پایداری شرطی اجزای سود و ناهنجاری های حسابداری
چکیده
ما پیشنهاد می کنیم که ناتوانی سرمایه گذاران در تمییز بین ضریب خود همبستگی اجزای سود( پایداری غیر شرطی) و سهم حاشیه ای پایداری اجزاء سود در پایداری کل سود( پایداری شرطی)، دلیلی بر رانش پس از اعلام سود، رانش پس از اعلام درامد و ناهنجاری اقلام تعهدی می باشد. وقتی که پایداری شرطی شگفتی سود نسبت به پایداری غیر شرطی آن بالا(پایین) است، هر دو رانش پس از اعلام سود و رانش پس از اعلام درامد بالا(پایین) خواهند بود، زیرا واکنش کم تر از حد مورد انتظار سرمایه گذاران به درامد ها و سود ها زمانی قوی تر است که پایداری شگفتی درامد ارتباط و همبستگی قوی تری با پایداری شگفتی های سود داشته باشد. هم چنین،وقتی که پایداری شرطی اقلام تعهدی نسبت به پایداری غیر شرطی آن بالا است، قیمت گذاری نادرست اقلام تعهدی به طور قابل توجهی کاهش می یابد زیرا واکنش بیش از حد انتظار سرمایه گذاران به اقلام تعهدی وقتی که پایداری اقلام تعهدی در واقع ارتباط و همبستگی قوی تری با پایداری سود دارد، به طور قابل توجهی کاهش می یابد. نتایج مطالعه ما نشان می دهد که ناتوانی تحلیل گران مالی برای تمایز بین پایداری شرطی و غیر شرطی درامد ها و اقلام تعهدی منجر به پیش بینی های اریب تر سود و درامد می شود.
1- مقدمه
ناتوانی سرمایه گذاران در تشخیص کامل این که اجزای مختلف سود از نظر پایداری تفاوت داشته و این که هر یک از اجزاء سهم متفاوتی در پایداری کل سود دارند ، یک عامل اصلی در مطرح شدن رانش پس از اعلام سود، رانش پس از اعلام درامد و ناهنجاری اقلام تعهدی می باشد. ریچاردسون و همکاران (2010) بیان کرده اند که رانش های پس از اعلام سود با تصور غلط سرمایه گذاران از پایداری سود و نانوانی آن ها برای تخصیص شاخص های پایداری مختلف به اجزای مختلف سودارتباط دارد. اسلوان (1996) و ریچاردسون و همکاران(2005) استدلال کرده اند که ناهنجاری اقلام تعهدی به این دلیل رخ می دهد که سرمایه گذاران قادر به تشخیص این مسئله نمی باشند که اجزای گردش وجوه سود و اقلام تعهدی دارای پایداری متفاوتی هستند و این که اجزای اقلام تعهدی بزرگ تر موجب کاهش پایداری کلی سود می شود. رانش پس از اعلام سود( برنارد و توماس 1989، 1990، و چان و همکاران 1996)به این دلیل اتفاق می افتد که سرمایه گذاران به طور غلطی پایداری سود را ارزیابی می کنند( بال و بارتوف 1996، رانگان و اسلوان 1998، کائو و نارانامورتی 2012) و تا حدودی سهم متفاوت اجزای مختلف سود را در پایداری سود نادیده می گیرند( ارتیمور و همکاران 2003، جیگادش و لیونات 2006الف، شیوکومار 2006). جیگادش و لیونات (2006ب) و کاما(2009) خاطر نشان کرده اند که ناتوانی سرمایه گذاران در تشخیص سهم شگفتی درامد در پایداری شگفتی سود عامل اصلی رانش پس از اعلام درامد می باشد.
Abstract
We suggest that the failure of investors to distinguish between an earnings component’s autocorrelation coefficient (unconditional persistence) and the marginal contribution of that component’s persistence to the persistence of earnings (conditional persistence) provides a partial explanation of post-earnings-announcement drift, post-revenue-announcement drift, and the accrual anomaly. When the conditional persistence of revenue surprises is high (low) relative to its unconditional persistence, both the post-earnings-announcement drift and the post-revenue-announcement drift are high (low), because investors’ under-reaction to revenues and earnings is stronger when the persistence of revenue surprises is more strongly associated with the persistence of earnings surprises. Also, the mispricing of accruals decreases substantially when the conditional persistence of accruals is high relative to its unconditional persistence, because investors’ over-reaction to accruals is mitigated when the persistence of accruals is indeed more strongly associated with the persistence of earnings. Our findings also suggest that financial analysts’ failure to distinguish between unconditional and conditional persistence of revenues and accruals results in more biased revenue and earnings predictions.
1. INTRODUCTION
Investors’ failure to fully recognize that the various components of earnings differ in their persistence and that each component contributes differently to the overall persistence of earnings is a common driver behind the post-earnings-announcement drift, the post-revenue-announcement drift, and the accrual anomaly. Richardson et al. (2010) argue that post-announcement drifts are linked to investors’ misconception of earnings persistence and to their inability to assign different persistence measures to the various earnings components. Sloan (1996) and Richardson et al. (2005) argue that the accrual anomaly occurs because investors fail to recognize that the accrual and cash flow components of earnings have different persistence, and that a larger accrual component reduces the overall persistence of earnings.1 The postearnings-announcement drift (Bernard and Thomas, 1989, 1990; and Chan et al., 1996) occurs because investors incorrectly assess earnings persistence (Ball and Bartov, 1996; Rangan and Sloan, 1998; and Cao and Narayanamoorthy, 2012) and partially ignore the differential contributions of the various earnings components to earnings persistence (Ertimur et al., 2003; Jegadeesh and Livnat, 2006a; and Shivakumar, 2006). Jegadeesh and Livnat (2006b) and Kama (2009) argue that the failure of investors to recognize the contribution of revenue surprises to the persistence of earnings surprises drives the post-revenue-announcement drift.
چکیده
مقدمه
پیش بینی ها
نمونه، متغیر ها و آماره توصیفی
نتایج
جمع بندی
Abstract
1. INTRODUCTION
2. PREDICTIONS
3. SAMPLE, VARIABLES AND DESCRIPTIVE STATISTICS
4. RESULTS
5. SUMMARY
- ترجمه فارسی مقاله با فرمت ورد (word) با قابلیت ویرایش، بدون آرم سایت ای ترجمه
- ترجمه فارسی مقاله با فرمت pdf، بدون آرم سایت ای ترجمه