شکستگی عمودی ریشه به دلیل نصب ایمپلنت
چکیده
مقدمه: هدف این مطالعه، گزارش اثر احتمالی حضور ایمپلنت مجاور بر روی پیشرفت شکستگی عمودی ریشه (VRF) در دندان هایی است که با روش اندودونتیک درمان شده اند.
روش ها: در مجموع 8 مورد شکستگی در 7 بیمار که شکستگی عمودی ریشه در آنها تشخیص داده شده بود؛ بعد از جایگذاری ایمپلنت در ناحیه مجاور شرح داده شد و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. علاوه بر این، جستجوی جامع منابع موجود با معیارهای ورود و خروج سختگیرانه برای تشخیص مطالعات بالینی دیگر که این سناریوی بالینی را ارزیابی کرده بودند؛ انجام شد.
نتایج: تجزیه و تحلیل سری های موردی نشان داد که زمان جایگذاری ایمپلنت برای تشخیص VRF بین 5 تا 28 ماه (به طور متوسط= 11 ماه) بود. اکثر موارد در بیماران زن که دو یا چند ایمپلنت دریافت کرده بودند؛ رخ داده بود. 6 نفر از 7 بیمار بالای 40 سال سن داشتند و میانگین سنی آنها 54 سال بود. اکثر دندان هایی که دچار شکستگی عمودی ریشه شده بودند؛ دندان آسیاب کوچک یا آسیاب آرواره بالا (8/6 دندان) بودند. تمام دندان های شکسته شده با یک تاج دندان ترمیم شدند و کیفیت پرکردن کانال ریشه مناسب بود. بررسی سیستماتیک نشان داد که VRF ناشی از ایمپلنت هنوز مورد بررسی قرار نگرفته یا گزارش نشده است.
نتیجه گیری: بر اساس بررسی سیستماتیک منابع، این مجموعه های موردی، اگرچه محدود هستند؛ اما اولین گزارش بالینی از وقوع احتمالی VRF ناشی از ایمپلنت در دندان های مجاور درمان شده به روش اندودونتیک می باشند. انجام مطالعات بالینی بیشتر به منظور روشن نمودن این پدیده بالقوه ضروری است.
هنگام از دست دادن دندان در اثر آسیب، پوسیدگی دندان، بیماری پریودنتال و فقدان مادرزادی دندان، جایگزینی دندان با یک ایمپلنت دهانی ممکن است توصیه شود. زمانی که اطراف فضای خالی دندان از دست رفته توسط دندان سالم یا پروتز سالم دندان مجاور احاطه شده باشد؛ می توان این فضا را بازسازی کرد.
حفظ ایمپلنت ها به طور مستقیم به ادغام آنها با استخوان مربوط می شود که به عنوان تماس نزدیک بین استخوان و ایمپلنت تعریف می شود. مهم ترین تفاوت بین دندان های طبیعی و ایمپلنت، لیگامنت های پریودنتال (PDL) و ویژگی های منحصر به فرد این لیگامنت است که تنها در اطراف دندان های طبیعی وجود دارند. PDL امکان توزیع استرس، تحرک، تحمل ترومای اکلوزال و تحریک پذیری را فراهم می آورد و از این رو به عنوان مدولاتور نیروهای اکلوزالی بیش از حد عمل می کند. این مکانیسم مدولاسیون در ایمپلنت های ادغام شده با استخوان وجود ندارد؛ از این رو به طور بالقوه در معرض اضافه بار اکلوزال قرار دارند.
Abstract
Introduction This study aimed to report a possible effect of the presence of an adjacent implant on the development of a vertical root fracture (VRF) in endodontically treated teeth.
Methods A series of 8 cases in 7 patients with teeth diagnosed with VRF after the placement of implants in the adjacent area is described and analyzed. In addition, a comprehensive literature search with strict inclusion and exclusion criteria was undertaken to identify additional clinical studies that assessed this clinical scenario.
Results The case series analysis revealed that the time from implant placement to the diagnosis of VRF was between 5 and 28 months (average = 11 months). The majority of cases occurred in female patients who received 2 or more implants. Six of the 7 patients were older than 40 years, with an average age of 54 years. The majority of teeth with VRF were premolar or mandibular molar teeth (6/8 teeth). All fractured teeth had been restored with a crown and had a post present, and the quality of the root canal filling was determined to be adequate. The systematic review revealed that implant-associated VRF has not been investigated or reported in the literature yet.
Conclusions Based on a systematic review of the literature, this case series, although limited in its extent, is the first clinical report of a possible serious adverse event of implant-associated VRF in adjacent endodontically treated teeth. Additional clinical studies are indicated to shed light on this potential phenomenon.
Tooth replacement with an oral implant may be indicated because of tooth loss as a result of trauma, dental caries, periodontal disease, and in case of a congenitally missing tooth. The missing tooth space may be restored with an implant when it is surrounded with healthy teeth or with intact prosthetic reconstruction of the neighboring teeth (1).
The retention of implants is directly related to their osseointegration (2), which is defined as close contact between the bone and implant (3). The most significant difference between natural teeth and implants is the periodontal ligament (PDL), which surrounds only natural teeth, and the unique characteristics of this ligament (4). The PDL enables stress distribution, mobility, occlusal trauma tolerance, and proprioception, thus acting as a modulator of excessive occlusal forces. This modulation mechanism is missing in osseointegrated implants, potentially exposing them to occlusal overload (4).
چکیده
مقدمه
مواد و روش ها
روش های جستجو برای شناسایی مطالعات به منظور بررسی سیستماتیک
جمع آوری و آنالیز داده ها برای بررسی سیستماتیک
جمع آوری و تجزیه و تحلیل داده ها برای تمام موارد
نتایج
نتایج بررسی سیستماتیک
نتایج سری های موردی
بحث
نتیجه گیری
منابع
Abstract
Materials and Methods
Search Methods for the Identification of Studies for the Systematic Review
Data Collection and Analysis for the Systematic Review
Data Collection and Analysis for the Case Series
Results
Results of the Systematic Review
Results of the Case Series
Discussion
Conclusions
- ترجمه فارسی مقاله با فرمت ورد (word) با قابلیت ویرایش، بدون آرم سایت ای ترجمه
- ترجمه فارسی مقاله با فرمت pdf، بدون آرم سایت ای ترجمه