درمان های رایج برای انزال زودرس
انزال زودرس (PE) حدودا 30-20% از مردان را در سطح جهان تحت تاثیر قرار داده است. تا همین اواخر، درک انزال زودرس به دلیل عدم وجود یک تعریف پذیرفته شده، کمبود مطالعات بالینی مبتنی بر شواهد و عدم وجود یک حیوان مدل مناسب، مختل شده بود. در این مقاله، ما با دقت تعریف رایج از انزال زودرس، پاتوژنز آن، درمان‌های موجود رایج و چشم‌اندازهای درمانی آینده را شرح می‌دهیم. بسیاری از درمان‌ها برای PE، off-label هستند و این درمان‌ها عبارتند از: مهارکننده‌های انتخابی جذب سروتونین (SSRIs)، بی‌حس‌کننده‌های موضعی، ترامادول و مهارکننده‌های فسفودی‌استراز نوع 5 (PDE5). چنین دانشی از مزیت‌ها و محدودیت‌های هر درمان، به طراحی و فرمولاسیون دارو در آینده کمک خواهد کرد.
مقدمه
انزال زودرس یک اختلال جنسی مردانه مرسوم است وحدودا 30-20% از مردان بالغ را در سراسر جهان تحت تاثیر قرار می‌دهد. بررسی زندگی اجتماعی و بهداشت ملی نشان داد که شیوع PE در مردان 18 تا 59 ساله در ایالات متحده آمریکا، 21% است. از نظر تاریخی، علت PE شامل طیف وسیعی از عوامل زیستی و فیزیولوژیکی است و باید به عنوان یک اختلال روانی- عصبی- اداری- اندوکرینی در نظر گرفته شود که بر روابط زن و شوهر تاثیر می‌گذارد. مردانی با انزال زودرس مکرر از پریشانی، ناامیدی، اضطراب، مشکلات بین فردی و اجتناب از صمیمت جنسی رنج می‌برند. اختلال عملکرد جنسی، ناباروری، علائم دستگاه اداری تحتانی (LUTS) از جمله پروستاتیت و یا سندرم درد مزمن لگن، به عنوان عوامل خطر برای PE شناخته شده‌اند. دارودرمانی مبنای رایج مدیریت بالینی انزال زودرس است. داروهای ضد افسردگی کلاسیک و بی‌حس‌کننده‌های موضعی جزء درمان‌های off-labelمحسوب می‌شوند. ترامادول (داروی مسکن شبه مخدر) و مهارکننده‌های PDE5، داروهای جایگزین هستند. داپوکستین، یک SSRI، در حال حاضر تنها داروی خوراکی تایید شده در برخی از کشورها است. در این مقاله مروری، ماتعریف رایج انزال زودرس، طبقه‌بندی، شیوع، عوامل اتیولوژیک و همچنین گزینه‌های درمانی آینده را به طور شاخص شرح می‌دهیم.
Premature ejaculation (PE) subjectively affects 20–30% of men globally. Until recently, understanding of PE was hampered by the absence of, a widely accepted definition, paucity of evidence-based clinical studies, and the absence of an appropriate animal model. Here, we elaborate on the current definition of PE, its pathogenesis, currently available therapies, and future treatment prospects. Most treatments for PE are ‘off-label’ and include selective serotonin reuptake inhibitors (SSRIs), topical anesthetics, tramadol, and phosphodiesterase type 5 (PDE5) inhibitors. Such knowledge of the benefit and limitations of each treatment will help to direct future drug design and formulations.
Introduction
PE is a common male sexual disorder, subjectively affecting 20–30% of adult men worldwide [1,2]. The National Health and Social Life Survey reported the prevalence of PE in men aged 18–59 years in the USA to be 21% [3]. Historically, the etiology of PE includes a range of biological and psychological factors and should be considered as a psycho-neuro-uro-endocrine disorder affecting the couple [4]. Men with recurring PE suffer from significant distress, frustration, anxiety, interpersonal difficulties, and avoidance of sexual intimacy. Sexual dysfunction, infertility, lower urinary tract symptoms (LUTS), including prostatitis and/or chronic pelvic pain syndrome, are recognized risk factors for PE [5]. Pharmacotherapy is the current foundation of PE management. Classic antidepressants and topical anesthetics remain off-label treatments. Tramadol (opioid analgesic), and PDE5 inhibitors are second-line medications. Dapoxetine, a SSRI, is the only currently approved oral medicine in some countries [6]. In this review, we highlight the current definition, classification, prevalence, etiologic factors, and current as well as future treatment options for PE.
مقدمه
انزال
تعریف رایج و انواع انزال زودرس
دارودرمانی
ترامادول
اسپری و کرم (بی‌حس‌کننده‌های موضعی)
عوامل درمانی دیگر
بیان نتایج
Introduction
Ejaculation
Current definition and subtypes of PE
Pharmacotherapy
Tramadol
Sprays and creams (topical local anesthetics)
Other agents
Concluding remarks
- ترجمه فارسی مقاله با فرمت ورد (word) با قابلیت ویرایش، بدون آرم سایت ای ترجمه
- ترجمه فارسی مقاله با فرمت pdf، بدون آرم سایت ای ترجمه