رشد و فیزیولوژی سالیکورنیا بیگلوی تور. در شوری زیر حد نرمال
گیاهان سالیکورنیا بیگلوی تور در 5، 200 یا 600 مول بر میلی متر مکعب NaCl رشد داده شدند، که به ترتیب نشان دهنده ی شوری زیرحد نرمال، نرمال و بالاتر از حد نرمال می باشد. وزن شاخه های تازه و خشک گیاهان رشد داده شده در شوری نرمال بیشتر از 2 برابر آن هایی بود که در دو شرایط شوری دیگر رشد داده شده بودند. به رغم کاهش رشدهای قابل مقایسه در دو شرایط شوری پایین تر و بالاتر از حد نرمال، پاسخ های فیزیولوژیک و احتمالا دلایل کاهش های رشد در آن دو مورد از شرایط شوری مشابه نبودند. پتانسیل های آب و اسمزی شاخه ها به طور معنی داری با افزایش شوری کاهش پیدا کرده بود، اما پتانسیل تورگور (اتساع غشا پروتوپلاسم سلول گیاهی) در بین تیمارها به طور معنی داری متفاوت نبود. تفاوت در نرخ های فتوسنتزی با تفاوت در رشد سازگار نبود. نرخ ها به طور معنی داری در گیاهانی که در مقدار نمک mol m-3 5 رشد داده شده بودند، زمانی که نسبت به منطقه ی فتوسنتزی بیان می شدند بالاتر بودند اما زمانی که فتوسنتز نسبت به مقدار کلروفیل بیان می شد، هیچ تفاوت معنی داری در بین انواع شوری مشاهده نشده بود. انتقال (هدایت) stomatal با افزایش شوری کاهش پیدا کرده بود که منجر به ایجاد یک نرخ تراوش بالاتر در پایین ترین شوری نسبت به دو سطح دیگر شده بود. تنفس تاریکی به طور معنی داری توسط شوری تحت تاثیر قرار نگرفته بود. غلظت سدیم در شاخه ها و ریشه ها با شوری افزایش پیدا کرده بود. پتاسیم، کلسیم، و منیزیم به مقدار بالایی در شاخه ها و ریشه های گیاهان رشد یافته در mol m3 5 NaCl متمرکز شده بود. به هرحال، NaCl اضافی، کمبود کلسیم و منیزیم در گیاهان رشد یافته در شوری بالاتر از حد نرمال را القا کرده بود.
مقدمه
برخی از هالوفیت های افراطی تر، که اغلب یوهالوفیت نامیده می شوند، قادر به افزایش نرخ رشد و باروری در غلظت های شوری که از آب دریا تجاوز می کند، هستند (O Leary et al., 1985; Glenn et al., 1991) به طوری که برابر با آن دسته از گیاهان زراعی و یا سایر گلیکوفیت های رشد یافته با آب تازه می باشد. یوهالوفیت ها و گلیکوفیت ها از این نظر که هر دوی آن ها کاهش رشد را با افزایش شوری نشان می دهند، مشابه هستند، اما این پاسخ در دو مسیر مهم متفاوت است. اول، گلیکوفیت ها به طور کلی در همه ی مقادیر شوری فراتر از محدوده ی صفر تا حدود mol m-3 50 کاهش رشد دارند اما یوهالوفیت ها معمولا کاهش رشد را تا زمانی که شوری از محدوده ی حدود mol m-3 100-200 تجاوز نکند، نشان نمی دهند (Flowers et al., 1986).
Salicornia bigelovii Torr. plants were grown in 5, 200, or 600 mol m-3 NaCl, representing suboptimal, optimal, and supraoptimal salinities, respectively. Shoot fresh and dry mass of plants grown at optimal salinity were more than 2 x higher than those grown at the other two salinities. In spite of the comparable growth reductions at sub- and supraoptimal salinities, the physiological responses, and presumably the causes of the growth reductions, were not the same at those two salinities. Water and osmotic potentials of the shoots decreased significantly with increasing salinity, but turgor potentials did not differ significantly among treatments. Differences in photosynthetic rates were not consistent with the differences in growth. Rates were significantly higher in plants grown at 5 mol m-3 NaCl when expressed relative to photosynthetic area, but when photosynthesis was expressed relative to the amount of chlorophyll, no significant differences were found among salinities. Stomatal conductance decreased with increasing salinity, resulting in a significantly higher transpiration rate at the lowest salinity than at the other two levels. Dark respiration was not significantly affected by salinity. Sodium concentration in shoots and roots increased with salinity. Potassium, calcium, and magnesium were highly concentrated in shoots and roots of plants grown at 5 mol m-3 NaCl. Excessive NaCl, however, induced calcium and magnesium deficiencies in plants grown at supraoptimal salinity.
Introduction
Some of the more extreme halophytes, often called euhalophytes, are capable of growth rates and total biomass productivities at salinity concentrations exceeding that of seawater (O'Leary et al. 1985; Glenn et al. 1991) that equal those of crop plants and other glycophytes grown with fresh water. Euhalophytes and glycophytes are similar in that they both exhibit growth reduction with increasing salinity, but this response differs in two important ways. First, glycophytes in general have reduced growth with all salinities beyond the range of zero to about 50 mol m-3, but euhalophytes typically do not exhibit reduced growth until the salinity exceeds the range of about 100-200 mol m-3 (Flowers et al. 1986)
مقدمه
مواد و روش ها
گیاهان و شرایط آزمایشگاهی
اندازه گیری رشد
روابط آب گیاه
اندازه گیری های مبادله گاز
آنالیز ایزوتوپ پایدار
کلروفیل و تعیین پروتئین
تعیین کاتیون ها
آنالیز داده ها
نتایج
رشد
روابط آب گیاه
اندازه گیری مبادله گاز
کلروفیل، طراوت، محتوای پروتئین، و فتوسنتز بیان شده بر اساس کلروفیل
بحث
کاهش رشد در شوری بالاتر از حد نرمال
کاهش رشد در شوری پایین تر از حد نرمال
Introduction
Material and methods
GROWTH MEASUREMENTS
PLANT WATER RELATIONS
GAS EXCHANGE MEASUREMENTS
STABLE ISOTOPE ANALYSIS
CHLOROPHYLL AND PROTEIN DETERMINATIONS
DETERMINATION OF CATIONS
DATA ANALYSIS
Results
GROWTH
PLANT WATER RELATIONS
GAS EXCHANGE MEASUREMENTS
CHLOROPHYLL, SUCCULENCE, PROTEIN CONTENT, AND PHOTOSYNTHESIS EXPRESSED ON CHLOROPHYLL BASIS
Days after highest salinity was reached
CATIONS
Discussion
DECREASED GROWTH AT SUPRAOPTIMAL SALINITY
DECREASED GROWTH AT SUBOPTIMAL SALINITY
- ترجمه فارسی مقاله با فرمت ورد (word) با قابلیت ویرایش، بدون آرم سایت ای ترجمه
- ترجمه فارسی مقاله با فرمت pdf، بدون آرم سایت ای ترجمه