مقدمه
یکی از کلید های مدیریت موفق، توانایی درک و به کار گیری موثر اصول و فنون مدیریتی مدرن است. مدیران بایستی یک دانش عمیق را از مدل های گذشته و حال، تئوری ها و فرایند ها به منظور مدیریت موثر و هوشمندانه توسعه دهند. شیوه های مدیریتی معاصر در هر بعد از زندگی بشر در چارچوب همه انواع سازمان ها، فراگیر شده است.
قدمت و تاریخچه فنون مدیریتی اساسی به شهر اور( عراق) در 3000 سال قبل از میلاد بر می گردد که در آن کشیش های سومری برای اولین بار یک سری دستور العمل های کتبی را به عنوان ابزار های ثبت معاملات کسب و کار توسعه دادند. معاملات و تراکنش های انجام شده بر روی پاپیروس های مصری اولیه،که قدمت آن به 1300 میلاد قبل از میلاد بر می گردد، نشان از اهمیت سازمان دهی و مدیریت در دولت های بروکراتیک دارد.آثار و نوشته های مشابه نیز در چین باستان(1) یافته شده است. حضرت موسی از پدرزنش جترو به عنوان مشاور مدیریتی استفاده می کرده است. جترو طراح سازمانی بود که از طریق این سازمان، موسی عبرانیان را در بیابان اداره می کرد(2).
حدود 400 سال قبل از میلاد، سقراط، مدیریت را به عنوان یک مهارت مجزا و جدا از دانش و تجربه فنی تعریف کرد(3). افلاطون نیز مدیریت را به عنوان یک هنر مجزا در نظر گرفته و اصول تخصصی سازی را ارتقا داد(4). افلاطون در کتاب جمعوری، توصیف می کند که چگونه بایستی به دقت جوانان منتخب را آموزش داد به طوری که آن ها بتوانند ویژگی های شخصیتی و مهارت های مناسب و ضروری را به عنوان رهبران توسعه دهند. دیوکلسین، امپراتور روم در 284 پس از میلاد، سلسله مراتب های سازمانی را زمانی ایجاد کرد که امپراطوری خود را به 101 استان و آنها را به 13 دایره اسقفی گروه بندی کرد. این مسئله با شروع تفویض اختیار و سلسله مراتب فرماندهی [5]همراه بود. اگرچه اطلاعات مدیریتی مربوط به رم باستان ناقص است، پیچیدگی مدیریت بر توسعه فنون مدیریتی نیز تاثیر گذاشته است. با استفاده از اصل زنجیره فرماندهی و تفویض اختیار و قدرت، شهر رم به طور موثر و کارامد به امپراطور توسعه یافت.
Introduction
One of the keys to successful management is the ability to understand and apply modern management principles and techniques effectively. Managers must develop an in-depth knowledge of past and present models, theories and processes in order to manage effectively and intelligently. Contemporary management practice is pervasive in every aspect of human life within all types of organizations.
Basic management techniques have been traced to the city of Ur (Iraq) in 3000 BC where Sumerian priests were the first to keep written records as a means of recording business transactions. Translations from early Egyptian papyri, dating back to 1300 BC, recognized the importance of organization and administration in bureaucratic states. Similar records have been found for ancient China[1]. Moses is credited with employing his father-in-law, Jethro, as a management consultant. Jethro helped design the organization through which Moses ruled the Hebrews in the desert[2].
Around 400 BC, Socrates defined management as a skill separate from technical knowledge and experience[3]. Plato also recognized management as a separate art and promoted principles of specialization[4]. In The Republic, Plato describes how carefully selected young men should be trained so that they would develop the appropriate personalities and skills necessary to serve as leaders. Diocletian, a Roman emperor in AD 284, initiated organizational hierarchies when he reorganized his empire into 101 provinces and grouped them into 13 dioceses. This marked the beginning of delegation of authority and chain of command[5]. Although ancient Rome’s management records are incomplete, the complexity of the administration influenced the development of managerial techniques. Using the scalar principle and the delegation of authority, the city of Rome efficiently expanded to an empire.
مقدمه
جنبش مدیریت کلاسیک
مدیریت علمی
مدیریت اداری عمومی
جبنش مدیریت رفتاری
روابط انسانی
جنبش مدیریت کمی
جنبش مدیریتی مدرن
رویکرد فرایند
رویکرد سیستم ها
رویکرد اقتضایی
مدیریت راهبردی
رویکرد مدیریت سبک ژاپنی
رویکرد تعالی
نتیجه گیری
Introduction
Classical management movement
Behavioural management movement
Quantitative management movement
Modern management movement
Conclusion