پیش زمینه: محققین، ایجاد یک شکستگی قوزک پای نوع دورانی گردش به خارج - خارجی لاگ - هنسن در محیط های آزمایشگاهی را مشکل می دانند. ما فرض کردیم که یک مکانیسم دوران گردش به داخل – خارجی می تواند موجب شکستگی های نازک نی و مورب کوتاه و دیستال شود و اینکه نوع شکستگی توسط نیروهایی که به صورت جانبی روی پاها اعمال شده اند، تحت تاثیر قرار می گیرد.
روش ها: 23 قوزک پای جسد در معرض نیروی شکستگی که مکانیسم دوران روبه داخل lauge-Hnsen، با یا بدون اعمال یک نیروی جانبی خارجی را تکرار می کرد، قرار گرفتند. در فاز 1، یک بار محوری روی 15 نمونه که روی یک دستگاه تست مواد سوار شده بودند، اعمال شد. هر پا به صورت خارجی دوران داده شده تا زمانی که بشکند. در فاز 2، 8 نمونه مطابق با پروتوکل فاز 1 تست شدند، اما نیروهای خارجی به منظور افزایش گشتاور ابداکشن (دورشدگی) در قوزک پا، به صورت جانبی روی پاها اعمال شدند. بار و موقعیت در مقابل منحنی های زمانی ثبت شد و به منظور ایجاد یک توالی از شکستگی ساختارهای آناتومیک خاص، با داده های تصویر ویدیویی همبسته شد.
نتایج: 8 نمونه که در فاز 1 تست شده بودند، متحمل یک شکستگی مورب از انتهای دیستال نازک نی شده بودند و بعداز شکستگی نازک نی، آسیب دیدگی های میانی و خلفی رخ داده بود. افزایش نیروی جانبی خارجی و بنابراین گشتاور ابداکشن (دورشدگی) درون قوزک پا (فاز 2) منجر به این شده بود که 3 تا از 8 نمونه متحمل یک شکستگی نازک نی بالا شوند و یک خط شکستگی معکوس (قدامی فوقانی به خلفی تحتانی) و یا یک شکستگی خرد شونده ی نازک نی بالا وجود داشته باشد. توزیع شکستگی های نوع دورانی گردش به داخل مرسوم، به طور معمول بین فاز 1 و فاز 2 متفاوت بود (P=0.032).
نتایج: این مطالعه، به واسطه ی نشان دادن اینکه یک شکستگی مورب کوتاه از انتهای دیستال نازک نی می-تواند با قرار دادن پا در موقعیت دوران رو به داخل، رخ دهد، مثال های مغایری را با سیستم گروه بندی لاگ - هنسن ایجاد کرده است. بعلاوه، یک شکستگی نازک نی بالا توسط افزایش گشتاور دورشدگی در قوزک پا ایجاد شده بود.
ارتباط بالینی: الگوی شکستگی قوزک پا، مستقیما با بارهای اعمال شده، از جمله ترکیب گشتاور دوران رو به خارج و گشتاور دورشدگی مرتبط بود. نتایج مطالعه ی اخیر می تواند پایه ای رابرای یک گروه بندی مستقیم تر از شکستگی های قوزک پا بر اساس بارهای اعمال شده فراهم کند.
Background: Researchers have found it difficult to recreate a Lauge-Hansen supination-external rotation-type ankle fracture in experimental settings. We hypothesized that a pronation-external rotation mechanism could cause both distal, short oblique and high fibular fractures and that the fracture type would be affected by associated, laterally directed forces applied to the foot.
Methlods: Twenty-three cadaver ankles were subjected to fracture loading that replicated the Lauge-Hansen pronationexternal rotation mechanism with or without applying an external lateral force. In Phase I, an axial load was applied to fifteen specimens mounted on a materials testing machine. Each foot was rotated externally to failure. In Phase II, eight specimens were tested according to the Phase-I protocol, but external forces were applied laterally at the foot to increase the abduction moment at the ankle. Load and position versus time curves were recorded and were correlated with video image data to establish the sequence of failure of specific anatomic structures.
Results: Eight specimens tested in Phase I sustained an oblique fracture of the distal end of the fibula with both medial and posterior injuries that occurred after the fibular fracture. Increasing the external lateral force and hence the abduction moment within the ankle (Phase II) resulted in three of eight specimens sustaining a high fibular fracture with a reversed fracture line (anterosuperior to posteroinferior) and/or a comminuted high fibular fracture. The distribution of traditional pronation-external rotation-type fractures differed significantly between Phase I and Phase II (p = 0.032).
Conclusions: This study generated counterexamples to the Lauge-Hansen classification system by showing that a short oblique fracture of the distal end of the fibula can occur with the foot in the pronated position. Furthermore, a high fibular fracture was recreated by increasing the abduction moment at the ankle.
Clinical Relevance: The pattern of ankle fracture is related directly to the applied loads, including specifically the combination of the external rotational moment and the abduction moment. The results of the current study could provide the basis for a more straightforward classification of ankle fractures based on applied loads.
پیش زمینه
روش ها
نتایج
ارتباط بالینی
مواد و روش ها
آنالیز آماری
منبع سرمایه گذاری
نتایج
بحث
ضمیمه
منابع
Background
Methlods
Results
Conclusions
Clinical Relevance
Materials and Methods
Statistical Analysis
Source of Funding
Results
Discussion
Appendix