ترمیم دی ان ای در سرطان پروستات
چکیده
زمینه: به منظور مراقبت دقیق تر و فردی تر در برابر سرطان پروستات، دسته بندی جدیدی بر اساس ویژگی های مولکولی مورد نیاز است که به طیف تشخیص و درمان مربوط گردد. بی نظمی های ژنومیک در ترمیم آسیب وارده به مسیر دی.ان.ای، در سرطان پروستات امری رایج اند، به ویژه در بیماری مرحله آخر که ممکن است به طیف درمان بستگی داشته باشد.
هدف: هدف مقاله مرور بر دانش فعلی درباره شیوع و اهمیت بالینی بی نظیم ها در ژن های ترمیم دی.ان.ای در سرطان پروستات، به ویژه بیماری فراگستر می باشد.
کسب شواهد: جستجو در ادبیات تا ژوئیه 2016 انجام گردید که شامل آزمایشات بالینی و مطالعات پژوهشی پایه ای پیش بالینی بود. کلید واژه شامل ترمیم دی.ان.ای، بی.آر.سی.ای، فضای استاندارد، سی.آر.پی.سی، سرطان پروستات، پی.ای.آر.پی، پلاتینوم، زیست علائم های پیش بینی کننده و سرطان موروثی بود.
ترکیب شواهد: ما به مرور این مسئله می پردازیم که مسیر ترمیم دی.ان.ای چگونه به عامل سرطان زا پروستات و پیشروی آن مربوط می گردد. داده های مربوط به نحوه ارتباط این مسئله به سرطان موروثی و مشاوره ژنتیک و نیز دادده های آزمایشات بالینی بازدارنده های پی.ای.آر.پی و درمان پلاتینوم در سرطان پروستات شامل شده اند.
نتایج: مطالعات مرتبط تاثیرات ژنومیک را در ترمیم دی.ان.ای در سرطان پروستات در بین 30-20% حالات سرطان پروستات پیش رفته و مقاوم در برابر بیضه برداری شناسایی نموده اند که تناسبی از آن بی نظمی های میکروبی یا موروثی است. داده های آزمایشی بالینی فاز ½ و دیگر داده های بالینی پشتیبانی کننده از رشد بازدارنده های پی.ای.آر.پی و عوامل آسیب به دی.ان.ای در این گروه فرعی سرطان پروستات تعریف شده مولکولی پشتیبانی می کند که از موفقیت در انواع دیگر سرطان پیروی می کند. این مطالعات ممکن است فرصتی برای بهبود مراقبت از بیماربا راهبردهای درمانی فردی باشد.
خلاصه بیمار: ادبیات اصلی درباره اینکه چگونه تاثیرات ژنومی در مسیر ترمیم آسیب دی.ان.ای به زیست شناسی سرطان پروستات مربوط می شوند و مدیریت بالینی مرور می شود. مفاهیم بالقوه برای تغییرات آتی در مراقبت از بیمار بحث می گردد.
1-مقدمه
در حالی که راهبردهای درمانی برای بیماران دچار سرطان پرستات وخیم در طی دهه گذشته افزایش یافته است، عارضه سرطان پروستات مقاوم در برابر بیضه برداری به عنوان بیماری کشنده باقی مانده است. اخیرا، مطالعات مربوطه نقائص ژنومیک را در ترمیم دی ان ای در سرطان پروستات اولیه و پیشرفته شناسایی کرده اند. این امر منجر به مطالعات بالینی شده است که منطق قوی برای رشد بازدارنده های پی.ای.آر.پی و عوامل آسب به دی ان ای در گروه فرعی سرطان پروستات تعریف شده مولکولی مطرح می کند. با توجه به رشد موفقیت آمیز عوامل مد نظر جهت جمعیت فرعی تعریف شده مولکولی در انواع سرطان های دیگر، ممکن است فرصتی برای بهبود بالقوه مراقبت از بیمار دچار سرطان پروستات از طریق راهبردهای درمان شخصی وجود داشته باشد. در این مقاله، به مرور زیست شناسی و مفاهیم بالینی بی نظمی های مسیر ترمیم دی ان ای اکتسابی یا موروثی در سرطان پروستات می پردازیم.
