چکیده
مطالعات قبلی، عوامل تعیین کننده و پیامدهای مدیریت سود واقعی (REM) را به صورت تابعی از ویژگیهای مختص شرکت، مورد پژوهش قرار می دهند. در این مطالعه، رابطه بین توانایی مدیریتی با کاربرد REM و کارایی آتی شرکت را مورد بررسی قرار می دهیم. این گونه استنباط می کنیم که مدیرانی با سطح توانایی بالاتر، کمتر جذب REM شده و اینکه مدیریتی با توانایی برتر، تاثیر منفی REM بر کارایی آتی شرکت را کاهش می دهند. این مسئله با مطالعات قبلی سازگاری دارد، که بین مدیرانی با سطح توانایی بالاتر با مدیریت بهتر منابع شرکت و نتایج مثبت تر، ارتباط برقرار می کنند.
1. مقدمه
این مطالعه به بررسی نقش توانایی مدیریتی در مدیریت سود واقعی (REM) می پردازد. REM، عمل هدفمند مدیر است که برای تغییر سودهای گزارش شده در یک جهت خاص، از شیوه بهینه کسب و کار منحرف می شود (Roychowdhury, 2006). مطالعات قبلی ( مثلاً (Roychowdhury, 2006) بر ویژگیهای سطح شرکت تمرکز می کنند ( مثلاً هزینه ها و محدودیت های نسبی REM و مدیریت سود تعهدی (مبتنی بر اقلام تعهدی)) که منجر به انتخاب REM از سوی مدیر می گردند. اما، علاوه بر ویژگیهای سطح شرکت، ویژگیهای اجرایی نیز کاربرد REM را تحت تاثیر قرار می دهند. مطالعه حاضر رابطه بین توانایی مدیریتی و کاربرد REM را مورد پژوهش قرار می دهد. به علاوه، مطالعات قبلی Bhojraj, Hribar, Picconi, & McInnis, 2009; Cohen & Zarowin, 2010) به این مسئله اشاره می کنند که REM یک فعالیت مخرب ارزش بوده و تاثیر منفی برکارایی آتی اعمال می نماید. مطالعه حاضر نقش توانایی مدیریتی در رابطه بین REM و کارایی آتی شرکت را مورد بررسی قرار می دهد.
Abstract
Prior studies investigate the determinants and consequences of real earnings management (REM) as a function of firm-specific characteristics. In this study, we examine how managerial ability relates to the use of REM and future firm performance. We find that higher-ability managers engage in less REM. Furthermore, we find that managers with superior ability reduce the negative impact of REM on future firm performance. This is consistent with prior studies, which link higher-ability managers to better management of firm resources and more positive outcomes.
1. Introduction
This study examines the role of managerial ability in real earnings management (REM). REM is manager's purposeful action that deviates from the optimal business practice to alter reported earnings in a particular direction (Roychowdhury, 2006). Prior studies (e.g., Cohen & Zarowin, 2010; Zang, 2012) focus on firm-level characteristics (e.g., the relative costs and constraints of REM and accrual-based earnings management) that lead to manager's choice of REM. However, in addition to firm-level characteristics, executive characteristics may affect the use of REM. Our study investigates the relation between managerial ability and the use of REM. Furthermore, prior studies (e.g. Bhojraj, Hribar, Picconi, & McInnis, 2009; Cohen & Zarowin, 2010) suggest that REM is a value-destroying activity and has a negative impact on future firm performance. Our study sheds new light on the role of managerial ability in the relation between REM and future firm performance.
چکیده
1. مقدمه
2. مروری بر ادبیات و توسعه فرضیه
1. 2 رابطه بین مدیریت سود واقعی و کارایی شرکت
2. 2 رابطه بین سبک مدیریت و توانایی مدیریتی
3. 2 توسعه فرضیات
3. طرح تحقیق
1. 3. اندازه گیری REM
2. 3 اندازه گیری توانایی مدیریتی
3. 3 خصوصیات تجربی
4. انتخاب نمونه و آمار توصیفی
5. نتایج
6. تستهای اضافه
1. 6 معیارهای جایگزین برای توانایی مدیریتی
2. 6 رابطه بین توانایی مدیریتی و انتخاب مدیریت سود
3. 6. تاثیر توانایی مدیریتی بر رابطه بین اشکال دیگر مدیریت سود و کارایی آتی شرکت
7. نتیجه گیری
دسترس پذیری داده ها
ضمیمه 1. تعریف متغیر
Abstract
1. Introduction
2. Literature review and hypothesis development
2.1. Real earnings management and firm performance
2.2. Management style and managerial ability
2.3. Hypotheses development
3. Research design
3.1. Measurement of REM
3.2. Measurement of managerial ability
3.3. Empirical specification
4. Sample selection and descriptive statistics
5. Results
6. Additional tests
6.1. Alternative managerial ability measures
6.2. Managerial ability and the choice of earnings management
7. Conclusion
Data availability
Acknowledgments
Appendix 1. Variable definition