چکیده
هدف – هدف این مقاله، ارائهی بازتابها و نقد، نه تنها در مورد جدیدترین پیشرفتهای تحقیقات در زمینهی سرمایهی فکری (ICR) از چشمانداز تحقیقات حسابداری بین رشتهای (IAR)، بلکه همچنین در زمینهی جهات آیندهی آن است.
طراحی/روششناسی/رویکرد – این مقاله، بازتاب مهمی را بر اساس مشاهدات نویسنده به عنوان محقق، بررسی کننده و ویرایگشر IC ارائه میدهد. نویسنده همچنین با شواهدی از تحقیقات دربارهی پژوهش IC، از استدلالها پشتیبانی میکند.
یافتهها – نویسنده استدلال میکند که اکثر ICRها در دستیابی به «پیشرفتهترین سطح دانش و فناوری» کوتاهی میکنند (به دنبال آن نیستند)، و از آن جایی که نقصهایی از تحقیقات قبلی وجود دارند، بنابراین مشروعیت و تاثیر آنها مورد تهدید قرار میگیرد.
محدودیتها/مفاهیم تحقیق – نویسنده استدلال میکند که محققان هنگام طراحی IAR باید ترسیم متدلوژیکی را در نظر بگیرند، بنابراین تحقیقات آینده میتوانند به پتانسیل کامل آن (IAR) دست یابند. برای انجام این کار، محققان همچنین نیاز دارند که تحقیقات آنها به منظور ایجاد تغییر، قابل تحول باشند و همچنین تحقیقات آنها باید بین رشتهای باشند، یعنی فراتر از مرزهای حسابداری و مدیریت حرکت کنند.
اصلیت/ارزش – نویسنده، سه میانبر تحقیقاتی را شناسایی و معرفی میکند، که اجازه نمیدهند پروژههای ICR، به صورت تحقیقات کپی، تحقیقات فورفی ، و تحقیقات تکنوفوبیک باشند، و بینشهایی را در این مورد فراهم میکند که چرا همهی تحقیقات ICR، «مدرن (پیشرفتهترین) » نیستند.
پیشگفتار
هدف این مقاله، ارائهی بازتابها، نقدها و جهات آینده در زمینهی پیشرفتهترین تحقیقات سرمایهی فکری (ICR) به عنوان بخشی از پروژهی تحقیقاتی حسابداری بین رشتهای (IAR) است. در صورتی که «جدیدترین (پیشرفتهترین)» را به عنوان «پیشرفتهترین سطح دانش و فناوری به تازگی حاصل شده در هر زمینهای و در هر زمانی» در نظر بگیریم [1]، منظور از جدیدترین (پیشرفتهترین) تحقیقات IC چیست؟ به عقیدهی من، اکثر تحقیقات IC، در دستیابی به «پیشرفتهترین سطح دانش و فناوری» کوتاهی میکنند و از آنجایی که نقصهایی از تحقیقات قبلی وجود دارند، بنابراین مشروعیت و تاثیر آنها مورد تهدید قرار میگیرد. در اینجا سه میانبر تحقیقاتی را شناسایی میکنیم که از جدیدترین (پیشرفتهترین) بودن پروژههای ICR جلوگیری میکنند. در نتیجه، استدلال میکنیم که لازم است تحقیقات، هنگام طراحی IAR، به ترسیم متدولوژیکی مراجعه کنند، به طوری که تحقیقات آینده بتوانند به پتانسیل کامل خود دست یابند (پارکر و رافی، 1997؛ ص 212).
Abstract
Purpose – The purpose of this paper is to offer reflections and critique not only on the current state of the art for intellectual capital research (ICR) from an interdisciplinary accounting research (IAR) perspective, but also its future directions.
Design/methodology/approach – This paper offers a critical reflection based on the author’s observations as an IC researcher, reviewer and editor. The author also supports the arguments with some evidence from the research about IC research.
Findings – The author argues that most ICR is falling short of achieving “the most advanced level of knowledge and technology” of the art because it inherits flaws from prior research, thus threatening its legitimacy and impact.
Research limitations/implications – The author argues that researchers need to go back to the methodological drawing board when designing IAR so future research can achieve its full potential. To do so researchers also need their research to be transformational to engender change, and to be transdisciplinary, which encompasses research beyond the current boundaries of accounting and management.
Originality/value – The author identifies and introduces three research shortcuts that prevent ICR projects from being state of the art being copycat, Furphy and technophobic research which provide insights into why not all ICR research is not “state of the art”.
Introduction
This aim of this paper is to offer my reflections, critique and future directions on the state of the art of intellectual capital research (ICR) as part of the interdisciplinary accounting research (IAR) project. If we consider “state of the art” as “the most advanced level of knowledge and technology currently achieved in any field at any given time”[1], then what is the state of the art IC research? I argue that most IC research is falling short of achieving “the most advanced level of knowledge and technology” of the art because it inherits flaws from prior research, thus threatening its legitimacy and impact. I identify three research shortcuts that are preventing ICR projects from being state of the art. As a result, I argue that researchers need to go back to the methodological drawing board when designing IAR so future research can achieve its full potential (see, Parker and Roffey, 1997, p. 212).
چکیده
پیشگفتار
تحقیقات کپی
تحقیقات فورفی
تحقیقات تکنوفوبیک
رجوع به ترسیم متدلوژیکی
نتیجهگیری: دروس آموخته شده به عنوان فرصتهای آینده
Abstract
Introduction
Copycat research
Furphy research
Technophobic research
Going back to the methodological drawing board
Conclusion: lesson learned as future opportunities
Notes