چکیده
تحقیقات انجام شده بر روی رابطهی بین دینداری و رفاه ذهنی در جمعیت عرب نادر است. هدف مطالعهی حاضر بررسی رابطهی بین دینداری، خود کارآمدی عمومی، سلامت روانی و شادی است. نمونهای (تعداد= 702نفر) از دانشجویان مسلمان کالج عرب به کار گرفته شد. این دانشجویان به 4 مقیاس زیر پاسخ دادند: مقیاس خود ارزیابی دینداری، مقیاس خود ارزیابی شادی، مقیاس خود کارآمدی عربی و مقیاس سلامت روانی عربی. نتایج نشان دادند که دانشجویان پسر نسبت به همکلاسیهای دختر خود، میانگین امتیاز کلی بالاتری در مورد خود کارآمدی و سلامتی روانی بدست آوردند. تمام همبستگیهای پیرسون بین مقیاسهای این مطالعه از لحاظ آماری معنادار و بین زنان و مردان مثبت بودند. آنالیز مولفههای اصلی یک مولفهی واحد را شناسایی کرد که میتواند "سلامت روانی، رفاه و دینداری" را نشان دهد. به نظر میرسد شرکتکنندگانی که خودشان را دیندار میدانند خود را کار آمدتر میبینند و دارای سطوح بالاتری از سلامت روانی و شادی هستند. از آنجا که ارتباط قوی بین خودکارآمدی و سلامت روانی در مردان و زنان یافت شد؛ تقویت خودکارآمدی ممکن است روش مفیدی برای بهبود سلامت روانی باشد.
1. مقدمه
3 رویکرد را میتوان در روانشناسی معاصر تشخیص داد: علاقهی زیاد به دین و معنویت، جهانی شدن این حوزه (به طوری که تحقیقات در این حوزه در بسیاری از فرهنگهای مختلف انجام شده است) و اخیرا روانشناسی مثبتنگر. در روانشناسی مثبتنگر، مفهوم اصلی رفاه ذهنی است که در میان عوامل دیگر، شامل شادی، رضایت از زندگی و سلامت روانی میشود و مطالعات بسیاری بر روی ارتباط بین شادی و دینداری انجام شده است.
هدف کلی تحقیق حاضر ارزیابی ارتباط بین خودکارآمدی عمومی، سلامت روانی، دینداری و شادی در نمونهای از دانشجویان کالج عرب و جمعیت مورد مطالعه بود. تا جایی که ما میدانیم، هیچ مطالعهی منتشر نشدهای بر روی شرکتکنندگان عرب در مورد این موضوع وجود ندارد و مطالعات بسیار کمی رابطهِی بین دینداری و خودکارآمدی را ارزیابی کردهاند.
Abstract
Research is rare on the relationship between religiosity and subjective well-being using Arab participants. The aim of the present study was to explore the associations between religiosity, generalized self-efficacy, mental health, and happiness. A sample (N = 702) of Muslim Arab college students was recruited. They responded to four scales as follows: the self–rating scale of religiosity, the self–rating scale of happiness, the Arabic Scale of Self–Efficacy, and the Arabic Scale of Mental Health. The results indicated that male students obtained significantly higher mean total scores on self-efficacy and mental health than did their female counterparts. All of the Pearson correlations between the study scales were statistically significant and positive in both men and women. A principal components analysis identified a single component which could labeled “Mental health, well-being and religiosity”. It appears that participants who see themselves as religious are more likely to see themselves as self-efficacious and to have greater levels of mental health and happiness. Because the strongest association was found between self–efficacy and mental health in men and women, enhancing self–efficacy may be a useful intervention to improve mental health.
1. Introduction
Three trends can be identified in contemporary psychology: a greater interest in religion and spirituality, the globalization of the field (so that research is carried out in many different cultures) and, most recently, positive psychology (Abdel-Khalek & Scioli, 2010). In positive psychology, the main concept is subjective well-being, including happiness, satisfaction with life, and mental health, among other factors (Argyle, 2002; Lucas & Diener, 2008), and many studies have appeared on the association between happiness and religiosity (e.g., Koenig, King, & Carson, 2012).
The general aim of the present research was to examine the relationship between generalized self-efficacy, mental health, religiosity, and happiness in a sample of Arab college students; an under-studied population. To the best of our knowledge, there are no published research studies with Arab participants on this topic, and very few studies have examined the relationship between religiosity and self-efficacy.
چکیده
1- مقدمه
2- روش
2-1 شرکتکنندگان
2-2 معیارها
2-2-1 معیارهای خود ارزیابی دینداری و شادی
2-2-2 مقیاس عربی خودکارآمدی
2-2-3 مقیاس عربی سلامت روان
2-2 روش
3- نتایج
4- بحث
Highlights
Abstract
Keywords
1. Introduction
2. Method
3. Results
4. Discussion