روابط خانوادگی دوستانه برای کودکان دارای معلولیت ذهنی و ناتوانی های یادگیری

چکیده

تعاملات خانوادگی زمینه‌های بالقوه برای کودکان دارای معلولیت ذهنی و یادگیری جهت توسعه رفتارهای اجتماعی ماهرانه مورد نیاز جهت ارتباط موثر با دوستان هستند. این مطالعه به بررسی تعاملات حل مسئله در میان خانواده کودکان سنین ابتدایی (7-11 سال) با معلولیت ذهنی (n=37)، معلولیت یادگیری خاص (n=48) و سالم (n=22) پرداخت. پس از بررسی تفاوت‌های رفتاری کودکان و پذیرش همسالان، در همه گروه ها، رفتار مادرانی که تشویق به حل مسئله به صورت مسالمت‌آمیز می کردند، بیشتر روی حل مشارکتی مشکل و مهارتی توسط کودکان تاثیر داشتند. با این وجود، در مادران کنترل شده، پیش‌بینی می شود که رفتارهای آمرانه کمتر از کودکان سر می-زند. رفتارهای پدران همبستگی ترکیبی با فعالیت کودکان دارد، احتمالاً به این دلیل که به عدم درگیر شدن کودکان و رفتارهای منفی آن ها واکنش نشان می دهند. برای کودکان، مشارکت بیشتر، رفتارهای آرام‌تر و خوش‌بینانه‌تر در خانواده هایشان با پذیرش بیشتر از جانب همسالان همبستگی دارد که ارتباط دوستانه خانوادگی را برای کودکان در معرض خطر طرد همسالان تجویز می کند.

