ویروس های تنفسی در بیماران پیوندی
چکیده
هدف: هدف این مقاله‌ی مروری ارائه‌ی اطلاعات به روز در مورد طیف بالینی، گزینه‌های درمانی و استراتژی‌های پیشگیری از عفونت‌های تنفسی ویروسی در بیماران دریافت‌کننده‌ی پیوند اعضای توپر (SOT) و پیوند سلول‌های بنیادی خونساز (HSCT) است.
روش‌ها: پایگاه داده‌های MEDLINE و PubMed به منظور بررسی جنبه‌های فوق‌الذکر عفونت‌های تنفسی ویروسی (RVIs)، با تمرکز بر ویروس سن‌سی‌شیال تنفسی، آدنوویروس، ویروس آنفلوانزا، پاراآنفلوانزا، متاپنومو ویروس انسانی و راینوویروس مورد بررسی قرار گرفت.
نتایج: در مقایسه با میزبان‌هایی که پاسخ ایمنی طبیعی دارند؛ بیماران SOT و HSCT به احتمال زیاد دوره طولانی بیماری، انتشار طولانی‌مدت ویروس و در هنگام آلودگی به ویروس‌های تنفسی، پیشرفت عفونت مجاری تنفسی فوقانی به پنومونی را تجربه می‌کنند. آدنوویروس و ویروس سن‌سی‌شیال تنفسی بالاترین میزان مرگومیر و بیماری‌های منتشره را ایجاد می‌کنند؛ اما تمام ویروس‌های تنفسی با شیوع بالاتر بیماری و مرگومیر در بیماران پیوندی نسبت به جمعیت عمومی همراه هستند. این ویروس‌ها از طریق تماس مستقیم و قطرات معلق پراکنده می‌شوند؛ انتشار بیمارستانی نیز گزارش شده است.
نتیجهگیری: عفونت‌های تنفسی ویروسی با شیوع بیماری و مرگومیر بالاتر در بین دریافت‌کنندگان پیوند اعضای توپر و پیوند سلول‌های بنیادی خونساز همراه هستند. گزینه‌های مدیریت بالینی در حال حاضر محدود هستند یا شواهد بالینی قوی وجود ندارد. از آنجایی که انتشار عفونت‌های تنفسی ویروسی در جامعه و بیمارستان گزارش شده است؛ پایبندی شدید به اقدامات کنترل عفونت برای پیشگیری از شیوع بیماری مهم است.
مقدمه
عفونت‌های تنفسی ویروسی (RVI) که توسط ویروس سن‌سی‌شیال تنفسی (RSV)، آدنوویروس (ADV)، ویروس آنفلوانزا، ویروس پاراآنفلوانزا (PIV)، متاپنومو ویروس انسانی (hMPV) و راینوویروس ایجاد می‌شوند؛ معمولا موجب عفونت‌های مجاری تنفسی فوقانی (URTI) در میزبان‌هایی با پاسخ ایمنی طبیعی می‌شوند؛ اما با شیوع بالاتر بیماری و مرگومیر در گیرندگان پیوند مغز استخوان و اعضای توپر (SOT) همراه هستند. این عفونت‌ها به طور معمول شیوع اپیدمیولوژیک حداقلی در جامعه دارند؛ اما مرحله بالینی بعد از پیوند تهاجمی‌تر است. اکثر بیماران در ابتدا عفونت مجاری تنفسی فوقانی را بروز می‌دهند و نیمی از آنها ممکن است به عفونت‌های مجاری تنفسی تحتانی (LRTI) مبتلا شوند که موجب طولانی‌شدن دوره بیماری همراه با انتشار طولانی‌مدت ویروس، اختلال عملکرد بافت پیوندی، از دست دادن پیوند و گاهی حتی ابتلا به برونشیولیت ابلیترانس در میان گیرندگان پیوند ریه (LTRs) می‌شود. به طور کلی این عفونت‌های تنفسی در جامعه کسب می‌شوند؛ اما در میان بیماران پیوندی، اغلب انتقال بیمارستانی رخ می‌دهد. در مطالعه‌ای که بین بیماران دریافت‌کننده‌ی پیوند مغز استخوان (BMT) انجام شده بود؛ 48 درصد از عفونت‌های تنفسی ویروسی در بیمارستان منتقل شده بودند.
