چکیده
فلاون های جدا شده از کرفس، در پایداری خودشان و حساسیت به د گلیکوزیلاسیون در طی فرایندهای حرارتی در PH 3، 5، یا 7 متفاوت می باشند. زمانی که آپی ژنین 7 – O – آپیوزیل گلوکوزید در دمای 100 درجه سانتی گراد و PH 3 حرارت داده می شود، تبدیل به اپی ژنین 7 – O گلوکوزید می شود. اپی ژنین 7 – O –گلوکوزید، بعداز 5 ساعت که در 100 درجه سانتی گراد قرار می گیرد، تغییر یا تجزیه ی کمی را در هر PH نشان می دهد. آپی ژنین، لوتئولین و کریزوئریول در PH 3 پایدارتر می باشد اما به صورت تصاعدی در PH 5 یا 7 دچار تجزیه می شود. بابونه و کرفس برای تست اثرات غذاهای غنی از گلیکوزیداز و فرایندهای دمایی روی پایداری گلیکوزیدهای فلاون مورد استفاده قرار گرفتند. اپی ژنین 7 –O – گلوکوزید که از بابونه استخراج شده بود، به آسانی بعداز ترکیب با بادام، بذر کتان یا گرد نخود تبدیل به آپی ژنین آگلیکون شد. اپی ژنین 7 – O آپیوزیل گلوکوزید در برگ های کرفس، نسبت به تغییر توسط عوامل غنی از بتا گلوکوزیداز مقاوم بود، اما در PH 2.7 و زمانی که در 100 درجه به مدت 90 دقیقه فراوری می شود تبدیل به آپی ژنین 7 – O – گلوکوزید می شود و سپس زمانی که با بادام، یا بذر کتان ترکیب می شود، می تواند بیشتر د گلیکوزیله شود. بنابراین، ترکیب هیدرولیز اسیدی و آنزیم های گلوکوزیداز موجود در بادام و بذر کتان، برای ایجاد یک ترکیب غذایی غنی از فلاون، و با آگلیکون بالا از کرفس موثر تر خواهد بود.
1- مقدمه
فلاون ها یک گرهی از فلاونوئیدها هستند که در یک طیف متنوعی از میوه ها و سبزجات یافت می شوند و در سر کنگر فرنگی، کامکوات (درختچه پرتغال زینتی)، جعفری و کرفس فراوانتر می باشند (Azzini et al., 2007; Justesen, Knuthsen, & Leth, 1998; Sakakibara, Honda, Nakagawa, Ashida, & Kanazawa, 2003). فلاون آپی ژنین ، در محیط in vitro سمیتی را برای سلول های سرطانی نشان داده است (Engelmann et al., 2002; Gupta, Afaq, & Mukhtar, 2002; Mak, Leung Tang, Harwood, & Ho, 2006; Manthey & Guthrie, 2002; Piantelli et al., 2006) و مطالعات حیوانی انجام شده با فلاونوئیدها، توانایی برای کاهش پاسخ التهابی را نشان می دهند (Nicholas et al., 2007; Ueda, Yamazaki, & Yamazaki, 2004). به هرحال، آزمایش های انسانی با غذاهای غنی از فلاون مانند کرفس و جعفری، دسترسی پذیری زیستی محدودی را به این ترکیبات نشان می دهند، به طوری که ماکزیمم غلظت پلاسمایی آن کمتر از 1 میلی مولار می باشد (Cao, Zhang, Chen, & Zhao, 2010; Meyer, Bolarinwa, Wolfram, & Linseisen, 2006). زمان به حداکثر رسیدن علظت پلاسمایی بعداز خوردن این غذاها، بیش از 7 ساعت می باشد (Cao et al., 2010; Meyer et al., 2006)، که نشان می دهد فلاون ها احتمالا در کولون (روده بزرگ) بیشتر از روده کوچک جذب می شوند. استفاده ی بعدی از غذاهای غنی از فلاون ها برای استفاده از مزایای سلامتی آنها، نیاز به یک درک بهتر از اشکالی دارد که راحت تر جذب می شوند و پایداری آنها در طی فرایندهای حرارتی بالاتر می باشد.
