سیلی بین، از اجزای مهم فعال زیستی شیر خردل
چکیده
شیر خردل (سیلبیوم مارینوم) یک گیاه دارویی است که هزاران سال برای درمان انواع بیماری‌ها مورد استفاده قرار گرفته است. جزء اصلی عصاره میوه‌ی S مارینوم (سیلیمارین) یک فلاونوليگنان معروف به سیلی بین است که نه تنها عنصر اصلی سیلیمارین است بلکه از ترکیبات فعال این عصاره نیز است که در مطالعات مختلف تائید شده است. این ترکیب متعلق به گروه فلاونوئید است که تحت عنوان فلاونوليگنان ها شناخته‌شده است. ساختار سیلی بین شامل دو واحد اصلی است. اولین واحد بر پایه تاکسی فولین و دومی بر پایه فینیل پروپانوئید است که در این مورد الکل کانفریل است. این دو واحد با یک حلقه oxeran به یکدیگر متصل می‌شوند. از سال 1970 میلادی، سیلی بین به عنوان دارویی با خواص محافظتی کبد در پزشکی رسمی شناخته‌شده است. تحقیقات گسترده‌ای وجود دارد که بسیاری از خواص دیگر سیلی بین را برای سلامتی نشان می‌دهد، اما هنوز مقالات متمرکز بر ساختار مولکولی، شیمی، متابولیسم، و شکل جدید مصرف کم است. بنابراین هدف این مقاله، مرور مراجعی است که اطلاعاتی در مورد سیلی بین با تأکید خاص بر ساختار، شیمی، فراهمی زیستی و متابولیسم آن ارائه و ساماندهی می‌کند.
1. مقدمه
شیرخردل (Silybum marianum L. Gaernt.)،گاهی اوقات آرتیشوک وحشی نیز نامیده می شود،یک گیاه دارویی است که هزاران سال است که برای درمان انواع بیماری ها مورداستفاده قرارگرفته است. [1]شیرخردل یک بوته یکساله تا دوساله از خانوادهAsteraceaeاست که درماه های ژولای وآ گوست گل‌های قرمز-بنفش می‌دهد.شیرخردل نیاز به رشد درفضای گرم وخشک دارد وتا 3 متر بلندی و 1 متر عرض دارد .با این‌حال،به‌طور معمول به9/0 تا 8/1متر در ارتفاع می‌رسد. زیستگاه های بومی شیر خردل جنوب اروپا،جنوب روسیه،آسیای صغیر وشمال آفریقا هستندو درجنوب وجنوب استرالیا نیزدر شمال وجنوب امریکا [2] نیز به‌طور طبیعی رشد می‌کنند.گل‌های شیر خردل بین 4 تا 8 سانتیمتر قطر دارند و حاوی حدود 50 تا 200 گلبرگ هستند (گل های جداگانه ای هستندکه بخشی از یک گروه ازگل‌ها هستند) که دارای ابعاد 13 تا 25 میلی‌متر و رنگی از قرمز تا بنفش می باشند.شاخه های زیرگل ها گسترده وسفت وسخت با یک زائده گرد انتهایی در هرخار است. این گیاه دارای یک ریشه عمودی بلند است.شیر خردل دارای برگ‌های سبز تیره و سبز نازک با طول تا 75 سانتی‌متروعرض تا 30 سانتیمتر است که روی سطح بالایی بدون مو وسطح زیرین مو دار است.برگ‌ها حاوی رگه های سفید شیری هستند که نام مشترکآن ازسیلیبیوم مارینوم الهام گرفت
Abstract
Milk thistle (Silybum marianum) is a medicinal plant that has been used for thousands of years as a remedy for a variety of ailments. The main component of S. marianum fruit extract (silymarin) is a flavonolignan called silybin, which is not only the major silymarin element but is also the most active ingredient of this extract, which has been confirmed in various studies. This compound belongs to the flavonoid group known as flavonolignans. Silybin’s structure consists in two main units. The first is based on a taxifolin, the second a phenyllpropanoid unit, which in this case is conyferil alcohol. These two units are linked together into one structure by an oxeran ring. Since the 1970s, silybin has been regarded in official medicine as a substance with hepatoprotective properties. There is a large body of research that demonstrates silybin’s many other healthy properties, but there are still a lack of papers focused on its molecular structure, chemistry, metabolism, and novel form of administration. Therefore, the aim of this paper is a literature review presenting and systematizing our knowledge of the silybin molecule, with particular emphasis on its structure, chemistry, bioavailability, and metabolism.
1. Introduction
Milk thistle (Silybum marianum L. Gaernt.), sometimes called wild artichoke, is a medicinal plant that has been used for thousands of years as a remedy for a variety of ailments. [1]. The milk thistle is an annual to biannual plant of the Asteraceae family, flowering in July–August with reddish-purple flowers. Milk thistle needs to grow in a warm atmosphere and dry soil, and will grow up to 3 m high and 1 m across. However, it most commonly reaches 0.9–1.8 m in height. Native habitats of milk thistle are Southern Europe, Southern Russia, Asia Minor and Northern Africa, and is it naturalized in North and South America as well in South Australia [2]. Milk thistle flower heads are 4–8 cm in diameter and contain around 50–200 tubular florets (individual flowers forming part of a group of flowers), which have a 13–25 mm dimension with color ranging from magenta to purple. The bracts below the flowers are broad and rigid with a rounded appendage ending in a spine. This plant has one long taproot. Milk thistle has variegated dark and light green spiny leaves with a length up to 75 cm and width up to 30 cm that are smooth on the upper surface and hairy on the lower surface. The leaves have milky-white veins, which inspired its common name of Silybum marianum.
چکیده
1. مقدمه
2. ساختار و شیمی سیلی بین
3. متابولیسم سیلی بین
4. فراهمی زیستی و فارماکوکینتیک فرم های مختلف تجویز سیلی بین
5. نتیجه‌گیری ها
Abstract
1. Introduction
2. Silybin Structure and Chemistry
3. Silybin Metabolism
4. Bioavailability and Pharmacokinetics in Different Forms of Silybin Administration
5. Conclusions
- ترجمه فارسی مقاله با فرمت ورد (word) با قابلیت ویرایش، بدون آرم سایت ای ترجمه
- ترجمه فارسی مقاله با فرمت pdf، بدون آرم سایت ای ترجمه