فعل و انفعالات بین پرولاکتین و کیس پپتین برای تنظیم فرآیند تولید مثل
چکیده
مقدمه
سیگنالینگ پرولاکتین
انجام وظایف دستگاه تولیدمثل توسط پرولاکتین در اندام‌های محیطی
هیپوتالاموس به عنوان هدف پرولاکتین برای تنظیم عملکردهای بیولوژیکی متعدد
فعل و انفعال بین پرولاکتین و سیستم کیس پپتین
آیا ممکن است از کیس‌پپتین به عنوان یک رویکرد درمانی جدید برای درمان ناباروری القاشده توسط پرولاکتین استفاده شود؟
ABSTRACT
INTRODUCTION
PROLACTIN SIGNALING
PROLACTIN-MEDIATED REPRODUCTIVE FUNCTIONS IN PERIPHERAL ORGANS
THE HYPOTHALAMUS AS A TARGET OF PROLACTIN TO MODULATE SEVERAL BIOLOGICAL FUNCTIONS
INTERACTION BETWEEN PROLACTIN AND THE KISSPEPTIN SYSTEM
MAY KISSPEPTIN BE USED AS A NOVEL THERAPEUTIC APPROACH TO TREAT PROLACTIN-INDUCED INFERTILITY?
چکیده
پرولاکتین بیشتر به دلیل اثرات تحریکی خود بر روی تکوین غده شیری و لاکتوژنز شناخته شده است. بااین‌حال، پرولاکتین یک هورمون پلئوتروپیک است که می‌تواند عملکردهای فیزیولوژیکی متعدد از جمله لقاح را تحت تاثیر قرار دهد. گیرنده‌های پرولاکتین (PRLRs) به طور گسترده در چندین بافت از جمله مناطق مغزی و مجرای تولیدمثلی بیان می‌شوند. پس از فعال شدن، گیرنده‌های پرولاکتین ممکن است از طریق مسیرهای سیگنالینگ مختلف، نقش‌های پرولاکتین را اعمال کنند؛ با این وجود بکارگیری مبدل سیگنالی و فعال‌کننده رونویسی 5 موجب بسیاری از اثرات شناخته‌شده پرولاکتین می‌شود. آسیب‌زایی هیپرپرولاکتینمی عمدتا به دلیل وجود پرولاکتینوما یا اثرات فارمالوژیک ناشی از داروهایی است که با سیستم دوپامین فعل و انفعال می‌کنند. به طور خاص، هیپرپرولاکتینمی علت شایع اختلال عملکرد سیستم تولیدمثل است و ممکن است منجر به ناباروری در مردان و زنان شود. اخیرا، مطالعات متعدد نشان داده‌اند که پرولاکتین با عمل بر روی جمعیت‌های خاصی از نورون‌های هیپوتالاموس که ژن Kiss1 را بیان می‌کنند؛ می‌تواند محور تولیدمثل را تنظیم کند. ژن Kiss1 نوروپپتیدهای شناخته‌شده به نام کیس‌پپتین که فعال‌کننده‌های قوی نورون‌های بیان‌کننده هورمون آزادکننده گنادوتروپین هستند را کد می‌کند. در این مقاله مروری، ما اطلاعات فعلی در مورد اثرات پرولاکتین بر روی تولیدمثل را خلاصه می‌کنیم. در میان سایر جنبه‌ها، ما بر روی اینکه آیا فعل و انفعال بین پرولاکتین و نورون‌های بیان‌کننده Kiss1 می‌تواند بر روی تولیدمثل تاثیر بگذارد و اینکه چگونه کیس‌پپتین‌ها ممکن است به رویکرد درمانی جدیدی برای درمان ناباروری ناشی از پرولاکتین تبدیل شوند؛ بحث خواهیم کرد.