abstract
Flavones isolated from celery varied in their stability and susceptibility to deglycosylation during thermal processing at pH 3, 5, or 7. Apigenin 7-O-apiosylglucoside was converted to apigenin 7-O-glucoside when heated at pH 3 and 100 C. Apigenin 7-O-glucoside showed little conversion or degradation at any pH after 5 h at 100 C. Apigenin, luteolin, and chrysoeriol were most stable at pH 3 but progressively degraded at pH 5 or 7. Chamomile and celery were used to test the effects of glycosidase-rich foods and thermal processing on the stability of flavone glycosides. Apigenin 7-O-glucoside in chamomile extract was readily converted to apigenin aglycone after combination with almond, flax seed, or chickpea flour. Apigenin 7-O-apiosylglucoside in celery leaves was resistant to conversion by b-glucosidase-rich ingredients, but was converted to apigenin 7-O-glucoside at pH 2.7 when processed at 100 C for 90 min and could then be further deglycosylated when mixed with almond or flax seed. Thus, combinations of acid hydrolysis and glycosidase enzymes in almond and flax seed were most effective for developing a flavone-rich, high aglycone food ingredient from celery.
1. Introduction
Flavones are a class of flavonoids found in a variety of fruits and vegetables and are most abundant in artichoke heads, kumquats, parsley, and celery (Azzini et al., 2007; Justesen, Knuthsen, & Leth, 1998; Sakakibara, Honda, Nakagawa, Ashida, & Kanazawa, 2003). The flavone apigenin exhibits toxicity to cancer cells in vitro (Engelmann et al., 2002; Gupta, Afaq, & Mukhtar, 2002; Mak, Leung, Tang, Harwood, & Ho, 2006; Manthey & Guthrie, 2002; Piantelli et al., 2006) and animal studies with flavones demonstrate the ability to attenuate the inflammatory response (Nicholas et al., 2007; Ueda, Yamazaki, & Yamazaki, 2004). However, human trials with flavone rich foods such as parsley and celery show limited bioavailability of these compounds, with maximum plasma concentrations of <1 lM (Cao, Zhang, Chen, & Zhao, 2010; Meyer, Bolarinwa, Wolfram, & Linseisen, 2006). The time of maximum plasma concentration after eating these foods was over 7 h (Cao et al., 2010; Meyer et al., 2006), indicating that the flavones are likely absorbed in the colon rather than the small intestine. Future use of flavone-rich foods for health benefits requires a better understanding of the forms that are most readily absorbed and their stability during food processing.
چکیده
1- مقدمه
2- آزمایش
2.1- مواد
2.2 جداسازی فلاون ها توسط HPLC مقدماتی
2.3 پایداری حرارتی فلاون های تخلیص شده
2.4 اثرات ترکیبات مواد غذایی روی د گلیکوزیلاسیون فلاون
2.5 پایداری حرارتی فلاون در کرفس
2.6 اثرات ترکیبات مواد غذایی روی گلوکوزیدهای فلاون در فرایندهای حرارتی کرفس
2.7 آنالیز HPLC
2.8 آنالیزهای آماری
3- نتایج
3.1 پایداری دمایی فلاون های تخلیص شده
3.2 اثرات ترکیبات مواد غذایی روی د گلیکوزیلاسیون فلاون
3.3 پایداری حرارتی فلاون در کرفس
3.4 اثرات ترکیبات مواد غذایی روی گلیوزیدهای فلاون در فرایندهای (پردازش های) حرارتی کرفس
4- بحث
abstract
1. Introduction
2. Experimental
2.1. Materials
2.2. Isolation of flavones by preparative HPLC
2.3. Thermal stability of purified flavones
2.4. Effects of food ingredients on flavone deglycosylation
2.5. Thermal stability of flavones in celery
2.6. Effects of food ingredients on flavone glycosides in thermally processed celery
2.7. HPLC analysis
2.8. Statistical analysis
3. Results
3.1. Thermal stability of purified flavones
3.2. Effects of food ingredients on flavone deglycosylation
3.3. Thermal stability of flavones in celery
3.4. Effects of food ingredients on flavone glycosides in thermally processed celery
4. Discussion