ABSTRACT
Objectives: The aim of this review is to provide updated information on the clinical spectrum, treatment options, and infection prevention strategies for respiratory viral infections (RVIs) in both solid organ (SOT) and hematopoietic stem cell transplant (HSCT) patients.
Methods: The MEDLINE and PubMed databases were searched for literature regarding the aforementioned aspects of RVIs, with focus on respiratory syncytial virus, adenovirus, influenza virus, parainfluenza virus, human metapneumovirus, and rhinovirus.
Results: Compared to immunocompetent hosts, SOT and HSCT patients are much more likely to experience a prolonged duration of illness, prolonged shedding, and progression of upper respiratory tract disease to pneumonia when infected with respiratory viruses. Adenovirus and respiratory syncytial virus tend to have the highest mortality and risk for disseminated disease, but all the RVIs are associated with higher morbidity and mortality in these patients than in the general population. These viruses are spread via direct contact and aerosolized droplets, and nosocomial spread has been reported.
Conclusions:RVIs are associated with high morbidity and mortality among SOT and HSCT recipients. Management options are currently limited or lack strong clinical evidence. As community and nosocomial spread has been reported for all reviewed RVIs, strict adherence to infection control measures is key to preventing outbreaks.
Introduction
Respiratory viral infections (RVI) such as those caused by respiratory syncytial virus (RSV), adenovirus (ADV), influenza virus, parainfluenza virus (PIV), human metapneumovirus (hMPV), and rhinoviruses typically cause self-limited upper respiratory tract infections (URTI) in immunocompetent hosts, but are associated with high morbidity and mortality in both bone marrow and solid organ transplant (SOT) recipients. The rates of these infections typically mirror epidemiological prevalence in the community, but the clinical course tends to be more aggressive early post-transplant. Most patients initially develop a URTI, and up to half may develop complicated lower respiratory tract infections (LRTI) (Raad et al.,1997; Lee and Barton, 2007), resulting in a prolonged duration of illness with viral shedding, graft dysfunction, graft loss, and sometimes even bronchiolitis obliterans among lung transplant recipients (LTRs) (Ison, 2009; Lee and Barton, 2007). These respiratory infections are known to be communityacquired in the general population, but in transplant patients, nosocomial transmission is frequently encountered. In a study performed among bone marrow transplant (BMT) patients, 48% of RVIs were associated with nosocomial transmission (Whimbey et al., 1996).
چکیده
مقدمه
ویروس سن سی شیال تنفسی
انتقال
درمان و پیشگیری
آدنوویروس
انتقال
درمان و پیشگیری
ویروس آنفلوانزا
انتقال
درمان و پیشگیری
ویروس پاراآنفلوانزا
انتقال
درمان و پیشگیری
متاپنومو ویروس انسانی
انتقال
درمان و پیشگیری
راینوویروس
انتقال
درمان و پیشگیری
نتیجهگیری
A B S T R A C T
Introduction
Respiratory syncytial virus
Transmission
Treatment and prevention
Adenovirus
Transmission
Treatment and prevention
Influenza virus
Transmission
Treatment and prevention
Parainfluenza virus
Transmission
Treatment and prevention
Human metapneumovirus
Transmission
Treatment and prevention
Rhinovirus
Transmission
Treatment and prevention
Conclusions
- ترجمه فارسی مقاله با فرمت ورد (word) با قابلیت ویرایش، بدون آرم سایت ای ترجمه
- ترجمه فارسی مقاله با فرمت pdf، بدون آرم سایت ای ترجمه