چکیده
محیط یادگیری الکترونیک موجب می شود تا فرایند یادگیری کارامد تر و جذاب تر شود. با این حال،امکان یادگیری در محیط یادگیری الکترونیک در هر زمان و مکان مستلزم توجه بیشتر به انگیزش دانشجویان برای کسب دانش و جلوگیری از ترک تحصیل می باشد. هدف این مقاله اثبات این موضوع است که یک خود نظمی در فرایند کسب دانش روزانه را می توان به عنوان یک پارامتر کلیدی برای بهبود برایند های یادگیری در نظر گرفت. محققان این موضوع را با تحلیل داده های سطوح فعالیت یادگیرنده در محیط یادگیری الکترونیکی مشارکتی اثبات کرده و به سطوح شایستگی مناسبی دست پیدا کردند. مسائل مربوط به انگیزش و خود نظمی نیز مورد بحث قرار می گیرند.
1-مقدمه
سیستم های اطلاعاتی جدید، افزونه های آن ها و ابزار های یادگیری الکترونیک نوآورانه موجب شده اند تا فرایند یادگیری کارامد تر و جذاب تر شود. با این حال، امکان یادگیری در محیط های مجازی در هر زمان و مکان نیازمند توجه بیشتر به انگیزش دانشجویانبرای کسب مهارت های یادگیری الکترونیک و پیش گیری از ترک تحصیل است. معمولا دانشجویانکلاس ها و دوره های یادگیری الکترونیک نیازی به یاداوری برای شرکت در فعالیت های کلاسی ندارند. یادگیری آنلاین فرض می کند که دانشجویانبه طور منظم به کلاس ها دسترسی دارند و اطلاعات لازم در مورد فعالیت های کلاسی را در پرتال یادگیری الکترونیک پیدا می کنند. هم چنین انتظار می رود که دانشجویانآنلاین با همه مواد آموزشی از طریق یک مسیر یادگیری از پیش تعریف شده آشنا شده، خود را با محدودیت های زمانی وفق دهند و تکالیف لازمه را انجام دهند.
Abstract
E-learning environment makes learning process more efficient and attractive. However, the possibility of learning anytime and anywhere in e-learning environment requires additional attention to motivate students to acquire knowledge and prevent drop-outs. The aim of this paper is to prove that a self-discipline in daily routine knowledge acquisition process could be considered as a key parameter to improve learning outcomes. The authors prove this statement by data analysis of learner activity levels within collaborative e-learning environment and achieved appropriate competence levels. Self-discipline and motivation issues are also discussed.
1. Introduction
New information systems, their extensions and innovative e-learning tools make learning process more efficient and attractive. However, the possibility of learning anytime and anywhere in virtual environment requires additional attention to motivate students to acquire e-learning objects and prevent drop-outs. Usually e-learning course students do not need any reminders to take part in course activities. Online learning assumes that students access courses on regular basis and find necessary information about course activities on e-learning portal. It is also expected that online students become acquainted with all course materials, advisable in predefined learning path, comply with the time limitations and fulfil all required assignments.
چکیده
1-مقدمه
2-خود نظمی در محیط مشارکتی مجازی
2-1 ارزیابی خود نظمی در اولین آزمایش
2-2 ارزیابی خود نظمی در دومین آزمایش
3-نتیجه گیری و کار های آینده
Abstract
1. Introduction
2. Self-discipline in virtual collaborative environment
2.1. Self-discipline assessment in the first pilot
2.2. Self-discipline assessment in the second pilot
3. Conclusion and future work