سطح مس، روی و منیزیم در بیماران دیابت قندی بدون اتکا به انسولین
خلاصه
یک رابطه بین عناصر ردگیری و دیابت قندی گزارش شده است. این مطالعه نقش این رابطه در 83 بیکار با دیابت قندی غیر انسولینی (40 مرد و 43 زن) را بررسی کردند که میانگین مدت زمان ابتلا به دیابت در این افراد، 3.9 ± 3.6 سال بود. بیمارانی که مبتلا به نفروپاتی بودند از این مطالعه کنار گذاشته شدند. سی سوژه ی غیر دیابتی سالم نیز در این مطالعه برای تحلیل های مقایسه ای، مورد استفاده قرار گرفتند. سوژه ها در دسته های چاق و غیر چاق تقسیم بندی شدند. سوژه های دیابتی نیز در گروه های کنترل شده و کنترل نشده تقسیم بندی شدند ؛ گروه کنترل مبتنی بر اندازه گیری گلوکز خونی ناشتایی و سطح فروکتوزامین در خون، مشخص شد. مس ، روی و منیزیم موجود در پلاسما نیز با استفاده از طیف سنج جذبی دو اشعه ی اتمی از نوع GBC 902 مورد بررسی قرار گرفتند. سطح های روی در پلاسما و سطح منیزیم نیز بین افراد دیابتی و غیر دیابتی قابل مقایسه بود، در حالی که سطح مس به صورت محسوس در بیمارانی که به دیابت مبتلا بودند ( P<0.01) افزایش یافته بود. سن، جنسیت ، مدت زمان بیماری و کنترل دیابت هیچ تاثیری بر روی غلظت های مس، روی و یا منیزیم نداشت. ما به این نتیجه رسیدیم که سطح روی و منیزیم در بیماری دیابت قندی تغییر نمیکند، اما افزایش سطح روی در دیابت در مطالعه ی ما ، ممکن است نشان دهنده ی نیاز بیشتر برای بررسی رابطه ی بین مس و دیابت قندی غیر انسولینی را نشان دهد.
علاقه برای بررسی عناصر ردگیری به صورت گسترده در طول 25 سال گذشته افزایش داشته است. عناصر ردگیری به عنوان یکی از بهترین ابزار برای ارزیابی سلامت انسانی پذیرفته شده اند، زیرا دارای مشخصه های متابولیک مختلف و عملکرد های مختلف هستند. آن ها به عنوان کاتالیز های مختلف، عامل های ساختاری و تنظیمی مختلف فعالیت میکنند که در این روند ها، تعامل ها با مولکول های بزرگ ماند آنزیم ها، پرو هورمون ها و گرانول های پیش ترشحی و غشا های زیستی را میتوان مشاهده کرد.
Summary
A relationship has been reported between trace elements and diabetes mellitus. This study evaluated the role of such a relationship in 83 patients with non-insulin dependent diabetes mellitus (40 men and 43 women), with a mean duration of diabetes of 3.9 ± 3.6 years. Patients with nephropathy were excluded. Thirty healthy nondiabetic subjects were studied for comparative analysis. Subjects were subdivided into obese and non-obese. Diabetic subjects were also subdivided into controlied and uncontrolled groups; control was based on fasting blood glucose and serum fructosamine levels. Plasma copper, zinc and magnesium levels were analysed using a GBC 902 double beam atomic absorption spectrophotometer. Plasma zinc and magnesium levels were comparable between diabetic and nondiabetic subjects, while copper levels were significantly elevated (p<0.01) in diabetic patients. Age, sex, duration and control of diabetes did not influence copper, zinc, or magnesium concentrations. We conclude that zinc and magnesium levels are not altered in diabetes mellitus, but the increased copper levels found in diabetics in our study may merit further investigation of the relationship between copper and non-insulin dependent diabetes mellitus.
Interest in trace elements has been steadily increasing over the last 25 years. Trace elements are accepted as essential for optimum human health, because of their diverse metabolic characteristics and functions. They serve a variety of catalytic, structural and regulatory functions, in which they interact with macromolecules such as enzymes, pro-hormones, pre-secretory granules and biological membranes.
خلاصه
مواد و روش ها
سنجش بدن
کنترل دیابت
نمونه های آزمایشگاهی
تخمین زدن فروکتوزامین سرم
تخمین های مس، روی، و منیزیم
روش های آماری
نتایج
سطوح منیزیم، روی و مسس
مباحث
نکات خلاصه
Summary
Materials and methods
ANTHROPOMETRY
DIABETIC CONTROL
LABORATORY SAMPLES
SERUM FRUCTOSAMINE ESTIMATION
COPPER, ZINC, AND MAGNESIUM ESTIMATION
STATISTICAL METHODS
Results
COPPER, ZINC AND MAGNESIUM LEVELS
Discussion
Summary points
- ترجمه فارسی مقاله با فرمت ورد (word) با قابلیت ویرایش، بدون آرم سایت ای ترجمه
- ترجمه فارسی مقاله با فرمت pdf، بدون آرم سایت ای ترجمه