افزودن مینوسیکلین به ریسپریدون برای درمان علایم منفی در بیماران مبتلا به اسکیزوفرنی پایدار
چکیده
هدف از این مطالعه، بررسی اثر بخشی و تحمل پذیری افزودن مینوسیکلین به ریسپریدون در درمان علایم منفی بیماران مبتلا به اسکیزوفرنیا مزمن بود. در یک مطالعه کنترل- پلاسبو تصادفی دوسو‌کور، 40 بیمار مبتلا به اسکیزوفرنی مزمن که برای حداقل مدت هشت هفته با ریسپریدون تثبیت شده بودند انتخاب شدند. به بیماران به صورت تصادفی مینوسیکلین (دوز تا 200 میلی گرم/روز) یا دارونما علاوه بر ریسپریدون (حداکثر دوز 6 میلی گرم/روز) به مدت هشت هفته داده شد. مقیاس سندرم مثبت و منفی (Positive and Negative Syndrome Scale (PANSS))، مقیاس درجه بندی افسردگی هامیلتون و مقیاس رتبه بندی سندرم اکستراپیرامیدال استفاده شد. 38 نفر پرسشنامه را تکمیل کردند. برهمکنش های قابل توجه زمان درمان برای آسیب شناسی روانی عمومی [F(1.703,64.700)=6.819, P=0.001] منفی [F(2.254,85.638)=59.046, P<0.001] و ریزمقیاس‌های مثبت [F(1.655,62.878)=5.193, P=0.012] و همچنین نمره PANSS کل [F(1.677,63.720)=28.420, P<0.001] مشاهده گردید. قوی‌ترین پیش بینی کننده برای تغییر در علایم منفی در گروه درمان ( ,) و به دنبال آن تغییر در ریزمقیاس PANSS مثبت., .) بود. پروفایل های عوارض جانبی دو نوع درمان تفاوت معنی داری نشان ندادند. به نظر می رسد که مینوسیکلین در کوتاه مدت افزودنی موثر و قابل تحملی برای ریسپریدون برای درمان علایم روانی منفی و به طور کلی علائم اسکیزوفرنی باشد.
1. مقدمه
عدم تعادل سیستم دوپامینرژیک گسترده‌ترین مکانیسم مورد مطالعه در پاتوفیزیولوژی اسکیزوفرنی است. مسدود‌کردن گیرنده‌های دوپامین با استفاده از داروهای آنتی سایکوتیک کنونی عمدتا علائم مثبت را تسکین داده ولی اثرات محدودی بر علائم منفی و یا ادراکی دارد. گزارش شده است که داروهای آنتی سایکوتیک (ضد روان پریشی) رایج در درمان علایم منفی موثر هستند؛ با این وجود اثرات آنها کمتر از حد مطلوب است. با این وجود، مطالعات اخیر از این ادعا که "آنتی سایکوتیک‌های غیرتیپیک دارای اثرات مفیدی بر روی علایم منفی اسکیزوفرنی هستند" پشتیبانی نمی کنند. مدارک و شواهد نشان می دهند که علاوه بر مسیرهای دوپامینرژیک، دیگر مکانیسم‌های نوروترانسمیتری از جمله مسیرهای سروتونینرژیک و گلوتاماترژیک و همچنین مسیرهای التهابی و اکسیداتیو ممکن است در پاتوفیزیولوژی علایم منفی و ادراکی اسکیزوفرنی نقش داشته باشند.مینوسیکلین یک تتراسایکلین نسل دوم قابل نفوذ به مغز با اثرات ضد میکروبی و ضد التهابی و همچنین دارای خواص تعدیل‌کنندگی گیرنده N-متیل-D-آسپارتات (NMDA) است. اثرات حفاظت کنندگی نورون مینوسیکلین برای اولین بار در مطالعات انجام شده در مدل موش بیماری هانتینگتون و اسکلروزیس آمیوتروفیک جانبی مشاهده شد که در آن مینوسیکلین باعث تاخیر در مرگ و میر و جلوگیری از پیشرفت بیماری گردید. پس از آن، نشان داده شد که مینوسیکلین در بیماری‌های نورولوژیک مانند بیماری پارکینسون و ایسکمی در انسان موثر است. در یک گزارش موردی، چندین علامت روانی از یک بیمار مبتلا به بیماری هانتینگتون توسط تجویز مینوسیکلین بهبود یافت. یک مطالعه نشان داده است که فعال سازی و تکثیر میکروگلیالی و سنتز نیتریک اکساید توسط مینوسیکلین مهار می شود.
