بررسی پتانسیل آنتی اکسیدانی گونه های گیاهی دارویی

چکیده

برخی از محققان نشان داده اند که دو سوم از گونه های گیاهی جهان دارای ارزش دارویی هستند؛ به طور خاص، بسیاری از گیاهان دارویی دارای پتانسیل آنتی اکسیدان بالا هستند. آنتی اکسیدان ها, استرس اکسیداتیو در سلول ها را کاهش می دهند و در نتیجه در درمان بسیاری از بیماری های انسانی، از جمله سرطان، بیماریهای قلبی عروقی و بیماری های التهابی مفید هستند. این مقاله، به بررسی پتانسیل آنتی اکسیدانی عصاره های ساقه، ریشه، پوست، برگ، میوه ها و دانه چند گونه مهم دارویی می پردازد. آنتی اکسیدان مصنوعی مانند هیدروکسیتولوئن بوتیله شده (BHT) و هیدروکسی لانیسول بوتیله شده  (BHA) که در حال حاضر به عنوان افزودنی های غذایی استفاده می شوند و بسیاری از گونه های گیاهی, دارای پتانسیل های آنتی اکسیدانی مشابه این مواد مصنوعی می باشند. این گونه ها شامل Diospyros abyssinica, Pistacia lentiscus, Geranium sanguineum L., Sargentodoxa cuneata Rehd. EtWils, Polyalthia cerasoides (Roxb.) Bedd, Crataeva nurvala Buch-Ham., Acacia auriculiformis A. Cunn, Teucrium polium L., Dracocephalum moldavica L., Urtica dioica L., Ficus microcarpa L. fil., Bidens pilosa Linn. Radiata, Leea indica, the Lamiaceae species, Uncaria tomentosa (Willd.) DC, Salvia officinalis L., Momordica Charantia L., Rheum ribes L., and Pelargonium endlicherianum می شوند. نوشته ها نشان می دهند که این آنتی اکسیدان های طبیعی به طور بالقوه نشان دهنده یک اثر آزاد جانبی جایگزین برای آنتی اکسیدان های مصنوعی در صنایع غذایی و برای استفاده در طب پیشگیرانه است. 

1. مقدمه

عوارض جانبی استرس اکسیداتیو بر سلامت انسان تبدیل به یک مسئله جدی شده است. سازمان بهداشت جهانی (WHO) تخمین زده است که 80 درصد از ساکنان زمین, برای نیازهای اولیه مراقبت های بهداشتی خود بر طب سنتی تکیه می کنند، و بسیاری از این درمان ها شامل استفاده از عصاره های گیاهی و اجزای فعال آنها می شود (Winston، 1999). تحت استرس، بدن های ما, گونه های واکنش پذیر اکسیژن (ROS) را تولید می کند (به عنوان مثال، رادیکال های آنیون سوپر اکسید، رادیکال های هیدروکسیل و پراکسید هیدروژن) و نه آنتی اکسیدان های آنزیمی (به عنوان مثال، دیسموتاز سوپراکسید (SOD)، پراکسیداز گلوتاتیون (GPX) و کاتالاز) و آنتی اکسیدان های غیرآنزیمی (به عنوان مثال، اسید اسکوربیک (ویتامین C)، توکوفرول (ویتامین E)، گلوتاتیون، کاروتنوئیدها، و فلاونوئیدها). این عدم تعادل منجر به آسیب سلولی (Aruoma، 1998؛ Lefer و Granger، 2000؛ Smith و همکاران، 2000؛ Bhatia و همکاران، 2003؛. Peuchant و همکاران، 2004) و مشکلات بهداشتی (Steer و همکاران، 2002؛ Uchida ، 2000) می شود. فقدان آنتی اکسیدان ها که می تواند رادیکال های آزاد واکنشی را فرو نشاند، موجب تسهیل توسعه بیماری های دژنراتیو (Shahidi و همکاران، 1992)، از جمله بیماری های قلبی عروقی، سرطان ها (Gerber و همکاران، 2002)، بیماری های عصبی، بیماری آلزایمر (Di Matteo و Esposito ، 2003) و بیماری های التهابی (Sreejayan و Rao، 1996) می شود. یک راه حل برای این مشکل, تکمیل رژیم غذایی با ترکیبات آنتی اکسیدانی است که در منابع گیاهی طبیعی گنجانده می شوند (Knekt و همکاران، 1996). در نتیجه این آنتی اکسیدان های گیاهی طبیعی می توانند به عنوان یک نوع طب پیشگیرانه به کار گرفته شوند. گزارش های اخیر نشان می دهند که یک رابطه معکوس بین مصرف رژیم غذایی از مواد غذایی غنی از آنتی اکسیدان و بروز بیماری های انسانی (SIES، 1993) وجود دارد. با این حال، آنتی اکسیدان های مصنوعی، مانند هیدروکسی تولوئن بوتیله شده (BHT) و هیدروکسی بوتیله (BHA)، به طور گسترده ای به عنوان آنتی اکسیدان ها در صنایع غذایی استفاده می شوند و احتمالاً مسئول آسیب به کبد و سرطان هستند (Grice، 1988؛ Wichi، 1986). به همین دلیل، علاقه به استفاده از آنتی اکسیدان های طبیعی افزایش یافته است. 

