تصویربرداری عصبی در مولتیپل اسکلروزیس (MS)
مرور اجمالی
تصویر برداری با تشدید مغناطیسی (MRI) مغز در تشخیص و درمان مولتیپل اسکلروزیس(MS) که یک وضعیت التهابی و دملینه کننده سیستم عصبی مرکزی(CNS) بوده و به طور کلی دارای ماهیت خود ایمنی است، مفید می باشد. بخش هایی از ماده سفید از جمله بخش هایی از نیم کره مغزی، زیرچادر مخچه ای و نخاع نیز تحت تاثیر مولتیپل اسکلروزیس قرار می گیرد. ضایعات ام اس که موسوم به پلاک هستند، می توانند در ماده سفید CNS در هر محل تشکیل شوند، از این روی مشاهدات بالینی ممکن است متغیر باشند. تداوم تشکیل ضایعات در ام اس اغلب منجر به معلولیت جسمی و گاهی اوقات زوال شناختی می شود(1). کاربرد رادیولوژیک MRI موجب بروز تحول در تحقیقات، تشحیص و حتی درمان ام اس( به تصاویر صفحه بعد مراجعه کنید) شده است. معمولا، ام ار ای، تنها شیوه تصویر برداری مورد نیاز برای بیماران مبتلا به ام اس بوده و از حیث ارزش پیش آگهی مثبت، از همه تست ها و آزمون های دیگر برتری دارد. یکی از محدودیت های استفاده از ام ار ای در بیماران مبتلا به ام اس، ناهماهنگی بین محل ضایعات و نمایش بالینی آن ها می باشد. به علاوه بسته به تعداد و محل ضایعات،ام ار ای می تواند از حیث حساسیت و تخصصی بودن در تشخیص MS بسیار متغیر باشد. این موضوع در خصوص ام اس پیشرونده اولیه صادق است که ممکن است ضایعات گسسته کلاسیک ام اس عود کننده- فروکش کننده را نشان ندهد. یک پزشکی که گزارش ام ار ای را دریافت کرده که در آن تعداد کمی از ضایعات ماده سفید غیر اختصاصی مشاهده می شود که متناسب با ام است، ممکن است به دلیل کمبود حساسیت و تخصصی بودن این توصیف، سردرگم شود. به همین دلیل، یافته های تصویربرداری به طور دقیق توصیف شوند و ترجیحا به یکی از مجموعه معیار های تشخیصی منتشر شده نظیر پاتی یا باکوف مراجعه کنند. در نهایت این که، سابقه نورولوژیک بیماران و یافته های بالینی بایستی با تصویر برداری برای اثبات تشخیص صحیح، همبستگی داشته باشد(4). مطالعات رادیوگرافی ساده فاقد ارزش پیش آگهی مثبت در تشخیص ام اس می باشند ولی گاهی مواقع رادیوگراف های ساده را می توان برای خارج کردن ضایعات استخوانی مکانیکی استفاده کرد. آنژیوگرافی نیز نقش محدودی در تشخیص و مدیریت ام اس دارد ولی وقتی که واسکولیت سیستم عصبی مرکزی(CNS) در یک بیمار با یافته های تمایز نیافته در نظر گرفته شود، آنژیوگرافی را می توان هر از گاهی مورد استفاده قرار داد.تحلیل مایع مغزی نخاعی (CSF) برای باند الیگوکلونال یا ایمنوگولبین G(IgG) دیگر در بررسی ام اس معمول نیست اگرچه این تست زمانی می تواند مورد استفاده قرار گیرد که ام ار ای غیر قابل دسترس باشد و یا نتایج ام ار ای فاقد ارزش تشخیصی باشند(5).
Overview
Magnetic resonance imaging (MRI) of the brain is useful in the diagnosis and treatment of multiple sclerosis (MS), an inflammatory, demyelinating condition of the central nervous system (CNS) that is generally considered to be autoimmune in nature. White matter tracts are affected, including those of the cerebral hemispheres, infratentorium, and spinal cord. MS lesions, known as plaques, may form in CNS white matter in any location; thus, clinical presentations may be diverse. Continuing lesion formation in MS often leads to physical disability and, sometimes, to cognitive decline. [1]
مرور اجمالی
تشخیص بالینی
دوره بالینی
توموگرافی رایانه ای
تصویر برداری با تشدید مغناطیسی
یافته های معمولی و سکانس های پالس (توالی های پالس)
FLAIR MRI
طیف سنجی MR
توالی های ام ار ای غیر استاندارد
محدودیت ها
اولتراسونوگرافی
- ترجمه فارسی مقاله با فرمت ورد (word) با قابلیت ویرایش، بدون آرم سایت ای ترجمه
- ترجمه فارسی مقاله با فرمت pdf، بدون آرم سایت ای ترجمه