1. مقدمه

تعاملات میان اعضای خانواده می تواند کودکان را برای عملکرد بین فردی خارج از خانواده آماده کند که شامل روابط با همسالان است (Ladd & Pettit, 2002). تحقیقات گسترده ای در زمینه شیوه‌های فرزند پروری نشان می دهد که وقتی والدین روابط گرم‌تر و مشارکت بالاتری دارند و از استقلال کودک حمایت می کنند، احتمالاً کودکان روابط دوستانه مثبتی ایجاد می کنند و تجربه پذیرش از جانب هم سالان خود را خواهند داشت (Ladd & Pettit, 2002). در مقابل روابط منفی والدین-فرزند با تجربیات منفی با همسالان همبستگی دارد (e.g., MacKinnonLewis, Rabiner, & Starnes, 1999). با این وجود، اطلاعاتی کمی وجود دارد که آیا تعاملات خانوادگی می تواند به بهبود عملکرد همسالان در کودکان دارای محدودیت عملکردی که آن‌ها را در بالاترین ریسک طرد شدن از جانب همسالان قرار می دهد، کمک کند. هدف از این مطالعه بررسی این است که چطور و چگونه تعاملات حل مسئله در خانواده با تطبیق همسالان برای دو گروه از کودکانی که اغلب طرد شدن از همسالان را تجربه کرده اند، کودکان دارای معلولیت ذهنی و کودکان دارای معلولیت یادگیری خاص، ارتباط دارد. طرد شدن اجتماعی توسط همسالان یک مشکل عمده برای بهبود تعامل صحیح کودکان با ناتوانی ذهنی و کودکان دارای ناتوانی یادگیری در مدارس و مجموعه های تفریحی است (Estell et al., 2008; Son, Parish, & Peterson, 2012). در کودکان با معلولیت ذهنی، محدودیت های عملکردی آن ها در جامعه و مهارت رابطه با همسالان تعامل مثبت با دوستان را محدود می کند (Kasari,2016). برای مثال کودکان دارای معلولیت ذهنی رفتارهای اجتماعی ناکارآمد و جداسازانه ای را در سال های قبل از مدرسه نشان می دهند (Guralnick, 1999). همچنین کودکان در سنین ابتدایی با معلولیت ذهنی دارای اشتباهات حیاتی در درک واکنش به شرایط مشکلات متقابل هستند (Leffert, Siperstein, & Widaman, 2010). تحقیقات در زمینه کودکان دارای ناتوانی یادگیری نیز طیف گسترده ای از نقص مهارتی را نشان می دهد که مانع حل مشکلات اجتماعی و مشارکت موثر با همسالان می شود (Wiener, 2004). مانند کودکان دارای ناتوانی ذهنی، این محدودیت ها هم شامل اشتباهات شناختی-اجتماعی مانند سوءتفاهم در رفتارهای اجتماعی و ناتوانی در شناخت تبعات رفتارهای خود است (Fink,Begeer, Peterson, Slaughter, & de Rosnay, 2015) و هم مشکلات روابط اجتماعی مانند مشکلات ایجاد مکالمه ارتباط شفاف و قابل‌درک است (McCabe & Meller,2004). علاوه بر محدودیت های عملکردی، کودکان دارای ناتوانی یادگیری اغلب رفتارهای افراط گونه و مهارت تنظیم احساساتی ضعیفی به شکل رفتارهای مخرب و تهاجمی نشان می دهند که موجب طرد همسالان می شود (Metsala, Galway, Ishaik, & Barton, 2017). کمک به این کودکان در کسب موفقیت اجتماعی حائز اهمیت است چون مهارت های اجتماعی به اندازه مهارت های شناختی برای تأثیر بر مطلوب بودن زندگی و تعادل افراد دارای معلولیت مهم هستند (Kasari, 2016). رفتارهای اجتماعی درست ارتباط زیادی با تعدیل رفتار کودکان هم‌سن و سال طی دوران ابتدایی دارد چون روابط دوستانه در این زمان به طور فزاینده ای پیچیده می شود (Coie, Dodge, & Kupersmidt, 1990). طی این دوره رشد، کودکان آگاهی بیشتری از تفکر و احساس همسالان خود کسب می کنند که توانایی آن ها را برای ایجاد و حفظ روابط دوستانه تحت تأثیر قرار می دهد (Selman, 1980). همچنین سال های دبستان زمانی است که در آن تعداد انتخاب دوستان نزدیک به طور پیوسته افزایش می یابد (Epstein, 1986) و انتخاب های روابط دوستانه متقابل است (Schneider, 2000). با این وجود این یک دوره رشدی است که تعصبات گروهی و طرد انتخابی همسالان افزایش می یابد، که می تواند تردید در مورد پذیرش همتایان را تشدید کند (Adler & Adler, 1995). در کودکان دارای ناتوانی ذهنی و ناتوانی یادگیری، تأخیر رشد در کسب رفتارهای اجتماعی مشارکتی و سالم نیازمند پذیرش دوستان است که احتمالاً طی اختلال و یا رفتارهای افراطی آن‌ها را در معرض خطر نادیده گرفته شدن یا طرد  شدن توسط دوستان خود در طول سال های دبستان یا پس از آن قرار می دهد.

ABSTRACT

Family interactions are potential contexts for children with intellectual and learning disabilities to develop skillful social behaviors needed to relate effectively with peers. This study examined problem solving interactions within families of elementary school-age children (7–11 years) with intellectual disability (n = 37), specific learning disabilities (n = 48), and without disabilities (n = 22). After accounting for group differences in children's behaviors and peer acceptance, across all groups, mothers' behaviors that encouraged egalitarian problem solving predicted more engaged and skillful problem solving by the children. However, mothers' controlling, directive behaviors predicted fewer of these behaviors by the children. Fathers' behaviors had mixed associations with the children's actions, possibly because they were reactive to children's unengaged and negative behaviors. For the children, greater involvement, more facilitative behaviors, and less negativity with their families were associated with greater acceptance from their peers, supporting family-peer linkages for children at risk for peer rejection.

