکی از بزرگ ترین چالش ها در ساخت و ساز باقی می ماند (Becerik-Gerber & Siddiqui, 2014). طی ده سال از 2004 تا 2013، بخش ساخت و ساز 26.6% از همه ی تلفات کشنده در محل کار در انتاریو را در بر گرفته است که این مقدار بالاترین درصد در هر صنعتی می باشد (WSIB, 2013). در همین حال، نرخ مرگ و میر در ساخت و ساز انتاریو از سال 1990 بهبود کمی را نشان داده است، همانطور که در شکل 1 نشان داده شده است.
abstract
Introduction: The construction industry has hit a plateau in terms of safety performance. Safety climate is regarded as a leading indicator of safety performance; however, relatively little safety climate research has been done in the Canadian construction industry. Safety climate may be geographically sensitive, thus it is necessary to examine how the construct of safety climate is defined and used to improve safety performance in different regions. On the other hand, more and more attention has been paid to job related stress in the construction industry. Previous research proposed that individual resilience may be associated with a better safety performance and may help employees manage stress. Unfortunately, few empirical research studies have examined this hypothesis. This paper aims to examine the role of safety climate and individual resilience in safety performance and job stress in the Canadian construction industry. Method: The research was based on 837 surveys collected in Ontario between June 2015 and June 2016. Structural equation modeling (SEM) techniques were used to explore the impact of individual resilience and safety climate on physical safety outcomes and on psychological stress among construction workers. Results: The results show that safety climate not only affected construction workers' safety performance but also indirectly affected their psychological stress. In addition, it was found that individual resilience had a direct negative impact on psychological stress but had no impact on physical safety outcomes. Conclusions: These findings highlight the roles of both organizational and individual factors in individual safety performance and in psychological well-being. Practical applications: Construction organizations need to not only monitor employees' safety performance, but also to assess their employees' psychological well-being. Promoting a positive safety climate together with developing training programs focusing on improving employees' psychological health — especially post-trauma psychological health — can improve the safety performance of an organization.
1. Introduction
The construction industry plays an important role in Ontario's economic growth and employment. Since 2003, the Ontario government invested nearly $3 billion in the residential sector, which created 60,000 jobs (Ontario, 2014). However, safety remains one of the biggest challenges in construction (Becerik-Gerber & Siddiqui, 2014). Over the 10 year period from 2004 to 2013, the construction sector accounted for 26.6% of all workplace traumatic fatalities in Ontario, the highest percentage of any industry (WSIB, 2013). Meanwhile, the fatality rate in the Ontario construction has shown little improvement since the 1990s, as shown in Fig. 1.
چکیده
مقدمه
ابعاد جو ایمنی
جو ایمنی و پیامدهای امنیت فیزیکی
انعطاف پذیری فردی، پیامدهای ایمنی فیزیکی، و استرس روانی
صدمات و استرس روانی
روش
روندهای جمع آوری داده ها
ابزار نظرسنجی
جمع آوری داده ها
جمعیت شناسی پاسخ دهندگان
حوادث
اندازه گیری ها
انعطاف پذیری فردی
جو ایمنی
تحلیل داده ها
غربال داده ها
روند تحلیل
شاخص های تناسب مدل
نتایج
مدل اندازه گیری
همبستگی ها در میان متغیرها
مدل ساختاری
بحث
نتیجه گیری
abstract
Introduction
Safety climate dimensions
Safety climate and physical safety outcomes
Individual resilience, physical safety outcomes, and psychological stress
Injuries and psychological stress
Methods
Data collection procedures
Measures
Data analysis
Results
Measurement model
Correlations among the variables
Structural model
Discussion
Conclusions