واژه «سبز» تعاریف و واکنشهای بسیاری را در بر دارد. این واژه به شکلی عمومی در بسیاری از محصولات و خدماتی که اکنون در بازار دیده میشود ،از خود طبیعت گرفته تا اجناس مصرفی سازگار با محیط زیست و روشهای ساخت، جای گرفته است.
مخصوصاً، جنبش «سبز» در ساختمان مفاهیم بسیاری دارد. در برخی موارد، معماری سبز تعریف سیاه و سفیدی است که در استانداردهای «رهبری در طراحی زیستمحیطی و انرژی» (LEED) ارائه شده است. در مفاهیم دیگر ساختمان سبز، هدف تلفیق زیباییشناسی با محیط زیست به عنوان فاکتوری تعیینکننده است. به تازگی، جنبش جدیدی در ارتباط با معماری سبز، طراحی بیوفیلیک، بسیاری را در جامعه ساختوساز برانگیخته است. متخصصین پیشگام در زمینه طراحی بیوفیلیک مدعیاند که «ما باید تا جایی که میتوانیم طبیعت را وارد محیط روزمرهمان کنیم تا تجربه دستاولی از آن برای خود رقم بزنیم؛ثانیاً، باید محیط مصنوع را چنان شکل دهیم که همان کیفیتهای هندسی که در طبیعت یافت میشود در آن گنجانده شوند»(۱). در حالیکه، اغلب جنبش سبز روی روشها تمرکز دارد، طراحی بیوفیلیک تمایل به تأکید بر نتایج نهایی و ساخت زیستگاههایی طبیعتبنیان برای زندگی و کار انسان دارد. معمارانی که از ایده طراحی بیوفیلیک بهره میگیرند، جای اینکه فقط ساختمان را برپا کنند، فضاهایی خلق میکنند که انسان در آنها بتواند به شکلی واقعی پتانسیلشان را واقعیت ببخشد. طراحی بیوفیلیک عناصر برگرفته از طبیعت را بکار میگیرد تا عملکرد و سلامت انسان را به حد اعلی خود برساند.
The word “green” elicits many definitions and responses. From nature itself to environmentally friendly consumer items and building methods, the word has been ubiquitously slapped onto a multitude of products and services currently on the market.
The “green” movement in construction particularly has a multitude of implications. For some, green architecture is a black and white definition, set by LEED (Leadership in Energy and Environmental Design) standards. Others seek aesthetic integration with the environment as a determining factor. A new movement related to green architecture—biophilic design—has recently gained much momentum within the building community. The leading experts in the biophilic design field hold that “we should bring as much of nature as we can into our everyday environments so as to experience it first-hand; second, we need to shape our built environment to incorporate those same geometrical qualities found in nature” (1). While the green movement has often focused on the means, biophilic design tends toward emphasizing the end results, establishing natural-based habitats for humans to live and work. Rather than merely erecting buildings, architects who utilize the tenets of biophilic design create spaces in which humans can truly fulfill their potential. Biophilic design incorporates elements derived from nature in order to maximize human functioning and health.
بافت تاریخی
کاربردهای طراحی بیوفیلیک
نتیجهگیری
Historical Context
Applications of Biophilic Design
Conclusion