1. Introduction

Interactions among family members can prepare children for interpersonal functioning outside of the family, including relationships with peers (Ladd & Pettit, 2002). Extensive research on parenting practices indicates that when parents display warmth, engagement, and support for the child's autonomy, the children are more likely to develop positive friendships and experience acceptance from their peers (Ladd & Pettit, 2002). In contrast, negative parent-child interactions are associated with children's negative peer experiences (e.g., MacKinnonLewis, Rabiner, & Starnes, 1999). However, relatively little is known about whether family interactions can help to improve peer functioning for children who have functional limitations that place them at high risk for peer rejection. The purpose of the present study is to investigate whether and how family problem-solving interactions are associated with peer adjustment for two groups of children who often experience peer rejection; children with intellectual disability, and children with specific learning disabilities. Social rejection by peers is a critical problem for promoting the full integration of children with intellectual disability and children with learning disabilities in school and recreational settings (Estell et al., 2008; Son, Parish, & Peterson, 2012). For children with intellectual disability, their functional limitations in social communication and peer relationship skills constrain positive engagement with peers (Kasari, 2016). For example, children with intellectual disability display ineffective and isolating social play behaviors as early as pre-school (Guralnick, 1999). Later, elementary school-age children with intellectual disability make critical errors in understanding and responding to peer problem situations (Leffert, Siperstein, & Widaman, 2010). Research on children with learning disabilities also has identified a wide array of social skills deficits that impede social problem solving and effective engagement with peers (Wiener, 2004). Similar to children with intellectual disability, these limitations include both social-cognitive errors such as misunderstanding social behaviors and failure to recognize the consequences of their own actions (Fink, Begeer, Peterson, Slaughter, & de Rosnay, 2015), and social communication problems such as difficulties generating conversation and communicating clearly enough to be understood (McCabe & Meller, 2004). In addition to functional limitations, children with learning disabilities often display behavioral excesses and poor emotional regulation skills in the form of disruptive and aggressive behaviors that alienate peers (Metsala, Galway, Ishaik, & Barton, 2017). It is important to help these children succeed socially because social skills are as important as cognitive skills for influencing the well-being and adjustment of people with disabilities (Kasari, 2016). Competent social behaviors are particularly relevant for children's peer adjustment during elementary school because peer relationships become increasingly complex at this time (Coie, Dodge, & Kupersmidt, 1990). During this developmental period, children become more aware of the thoughts and feelings of their peers, which affects their ability to create and maintain friendships (Selman, 1980). The elementary school years are also a time when the number of close friend selections increases steadily (Epstein, 1986), and friendship choices are more likely to be reciprocated (Schneider, 2000). However, this is also a developmental period of heightened intergroup biases and selective peer rejection, which can exacerbate insecurities about peer acceptance (Adler & Adler, 1995). For children with intellectual disability and learning disabilities, developmental delays in acquiring the cooperative and competent social behaviors needed for reciprocal friendships, possibly along with disruptiveness or aggression, put them at risk for neglect or rejection by their peers during and beyond the elementary school-age years.

چکیده

1. مقدمه

1.1. روابط دوستانه خانواده در حل مسئله

1.2. حل مشکلات خانواده و کودکان با معلولیت ذهنی و یادگیری

1.3. سوالات تحقیق و فرضیات

2. روش ها

2.1. شرکت‌کنندگان

2.2. اندازه گیری

2.3 روش کار

2.4 بررسی اجمالی تجزیه و تحلیل

3 نتایج

3.1 تفاوت های گروهی در رفتارهای تعاملی

3.2 مشارکت صحیح در حل مسئله خانوادگی پذیرش کودک در همسالان را پیش بینی می کند.

4 بحث

ABSTRACT

1. Introduction

1.1. Family-peer linkages in problem solving

1.2. Family problem solving and children with intellectual disability and learning disabilities

1.3. Research questions and hypotheses

2. Method

2.1. Participants

2.2. Measures

2.3. Procedures

2.4. Overview of analyses

3. Results

3.1. Group differences in interaction behaviors

3.2. Parent behaviors predict competent child behaviors

3.3. Competent engagement in family problem solving predicts child peer acceptance

4. Discussion