چکیده
کارایی آسفالت جاده ای اصلاح شده با ذرات لاستیکی علاوه بر خصوصیات ذاتی اجزا (قیر، لاستیک، شن) به مقدار اتصالات بین این اجزا هم وابسته میباشد. جهت بهبود چسبندگی بین اجزا دو نوع پیوند دهنده مختلف نیاز است : یکی جهت پیوند دادن ذرات لاستیکی به قیر به منظور ایجاد یک شبکه الاستیکی داخل مواد که بازیابی الاستیکی را بهبود دهد. دیگری جهت چسبندگی قسمت آبگریز قیر با قسمت آب دوست دانه های شن و ماسه میباشد. رزین فنولیک جهت پیوند دادن ذرات لاستیکی با قیر استفاده شده. در حالیکه یک مولکول خنثی (فسفاتیدیل کولین) با تغییر گروه OH موجود در سطح دانه های شن و ماسه توسط زنجیرههای هیدروکربنی سبب سازگاری آن با قیر میگردد.
1.مقدمه
مواد پلیمری با خصوصیات عالی را میتوان با اختلاط دو یا چند پلیمر امتزاج ناپذیر که هر کدام خصوصیات منحصر به فرد خود را دارند، تولید کرد. به هر حال برای رسیدن به موادی با کارایی بالا نیاز به چسبندگی خوب بین فازها دارد. همانطور که میدانیم، قیر یکی از پر مصرف ترین تولیدات آلی پلیمری در جهان است. و یکی از مواد ترموپلاستیک ارزان قیمت که در صنعت ساخت و ساز مورد استفاده قرار میگیرد. مواد بر پایه قیر کاربردهای وسیع و مهمی از جمله: آسفالت جادهها، چسب، درزگیرها و پوششهای ضد آب دارند. آسفالت و قیردر معرض شرایط آب و هوایی و تنش زیادی میباشند. به هر حال این مواد خصوصیات مکانیکی ضعیفی دارند، زیرا در دماهای سرد حالت سخت و شکننده به خود گرفته و در دماهای بالا حالت نرم و جریان یافته دارند و بازگشت پذیری الاستیک آن کاهش مییابد. این خصوصیات شکنندگی قیر، هنگامی که تحت تنش قرار بگیرد باعث ایجاد ترک در قیر میگردد. به این دلایل که اشاره شد، قیر معمولا با مواد لاستیکی مختلفی تقویت میشود تا خصوصیات مکانیکی آن بهبود یابد. لاستیک با ساختار مولکولی مشخص که به طور عمده جهت افزایش خصوصیات مکانیکی (از جمله بازگشت پذیری الاستیکی) استفاده میشود. کوپلیمر قطعهای استایرن-بوتادین (SBR) از جمله لاستیکهای مورد استفاده در قیر میباشد. یک شبکه الاستیک درون قیر، بازگشت پذیری الاستیکی خوبی در مواد ایجاد میکند و خصوصیات مکانیکی افزایش مییابد.
abstract
The mechanical performance of rubber-modified asphalt roads depends, besides the intrinsic properties of the constituents (asphalt, rubber and gravel), on their interfaces. To improve the adhesion between constituents, two different coupling agents were required: one to link asphalt with the rubber particles to stabilize the composite creating an elastic network in the interior of the material to improve its elastic recovery, and other to increase the adhesion between the hydrophobic asphalt and the hydrophilic gravel. A phenolic resin was used to link the rubber particles with the asphalt, while a switterionic molecule (phosphatidyl-choline) was used to change the OH groups on the gravel surface by hydrocarbon chains to make it compatible with the asphalt.
1. Introduction
New polymeric materials with novel properties can be obtained by mixing two or more immiscible polymers which posses, separately, the required properties for the new material. However to obtain high performance materials it is also required to have a good adhesion between phases [1–4]. From these composites, special attention deserves asphalt-based materials. As known, asphalt is one of the most produced organic polymeric materials in the world; it is an important low-cost thermo-plastic material widely used for construction. Asphalt-based materials are widely used in a variety of important applications like: roads binders, adhesives, sealants, and waterproof coatings among others [5]. As a building material, asphalt is exposed to a wide range of loads and weather conditions. However, this material has poor mechanical properties because is hard and brittle in cold weather, soft and fluid in hot environment and has a low elastic recovery; the brittle character of the asphalt makes easy to fracture it when is subjected to stresses. For these reasons asphalt is usually reinforced with different types of rubbers to improve its mechanical properties [6–8]. A rubber-containing molecular structure widely used to improve the mechanical properties of asphalt (specifically the elastic recovery) is styrene–butadiene block copolymers (SBR). The strong incompatibility between polybutadiene and polystyrene produces, inside the asphalt, an elastic network that renders in a material with excellent elastic recovery and improved mechanical properties [9–11].
چکیده
1.مقدمه
1 .1. عامل پیوند قیر- ذرات لاستیکی
1 .2. عامل پیوند دانه های شن - قیر
2. آزمایشها
2. 1. آماده سازی نمونهها
2 . 2. تست مکانیکی
3. نتایج و بحث
4. نتایج
Abstract
1. Introduction
1.1. Asphalt–rubber coupling agent
1.2. Asphalt–gravel coupling agent
2. Experimental
2.1. Samples preparation
2.2. Mechanical test
3. Results and discussion
4. Conclusions