abstract
The objective of this study was to assess the efficacy and tolerability of minocycline add-on to risperidone in treatment of negative symptoms of patients with chronic schizophrenia. In a randomized double-blind placebo-controlled study, 40 patients with chronic schizophrenia who were stabilized on risperidone for a minimum duration of eight weeks were recruited. The patients were randomly assigned to minocycline (titrated up to 200 mg/day) or placebo in addition to risperidone (maximum dose of 6 mg/day) for eight weeks. Positive and Negative Syndrome Scale (PANSS), Hamilton Depression Rating Scale, and Extrapyramidal Syndrome Rating Scale were used. Thirty-eight patients completed the study. Significant time treatment interaction for negative [F(2.254,85.638)¼59.046, Po0.001] general psychopathology [F(1.703,64.700)¼6.819, P¼0.001], and positive subscales [F(1.655,62.878)¼5.193, P¼0.012] as well as total PANSS scores [F(1.677,63.720)¼28.420, Po0.001] were observed. The strongest predictors for change in negative symptoms were the treatment group (β¼ 0.94, t¼ 10.59, Po0.001) followed by the change in PANSS positive subscale (β¼ 0.185, t¼ 2.075, P¼0.045). Side effect profiles of the two treatment regimens were not significantly different. Minocycline seems to be an efficacious and tolerable short-term add-on to risperidone for treatment of negative and general psychopathology symptoms of schizophrenia.
1. Introduction
Dopaminergic system imbalance is the most widely studied mechanism in pathophysiology of schizophrenia. Blocking the dopamine receptors by means of current antipsychotics mostly relieves positive symptoms with limited effects on negative or cognitive symptoms (Murphy et al., 2006). Atypical antipsychotics have been reported to be effective in treating negative symptoms although their effect is suboptimal (Murphy et al., 2006). Nevertheless, recent studies do not support the original claims of “atypical antipsychotics having beneficial effects on negative symptoms in schizophrenia” (National Institute for Clinical Excellence, 2009; Leucht et al., 2009). Evidence suggests that in addition to dopaminergic pathways, other neurotransmitter mechanisms including serotoninergic and glutamatergic as well as inflammatory and oxidative pathways might be implicated in the pathophysiology of negative and cognitive symptoms of schizophrenia (Tuominen et al., 2005; Murphy et al., 2006). Minocycline is a second-generation brain-penetrable tetracycline with antimicrobial and anti-inflammatory effects as well as N-Methyl-D-Aspartate (NMDA) receptor modulating properties (Macdonald et al., 1973; Chaves et al., 2009). Neuroprotective effects of minocycline were first seen in studies on mouse model of Huntington0 s disease (Berger, 2000) and amyotrophic lateral sclerosis (Zhang et al., 2003) in which minocycline delayed mortality and prevented disease progression. Subsequently, minocycline was shown to be effective in neurological diseases such as Parkinson0 s disease (Du et al., 2001) and ischemia (Yrjanheikki et al., 1999) in humans. In one case report, several psychiatric symptoms of a patient with Huntington0 s disease were improved by minocycline administration (Denovan-Wright et al., 2002). A study has shown that microglial activation and proliferation and nitric oxide synthesis is inhibited by minocycline (Miyaoka et al., 2008).
چکیده
1. مقدمه
2. مواد و روش ها
2.1. طراحی و تنظیم آزمایش
2.2. شرکت کنندگان
2.3. تنظیمات مطالعه
2.4. مداخلات
2.5. نتایج
2.6. عوارض جانبی
2.7. حجم نمونه
2.8. انتخاب تصادفی، تخصیص و blinding
3. نتایج
3.1. شرکت کنندگان
3.2. ریزمقیاس منفی PANSS
3.3. ریزمقیاس مثبت PANSS
3.4. ریزمقیاس آسیب شناسی روانی عمومی PANSS
3.5. نمره کل PANSS
3.6. مقیاس رتبه بندی افسردگی هامیلتون
3.7. مقیاس رتبه بندی علایم اکستراپیرامیدال
3.8. عوارض بالینی
4. بحث
4.1. نتیجه گیری
abstract
1. Introduction
2. Methods
2.1. Trial design and setting
2.2. Participants
2.3. Study settings
2.4. Interventions
2.5. Outcomes
2.6. Side effects
2.7. Sample size
2.8. Randomization, allocation concealment and blinding
2.9. Statistical methods
3. Results
3.1. Participants
3.2. PANSS negative subscale
3.3. PANSS positive subscale
3.4. PANSS general psychopathology subscale
3.5. PANSS total score
3.6. Hamilton Depression Rating Scale
3.7. Extrapyramidal Symptoms Rating Scale
3.8. Clinical complications
4. Discussion
4.1. Conclusion
- ترجمه فارسی مقاله با فرمت ورد (word) با قابلیت ویرایش، بدون آرم سایت ای ترجمه
- ترجمه فارسی مقاله با فرمت pdf، بدون آرم سایت ای ترجمه