دو بیمارستان با یک سیستم تروما
چکیده
پس زمینه مطالعه: مراکز تروما با نرخ هشدار دهنده ای در حال بسته شدن می باشند با این حال نیاز به مراقبت های تروما روز به روز افزایش می یابد. این مقاله پایداری و امکان سنجی یک سیستم ترومای مشترک را نشان می دهد که به موجب آن 2 بیمارستان تحت نظر دانشگاه به عنوان یک سیستم مرکز ترومای منفرد در یک شهر با اندازه متوسط عمل می کنند.
روش ها: از سال 1994 میلادی، 3 روز در هفته، بیماران تروما توسط سرویس های پزشکی اورژانس(EMS) به بیمارستان A منتقل می شدند. 4 روز دیگر آن ها به بیمارستان B منتقل می شدند. داده های مرکز ثبت تروما از 1994 تا 2008 تجزیه تحلیل شد. داده های مرتبط با هزینه نیز بررسی شدند.
نتایج: سیستم مشترک 28338 بیمار تروما را پذیرش کرد. در روز های غیر تروما، فعال سازی تیم تروما به طور غیرمکرر لازم بود. 2 مرکز هزینه ها را به صورت مشترک تامین می کردند. آن ها آموزش فراگیر و کنترل کیفیت مشترکی داشتند. سیستم ترومای مشترک از سال 1994 میلادی به کار خود ادامه داده است.
نتیجه گیری: دو بیمارستان که به صورت یک سیستم مرکز ترومای منفرد عمل می کنند، یک مدل عملی برای درمان بیماران مجروح در یک شهر با اندازه متوسط با ترومای بلانت می باشد.
در ایالات متحده یک بحران تروما وجود دارد. تروما یک عامل اصلی مرگ و میر و بیماری در ایالات متحده محسوب می شود. هر ساله 37 میلیون انتقال بیمار به اتاق اورژانس و 6/2 میلیون پذیرش بیمارستان برای تروما وجود دارد. موسسه ملی تروما گزارش می دهد که تروما اثر معنی داری بر روی سال های عمر مفید از دست رفته نسبت به سایر بیماری ها دارد. آسیب هایی که در سال 2000رخ داد منجر به تحمیل هزینه های مراقبت های پزشکی طول عمر تا بیش از 80 میلیارد دلار ایالات متحده بود. علاوه بر این یک زیان 184 میلیارد دلاری ناشی از مصدومیت ها و جراحت های غیر کشنده و 142 میلیارد دلار مربوط به از دست رفت قابلیت بهره وری ناشی از جراحت های کشنده گزارش شد. به علاوه، بر طبق آمار مراکز کنترل بیماری، آسیب ها و جراحت های غیر عمدی عامل اصلی مرگ و میر برای افراد با سن 1 تا 44سال بین 1997 و 2007 بوده است. . این مورد شامل خود کشی و قتل نمی باشد. این در حالی است که در میان همه گروه های سنی بین 1999 و 2007، آسیب های غیر عمدی و ناخواسته به پنجمین عامل اصلی مرگ و میر گزارش شد. علی رغم طیف وسیعی از بستری ها برای آسیب ها و مصدومیت ها، مراکز تروما دیگر استطاعت کافی برای باز بودن ندارند. بین 1983 و 1991، 66 مرکز تروما بسته شده و یا متروکه شدند. بین 1990 و 2005 میلادی، سرعت بسته شدن مرکز تروما تشدید شد و 339 مرکز تروما بسته شد. این شامل یک سوم همه مراکز تروما در ایالات متحده در طی این دوره بود. بین سال 2001 و 2004، 30 مرکز تروما بسته شد.
Abstract
Background Trauma centers are closing at an alarming rate, but the need for trauma care persists. This article shows the sustainability and feasibility of a joint trauma system whereby 2 university-affiliated hospitals function as a single trauma center system in a moderate-sized city.
Methods Since 1994, 3 days per week, trauma patients are transported by emergency medical services (EMS) to hospital A. The other 4 days they are transported to hospital B. Trauma registry data from 1994 to 2008 were analyzed. Cost data were also examined.
Results The joint system admitted 28,338 trauma patients. On each center's nontrauma days, trauma team activation was required infrequently. The 2 centers share costs; they perform joint outreach, educational training, and quality control. The joint trauma system has been sustained since 1994.
Conclusions Two hospitals functioning as a single trauma center system is a viable model of care for injured patients in a moderate-sized city with mostly blunt trauma.
There is a crisis in trauma care in the United States. Trauma is a major cause of morbidity and mortality in the United States. Each year, there are 37 million emergency room visits and 2.6 million hospital admissions for trauma.1 The National Trauma Institute reports that trauma has a greater effect on years of productive life lost than any other disease.1 Injuries that occurred in the year 2000 had lifetime medical care costs of over US $80 billion; in addition, there were an estimated $184 billion lost from nonfatal injuries and $142 billion in lost productivity from fatal injuries.2 Additionally, according to the Centers for Disease Control, unintentional injury (which includes poisoning) was the leading cause of death for individuals aged 1 to 44 years between 1999 and 2007.3 This does not include suicide and homicide. Meanwhile, among all age groups, between 1999 and 2007, unintentional injury was the 5th leading cause of death.3 Despite the massive numbers of hospitalizations for injury, trauma centers can no longer afford to stay open. Between 1983 and 1991, 66 trauma centers closed or became “de-designated.”4 Between 1990 and 2005, the rate of trauma center closure accelerated, with 339 trauma centers closing.5 This represented one third of all trauma centers in the United States during this period.5 Between 2001 and 2004, 30 trauma centers closed.
چکیده
مواد و روش ها
نتایج
نقطه نظرات
نتیجه گیری
Abstract
Keywords
Materials and Methods
Results
Comments
Conclusions
References
- ترجمه فارسی مقاله با فرمت ورد (word) با قابلیت ویرایش، بدون آرم سایت ای ترجمه
- ترجمه فارسی مقاله با فرمت pdf، بدون آرم سایت ای ترجمه