Abstract

Some researchers suggest that two-thirds of the world's plant species have medicinal value; in particular, many medicinal plants have great antioxidant potential. Antioxidants reduce the oxidative stress in cells and are therefore useful in the treatment of many human diseases, including cancer, cardiovascular diseases and inflammatory diseases. This paper reviews the antioxidant potential of extracts from the stems, roots, bark, leaves, fruits and seeds of several important medicinal species. Synthetic antioxidants such as butylated hydroxytoluene (BHT) and butylated hydroxylanisole (BHA) are currently used as food additives, and many plant species have similar antioxidant potentials as these synthetics. These species include Diospyros abyssinica, Pistacia lentiscus, Geranium sanguineum L., Sargentodoxa cuneata Rehd. Et Wils, Polyalthia cerasoides (Roxb.) Bedd, Crataeva nurvala Buch-Ham., Acacia auriculiformis A. Cunn, Teucrium polium L., Dracocephalum moldavica L., Urtica dioica L., Ficus microcarpa L. fil., Bidens pilosa Linn. Radiata, Leea indica, the Lamiaceae species, Uncaria tomentosa (Willd.) DC, Salvia officinalis L., Momordica Charantia L., Rheum ribes L., and Pelargonium endlicherianum. The literature reveals that these natural antioxidants represent a potentially side effect-free alternative to synthetic antioxidants in the food processing industry and for use in preventive medicine.

1. Introduction

The adverse effects of oxidative stress on human health have become a serious issue. The World Health Organization (WHO) has estimated that 80% of the earth’s inhabitants rely on traditional medicine for their primary health care needs, and most of this therapy involves the use of plant extracts and their active components (Winston, 1999). Under stress, our bodies produce more reactive oxygen species (ROS) (e.g., superoxide anion radicals, hydroxyl radicals and hydrogen peroxide) than enzymatic antioxidants (e.g., superoxide dismutase (SOD), glutathione peroxidase (GPx), and catalase) and non-enzymatic antioxidants (e.g., ascorbic acid (vitamin C), -tocopherol (vitamin E), glutathione, carotenoids, and flavonoids). This imbalance leads to cell damage (Aruoma, 1998; Lefer and Granger, 2000; Smith et al., 2000; Bhatia et al., 2003; Peuchant et al., 2004) and health problems (Steer et al., 2002; Uchida, 2000). A lack of antioxidants, which can quench the reactive free radicals, facilitates the development of degenerative diseases (Shahidi et al., 1992), including cardiovascular diseases, cancers (Gerber et al., 2002), neurodegenerative diseases, Alzheimer’s disease (Di Matteo and Esposito, 2003) and inflammatory diseases (Sreejayan and Rao, 1996). One solution to this problem is to supplement the diet with antioxidant compounds that are contained in natural plant sources (Knekt et al., 1996). These natural plant antioxidants can therefore serve as a type of preventive medicine. Recent reports indicate that there is an inverse relationship between the dietary intake of antioxidant-rich foods and the incidence of human disease (Sies, 1993). However, synthetic antioxidants, such as butylated hydroxytoluene (BHT) and butylated hydroxyanisole (BHA), have been widely used as antioxidants in the food industry and may be responsible for liver damage and carcinogenesis (Grice, 1988; Wichi, 1986). For this reason, interest in the use of natural antioxidants has increased. Plants have been the basis of traditional medicines throughout the world for thousands of years and continue to provide new remedies to humankind; a great deal of effort has therefore focused on using available experimental techniques to identify natural antioxidants from plants. Several authors have reviewed the beneficial uses of these plant species (Speroni and Scartezzini, 2000; Matkowski, 2008). Recently, Ali et al. (2008) reviewed twenty-four medicinal Indian herbs that have great antioxidant potential. This review covers medicinal species from a variety of countries (Africa, Algeria, The United States of America, Australia, Brazil, Bulgaria, China, India, Iran, Italy, Japan, Malaysia, Poland, Portugal, Thailand and Turkey). The purpose of this review is to survey the antioxidant capacity and the total phenolic content of medicinal plants from around the world and to evaluate potential sources of natural antioxidants for food and medicinal purposes.

چکیده

1. مقدمه

2. مروری بر روش های سنجش مورد استفاده برای تخمین محتوای آنتی اکسیدانی

2.1. روش DPPH

2.2. روش ABTS

2.3. روش ORAC

2.4. روش سنجش PCL

2.5. روش رنگبری اسید لینولئیک بتا-کاروتن

2.6. روش سنجش کاهش قدرت

2.7. روش NBT یا روش فعالیت مهار آنیون سوپر اکسید

2.8. مجموع محتوای فلاونوئید

2.9. روش Folin-Ciocalteu

3. گونه های دارویی با پتانسیل آنتی اکسیدان بالا

4. نتیجه گیری

Abstract

1. Introduction

2. An overview of the assay methods used to estimate antioxidant content

3. Medicinal species with high antioxidant potential

4. Conclusion

Acknowledgements