نانوذرات مغناطیسی برای انتقال موضعی دارو با استفاده از ایمپلنت های مغناطیسی
چکیده
نانوذرات مغناطیسی کاندیدهای خوبی هستند که برای انتقال هدفمند عوامل ضدتوموری مورد استفاده قرار می‌گیرند. آنها می‌توانند در ناحیه‌ی موردنظر تجمع پیدا کنند؛ اثرات جانبی دارو را کاهش دهند و کارایی شیمی‌درمانی را بهبود ببخشند. ما روشی را پیشنهاد می‌کنیم که در آن آهنرباهای دائمی با استفاده از روش لاپراسکوپی به طور مستقیم در اندام آسیب‌دیده کاشته می‌شوند. این روش استفاده از نانوذرات Fe@C را پیشنهاد می‌کند؛ دوکسوروبیسین در این نانوذرات بارگذاری شده و به صورت داخل وریدی تزریق می‌شود. ذرات زمانی که به آهنربا جذب می‌َشوند؛ دارو را در ناحیه تومور آزاد می‌کند. این روش به نظر می‌رسد امیدوارکننده‌تر و موثرتر از روشی باشد که بر مبنای استفاده از میدان‌های مغناطیسی خارجی عمل می‌کند.
1. مقدمه
انتقال هدفمند عوامل ضدویروسی جذب شده بر سطح نانوذرات مغناطیسی یک جایگزین نویدبخش برای شیمی‌درمانی متداول است. ذراتی که با دارو بارگذاری شده‌اند؛ با کمک یک آهنربای خارجی در بافت هدف تجمع می‌یابند. داروها سپس در دراز مدت در ناحیه‌ی مورد نظر آزاد می‌شوند. این درمان موضعی می‌تواند اثربخشی درمان را بهبود ببخشد و سمیت سیستمیک را کاهش دهد.با این حال، ما معتقدیم که استفاده از آهنربای خارجی محدودیت‌های جدی دارد. روش تزریق به شریان نزدیک به تومور محدود شده است؛ این روش تنها می‌تواند برای درمان اندام‌های فوقانی مورد استفاده قرار گیرد؛ علاوه بر این، برای انجام یک انتقال داروی مغناطیسی موثر، هندسه‌ی میدان‌های مغناطیسی بایستی به خوبی تعیین شده باشد. به منظور جلوگیری از این مشکلات، ما کاشت مستقیم آهنرباهای دائمی کوچک را درون ناحیه‌ی آسیب‌دیده پیشنهاد می‌کنیم؛ این کار یک گرادیان میدان مغناطیسی موضعی داخلی را ایجاد می‌کند که نسبت به میدان‌هایی که توسط آهنرباهای خارجی تولید شده بودند؛ کارآمدتر خواهد بود. روش ما امکان درمان انتخابی تومورهای موضعی در اندام‌های عمقی را فراهم می‌کند؛ در این صورت یک گرادیان بزرگ میدان مغناطیسی به اندازه‌ی 5 kOe/cm در مجاورت آهنربا ایجاد می‌شود. روش نظری اخیر، رفتار مایعات مغناطیسی را تحت تاثیر استنت مغناطیسی دائمی مدلسازی کرده است. نتایج اولیه‌ی سازگاری خون و جذب و انتشار دارو و همچنین مدل حیوانی آزمایشگاهی in vivo شرح داده شده است که نشان‌دهنده‌ی اعتبار روش پیشنهادی است.
Abstract
Magnetic nanoparticles are good candidates used for the targeted delivery of anti-tumor agents. They can be concentrated on a desired region, reducing collateral effects and improving the efficiency of the chemotherapy. We propose a method in which permanent magnets are implanted by laparoscopic technique directly in the affected organ. This method proposes the use of Fe@C nanoparticles, which are loaded with doxorubicin and injected intravenously. The particles, once attracted to the magnet, release the drug at the tumor region. This method seems to be more promising and effective than that based on the application of external magnetic fields.
1. Introduction
The targeted delivery of anti-tumor agents adsorbed on the surface of magnetic nanoparticles is a promising alternative to conventional chemotherapy. The particles, loaded with the drug, are concentrated at the target site with the aid of an external magnet. The drugs are then released on the desired area over a long period of time [1–6]. This local therapy could improve the efficiency of the treatment, reducing systemic toxicity. However, we consider that the use of external magnets has serious limitations. The administration method is limited to an artery close to the tumor, it can only be applied to the treatment of superficial organs and, moreover, well defined magnetic field geometries are needed to perform an efficient magnetic drug delivery [7–9]. To avoid these drawbacks, we propose the implant of small permanent magnets directly into the affected zone, creating an internal local magnetic field gradient, which would be rather more effective than those produced by external magnets. Our method allows a selective treatment of tumors localized in deep organs were a large field gradient of the order of 5 kOe/cm is achieved at the vicinity of the magnet. A recent theoretical approach modeled the behavior of magnetic fluids under the influence of a permanent magnet stent [10–13]. Preliminary in-vitro results of blood compatibility and drug uptake and release as well as a preclinical in-vivo experimental animal model are described, showing the reliability of the proposed method.
چکیده
1-مقدمه
2. مواد و روش‌ها
2.1 آماده‌سازی زیست‌سیال مغناطیسی
2.2 آزمایشات in vitro
2.3 آزمایشات in-vivo
3. نتیجه‌گیری
Abstract
1. Introduction
2. Materials and methods
2.1. Preparation of the magnetic biofluids
2.2. In-vitro experiments
2.3. In-vivo experiments
3. Conclusions
- ترجمه فارسی مقاله با فرمت ورد (word) با قابلیت ویرایش، بدون آرم سایت ای ترجمه
- ترجمه فارسی مقاله با فرمت pdf، بدون آرم سایت ای ترجمه