Abstract
Context: For more precise, personalized care in prostate cancer (PC), a new classification based on molecular features relevant for prognostication and treatment stratification is needed. Genomic aberrations in the DNA damage repair pathway are common in PC, particularly in late-stage disease, and may be relevant for treatment stratification.
Objective: To review current knowledge on the prevalence and clinical significance of aberrations in DNA repair genes in PC, particularly in metastatic disease.
Evidence acquisition: A literature search up to July 2016 was conducted, including clinical trials and preclinical basic research studies. Keywords included DNA repair, BRCA, ATM, CRPC, prostate cancer, PARP, platinum, predictive biomarkers, and hereditary cancer. Evidence synthesis: We review how the DNA repair pathway is relevant to prostate carcinogenesis and progression. Data on how this may be relevant to hereditary cancer and genetic counseling are included, as well as data from clinical trials of PARP inhibitors and platinum therapeutics in PC.
Conclusions: Relevant studies have identified genomic defects in DNA repair in PCs in 20–30% of advanced castration-resistant PC cases, a proportion of which are germline aberrations and heritable. Phase 1/2 clinical trial data, and other supporting clinical data, support the development of PARP inhibitors and DNA-damaging agents in this molecularly defined subgroup of PC following success in other cancer types. These studies may be an opportunity to improve patient care with personalized therapeutic strategies.
Patient summary: Key literature on how genomic defects in the DNA damage repair pathway are relevant for prostate cancer biology and clinical management is reviewed. Potential implications for future changes in patient care are discussed.
1. Introduction
While therapeutic options for patients with advanced prostate cancer (PC) have improved over the last decade, castration-resistant PC (CRPC) remains a lethal disease [1]. Recently, relevant studies have identified genomic defects in DNA repair in advanced and primary PC. This has led to clinical studies that provide a strong rationale for developing PARP inhibitors and DNA-damaging agents in this molecularly defined PC subgroup. Following the successful development of targeted agents for molecularly defined subpopulations in other cancer types [2,3], there may be an opportunity to potentially improve patient care in PC via personalized therapeutic strategies. In this article, we review the biology and clinical implications of deleterious inherited or acquired DNA repair pathway aberrations in PC.
چکیده
1-مقدمه
2- جمع آوری شواهد
3- ترکیب شواهد
1-3 نمای مولکولی سرطان پروستات اولیه و پیشرفته
2-3 مسیر پاسخ به آسیب دی ان ای: مرور کلی
3-3 نقائص ترمیم دی ان ای نقش مرتبطی در عامل سرطان زا و پیشرفت سرطان پروستات ایفا می کند
4-3 جهش های موروثی در ژن های ترمیم دی ان ای و ریسک سرطان پروستات
5-3 تاثیر نقائص ترمیم دی ان ای بر پیامد بالینی و پاسخ به درمان سرطان پروستات
6-3 استفاده از نقائص ترمیم دی ان ای به عنوان هدف درمانی: بازدارنده های پی ای آر پی
7-3 رشد بالینی بازدارنده های پی ای آر پی در سرطان پروستات
8-3 عوامل آسیب به دی ان ای: آیا برای سرطان پروستات بازنگری شوند؟
4- نتایج
Abstract
1. Introduction
2. Evidence acquisition
3. Evidence synthesis
3.1. The molecular landscape of primary and advanced PC
3.2. The DNA damage response pathway: a general overview
3.3. DNA repair defects play a relevant role in carcinogenesis and PC progression
3.4. Inherited mutations in DNA repair genes and PC risk
3.5. Impact of DNA repair defects on clinical outcome and response to treatment in PC
3.6. Using DNA repair defects as a therapeutic target: PARP inhibitors
3.7. Clinical development of PARP inhibitors in PC
3.8. DNA damaging agents: should they be reconsidered for PC?
4. Conclusions
- ترجمه فارسی مقاله با فرمت ورد (word) با قابلیت ویرایش، بدون آرم سایت ای ترجمه
- ترجمه فارسی مقاله با فرمت pdf، بدون آرم سایت ای ترجمه