مقدمه
پرولاکتین یک هورمون پروتئینی است که توسط غده هیپوفیز قدامی تولید و ترشح می‌شود. شواهد پراکنده، حداقل در جوندگان، نشان می‌دهند که پرولاکتین همچنین ممکن است به صورت موضعی در برخی از مناطق مغز تولید شود؛ اما اهمیت فیزیولوژیکی این محصول ناشناخته است. ترشح پرولاکتین توسط نورون‌های غده درون‌ریز هیپوتالاموس به خصوص نورون‌های توبر اینفاندیبولار دوپامین (TIDA) که در هسته‌های کمانی هیپوتالاموس (ARH) قرار دارند؛ کنترل می‌شود. این نورون‌ها دوپامین را به درون سیستم پورتال هیپوفیزی ترشح می‌کنند که منجر به فعال‌‌شدن گیرنده‌های دوپامینی D2 در لاکتوتروف‌های هیپوفیز می‌شود و خود این گیرنده‌ها موجب سرکوب بیان ژن پرولاکتین و ترشح پرولاکتین می‌شوند. پرولاکتین توسط سیستم گردش خون حمل می‌شود و از طریق گیرنده‌های خاصی که بر روی غشاء پلاسمایی قرار دارند؛ بر روی سلول‌های هدف عمل می‌کنند. پرولاکتین سرمی توسط مکانیسم وابسته به PRLRs از سد خونی- مغزی عبور می‌کند. عملکرد PRLRs در نورون‌های TIDA به این سلول‌ها اجازه می‌دهد تا سطح پرولاکتین در گردش را حس کنند و در نتیجه از طریق مکانیسم‌های فیدبک منفی ترشح پرولاکتین هیپوفیز را تنظیم می‌کنند. جمعیت‌های سلولی دیگری نیز PRLRs را بیان می‌کنند؛ از جمله این سلول‌ها عبارتند از: مناطق مغزی مختلف و همچنین استخوان، بافت چربی، روده، پوست، سیستم ایمنی و مجرای تولیدمثلی. شواهد بالینی نشان می‌دهند که هیپرپرولاکتینمی علت شایع اختلال عملکرد سیستم تولید مثل است و ممکن است موجب ناباروری در مردان و زنان شود. آسیب‌زایی هیپرپرولاکتینمی عمدتا به دلیل وجود پرولاکتینوما یا اثرات فارمالوژیک ناشی از داروهایی است که با سیستم دوپامین فعل و انفعال می‌کنند. جهش‌های از دست دادن عملکرد در ژنی که PRLRs را کد می‌کند؛ همچنین می‌توانند علت نادر هیپرپرولاکتینمی باشند. هدف این مقاله خلاصه کردن و بحث در مورد پیشرفت‌های اخیر صورت‌گرفته در کشف مکانیسم‌های احتمالی ارتباط سیگنالینگ پرولاکتین و کنترل تولیدمثل به خصوص در مورد نقش کیس‌پپتین‌ها به عنوان اهداف بالقوه برای درمان ناباروری ناشی از پرولاکتین است.
ABSTRACT
Prolactin is best known for its effects of stimulating mammary gland development and lactogenesis. However, prolactin is a pleiotropic hormone that is able to affect several physiological functions, including fertility. Prolactin receptors (PRLRs) are widely expressed in several tissues, including several brain regions and reproductive tract organs. Upon activation, PRLRs may exert prolactin’s functions through several signaling pathways, although the recruitment of the signal transducer and activator of transcription 5 causes most of the known effects of prolactin. Pathological hyperprolactinemia is mainly due to the presence of a prolactinoma or pharmacological effects induced by drugs that interact with the dopamine system. Notably, hyperprolactinemia is a frequent cause of reproductive dysfunction and may lead to infertility in males and females. Recently, several studies have indicated that prolactin may modulate the reproductive axis by acting on specific populations of hypothalamic neurons that express the Kiss1 gene. The Kiss1 gene encodes neuropeptides known as kisspeptins, which are powerful activators of gonadotropin-releasing hormone neurons. In the present review, we will summarize the current knowledge about prolactin’s actions on reproduction. Among other aspects, we will discuss whether the interaction between prolactin and the Kiss1-expressing neurons can affect reproduction and how kisspeptins may become a novel therapeutic approach to treat prolactin-induced infertility.
INTRODUCTION
Prolactin is a protein hormone produced and secreted by the anterior pituitary gland. Sparse evidence, at least in rodents, suggests that prolactin may also be locally produced in some brain areas, but the physiological importance of this production is unknown (1). Prolactin secretion is controlled by hypothalamic endocrine neurons, especially the tuberoinfundibular dopamine (TIDA) neurons located in the arcuate nucleus of the hypothalamus (ARH). These neurons secrete dopamine into the hypophyseal portal system, which leads to the activation of dopamine D2 receptors in pituitary lactotrophs, causing suppression of prolactin gene expression and prolactin secretion (1). Prolactin is transported by the circulatory system and acts on target cells via specific receptors located on the plasma membrane (1,2). Serum prolactin crosses the bloodbrain barrier by a PRLRs-independent mechanism (3). The function of PRLRs in TIDA neurons is to allow these cells to sense circulating prolactin levels and consequently regulate pituitary prolactin secretion through negative feedback mechanisms. Several other cell populations also express PRLRs, including different brain regions, as well as the bone, adipose tissue, gut, skin, immune system and reproductive tract (2,4-9). Clinical evidence indicates that hyperprolactinemia is a frequent cause of reproductive dysfunction and may lead to infertility in males and females (10-13). Pathological hyperprolactinemia is mainly caused by the presence of a prolactinoma or is due to pharmacological effects induced by drugs that interact with the dopamine system. Loss-of-function mutations in the gene that encodes the PRLRs can also be a rare cause of hyperprolactinemia (11). The objective of the present review is to summarize and discuss recent advances in the discovery of possible mechanisms linking prolactin signaling and the control of reproduction, especially regarding the role of kisspeptins as novel potential targets to treat prolactin-induced infertility.
- ترجمه فارسی مقاله با فرمت ورد (word) با قابلیت ویرایش، بدون آرم سایت ای ترجمه
- ترجمه فارسی مقاله با فرمت pdf، بدون آرم سایت ای ترجمه
تاکنون دیدگاهی برای این نوشته ارسال نشده است
دیدگاه خود را بنویسید: