اختلال تنظیم در سیستم های انگیختگی و پیش پیشانی-آمیگدال در افراد مبتلا به اسکیزوفرنی پارانوئید
هدف: مولفان اختلال تمایز سیستم های لیمبیک- پیش پیشانی توسط تحریک خودبخودی در اسکیزوفرنی را بررسی کرده اند. پیش بینی شده است که بیماران پارانوئیدی را می توان با اختلال بیش فعالی تشخیص داد اما کاهش آمیگدال و فعالیت پیش پیشانی میانی به هر دو افراد مقایسه ای و بیماران مبتلا به اسکیزوفرنی غیرپارانوئیدی مربوط می شود.
روش: تصاویری از حالات ظاهری ترس چهره به 27 بیمار اسکیزوفرنیا (13نفر پارانوئید، 14 نفر غیرپارانوئید) و 22 فرد مقایسه ای سالم تطبیق یافته در یک وظیفه ادراک ضمنی برای تحریک فعالیت لیمبیک نشان دادیم. تصویربرداری رزونانس مغناطیسی کارکردی و ثبت برانگیختگی از طریق هدایت پوستی به طور همزمان در طول نمایش حالات ظاهری احساس ترس چهره یا بی احساسی چهره انجام شد. پاسخ به محرک ترس بیشتر با مقایسه محرک های مرتبط با پاسخ از طریق هدایت پوستی (با انگیختگی) و محرکهای که مرتبط نبودند (بدون انگیختگی) بررسی شد.
نتایج: در افراد مقایسه ای، انگیختگی شبکه های آمیگدال/پیش پیشانی میانی (احشایی) و شبکه های هیپوکامپ/پیش پیشانی جانبی (زمینه) مربوط به بیان ترس را جدا می کند. پاسخ های انگیختگی افراطی در افراد مبتلا به اسکیزوفرنی فراخوانی می شوند، اما یک کاهش مرتبط در فعالیت آمیگدال/پیش پیشانی میانی وجود داشت. این اختلال در بیماران پارانوئید نسبت به افراد سالم و بیماران غیرپارانوئیدی بیان شده است.بیماران پارانوئیدی نقص پیش پیشانی نسبتا بیشتری برای پاسخ های "بدون انگیختگی" نشان دادند.
نتیجه گیری: کار حاضر اولین مطالعه ای است که عدم ارتباط کارکردی در سیستم های اتونومیک و مرکزی را برای پردازش سیگنالهای مربوط به تهدید در بیماران مبتلا به اسکیزوفرنی پارانوئیدی نشان میدهد. شناخت پارانوئید ممکن است سیکل درون زاد سوء برداشت مربوط به سیگنالهای ورودی ترس ناشی از شکست در تنظیم این سیستم ها را نشان دهد.
Objective: The authors investigated impaired differentiation of limbic-prefrontal systems by autonomic arousal in schizophrenia. It was predicted that paranoid patients would be distinguished by a disjunction of hyperarousal but reduced amygdala and medial prefrontal activity relative to both healthy comparison subjects and patients with nonparanoid schizophrenia.
Method: Pictures depicting facial expressions of fear were presented to 27 schizophrenia patients (13 paranoid, 14 nonparanoid) and 22 matched healthy comparison subjects in an implicit perception task to evoke limbic activity. Simultaneous functional magnetic resonance imaging and skin conductance arousal recordings were acquired during presentation of faces expressing fear or neutral emotion. Responses to fear stimuli were further examined by contrasting those that were associated with a skin conductance response (“with arousal”) and those that were not (“without arousal”).
Results: In the comparison subjects, arousal dissociated amygdala/medial prefrontal (“visceral”) networks and hippocampus/lateral prefrontal (“context”) networks for fear perception. Excessive arousal responses were elicited in the schizophrenia subjects, but there was an associated reduction in amygdala/medial prefrontal activity. This disjunction was pronounced in paranoid patients relative to both healthy subjects and nonparanoid patients. Paranoid patients also showed a relatively greater prefrontal deficit for “without-arousal” responses.
Conclusions: This is the first study to reveal a functional disconnection in autonomic and central systems for processing threat-related signals in patients with paranoid schizophrenia. Paranoid cognition may reflect an internally generated cycle of misattribution regarding incoming fear signals due to a breakdown in the regulation of these systems.
روش
افراد (آزمودنی ها)
وظیفه رفتاری
پروتکل های تصویربرداری
تجزیه و تحلیل داده ها
نتایج
افراد مبتلا به اسکیزوفرنی نسبت به افراد مقایسه ای
زیرگروههای پارانوئیدی در مقابل غیرپارانوئیدی
مباحثه
Method
Subjects
Behavioral Task
Imaging Protocols
Data Analysis
Results
Schizophrenia Versus Comparison Subjects
Paranoid Versus Nonparanoid Subgroups
Discussion
- ترجمه فارسی مقاله با فرمت ورد (word) با قابلیت ویرایش، بدون آرم سایت ای ترجمه
- ترجمه فارسی مقاله با فرمت pdf، بدون آرم سایت ای ترجمه