ارزيابی عملکرد تشخيصی چهار روش برای تشخيص Giardia duodenalis
چکیده
بیماری های انگلی روده، از جمله ژیاردیا، از نظر سلامت عمومی مورد توجه هستند. روش های مختلفی برای تشخیص این عفونت انگلی در نمونه های مدفوع مانند شناسایی کیست های پروتوزوآ و تروفوزوئیت ها با استفاده از میکروسکوپ نوری، شناسایی آنتی ژن های خاص توسط ELISA و تکثیر قطعات DNA با استفاده از PCR در دسترس هستند. هدف از این مطالعه، بررسی عملکرد چهار تست آزمایشگاهی برای تشخیص Giardia duodenalis در نمونه های مدفوع از سه گونه میزبان متفاوت با تشخیص قبلی ژیاردیا است. سگ، گربه و انسان بیمار نمونه های مدفوع جدیدی را برای آزمایش دوباره ی ژیاردیا قبل از آغاز درمان با داروهای ضد پروتوزا فراهم کردند. برای این منظور، نمونه های مدفوع سه گانه از 54 انسان، 24 سگ و 18 گربه در شهر Niterói، RJ، جنوب شرقی برزیل، با میکروسکوپ نوری، ELISA، ایمونوكروماتوگرافی و PCR آشیانه ای مورد بررسی قرار گرفتند. روش شناورسازی سانتریفیوژی، کیست های ژیاردیا را در 6/89 درصد (96/86) از نمونه های مدفوع تشخیص داد. پروتوزای انگل از طریق ايمونوكروماتوگرافی در 5/87٪ (96/84) از این نمونه ها تشخیص داده شد. ژیاردیا توسط ELISA در 8/69٪ (96/67) از نمونه مدفوع ناقلین با تشخیص قبلی عفونت ژیاردیا تشخیص داده شد. ژیاردیا با استفاده از PCR تنها در 6/39٪ (96/38) از نمونه های مدفوع تشخیص داده شد. براساس این یافته ها، پیشنهاد می کنیم که از میان این چهار آزمایش که در این مطالعه استفاده شده است، تکنیک شناورسازی روی سولفات (Faust et al., 1939) بهترین آزمایش تشخیصی از نظر حساسیت و اختصاصی بودن برای تشخیص G. duodenalis در نمونه های جمع آوری شده از سگ، گربه و انسان است.
Abstract
Enteric parasitic diseases including giardiasis are of public health concern. Different methods are available for the diagnosis of this parasitic infection in fecal samples such as the identification of protozoan cysts and trophozoites by light microscopy, detection of specific antigens by ELISA, and amplification of DNA fragments by PCR. The present study aimed at assessing the performance of four laboratory tests for the detection of Giardia duodenalis in fecal specimens from three different host species with a previous diagnosis of giardiasis; canine, feline and human patients provided new stool samples to be retested for Giardia before initiating treatment with antiprotozoal drugs. For this purpose, triplicate fecal specimens from 54 humans, 24 dogs and 18 cats living in the city of Niterói, RJ, southeast Brazil, were analysed by light microscopy, ELISA, immunochromatography, and nested PCR. The centrifugal-flotation method detected Giardia cysts in 89.6% (86/96) of the fecal samples. The protozoan parasite was detected via immunochromatography in 87.5% (84/96) of these samples. Giardia was detected by ELISA in 69.8% (67/96) of the stool specimens from carriers with a previous diagnosis of Giardia infection. Giardia was detected by PCR in only 39.6% (38/96) of the fecal specimens. Based on these findings, we suggest that, among the four assays that were used in this study, the zinc sulphate flotation technique (Faust et al., 1939) is the best diagnostic assay in terms of sensitivity and specificity to detect G. duodenalis on serially collected samples from dogs, cats and humans.
چکیده
1. مقدمه
2. مواد و روش ها
3. نتایج و بحث
4. نتیجه گیری
Highlights
Abstract
Keywords
1. Introduction
2. Materials and methods
3. Results and discussion
4. Conclusion
Acknowledgements
References
- ترجمه فارسی مقاله با فرمت ورد (word) با قابلیت ویرایش، بدون آرم سایت ای ترجمه
- ترجمه فارسی مقاله با فرمت pdf، بدون آرم سایت ای ترجمه