چکیده
با گسترش تئوریِ منطقی کیو (Q), این مطالعه کمترین مواجه با خطر درماندگیِ سیستماتیک را در پدیده ی نابهنجاری رشد سرمایه گذاری توضیح می دهد که در آن سهام شرکت ها با رشد بیشتر در سرمایه گذاری ثابت, بازده سرمایه ی کمی را نشان می دهند. با استفاده از گسترش بازده پیش فرض بین BAA- و AAA- نرخ اوراق قرضه شرکت های سهامی, بعنوان یک پروکسی در عامل ریسک درماندگیِ سیستماتیک که باعث قیمت گذاری هسته اصلی می شود, نشان دادم شرکت های دارای سرمایه گذاری های ثابت و بالا (پایین) در معرض خطرپذیریِ سیستماتیکِ کمتری (بیشتری) قرار دارند و از این رو بازده مورد انتظار نیز کمتر (بیشتر) است. بسته به مدل محیط ها, عامل مورد استفاده در اینجا بمنظور ارزیابیِ خطرپذیریِ سیستماتیک 40-30 درصد از تاثیر رشد سرمایه را توضیح می دهد. بطورکلی, من محافظه کارانه نتیجه گیری کردم که قسمت مهمی از ناهنجاری های رشد سرمایه گذاری را میتوان بعنوان بازپرداخت (غرامت) در ریسک درماندگیِ سیستماتیک درنظر گرفت, حتی اگر مطالعات متعددی آن را نتیجه ی قیمت گذاری نادرست رفتاری توضیح دهند.
شرکت هایی که سطح سرمایه گذاری ثابت خود را افزایش می دهند, اکثرا به دستیابیِ بازده سهام کمتر برای پنج سال متوالی تمایل دارند... . شواهد ما مطابق با این فرضیه است که سرمایه گذاران تمایل به نادیده گرفتن اهمیت اطلاعات نامطلوب درباره ی اهداف مدیریتی دارند ... . با این وجود, ممکن است که بازده مازاد (اضافی) درارتباط با هزینه های ناهنجار سرمایه گذاری در واقع مربوط به عوامل خطرپذیر باشد که با عوامل مدنظر ما ارتباطی ندارد.
Abstract
Expanding on rational Q theory, this study demonstrates that less exposure to systematic distress risk partially explains the phenomenon of investment growth anomalies, wherein equities of firms with greater growth in capital investment display lower stock returns. Using the default yield spread between BAA- and AAA-rated corporate bonds as a proxy for a systematic distress risk factor driving the pricing kernel, I show that firms with high (low) capital investment have lower (higher) exposure to systematic distress risk and thus lower (higher) expected returns. Depending on model settings, the factor used here to measure systematic distress risk explains 30–40% of the investment growth effect. Overall, I conservatively conclude that a moderate part of investment growth anomaly can be viewed as compensation for systematic distress risk, even though many studies explain it as a result of behavioral mispricing.
Firms that increase their level of capital investment the most tend to achieve lower stock returns for five subsequent years . . .. Our evidence is consistent with the hypothesis that investors tend to underestimate the importance of the unfavorable information about managerial intentions . . .. However, it is possible that the excess return associated with abnormal investment expenditures is in fact related to risk factors that are unrelated to the factors we consider.
چکیده
1. مقدمه
2. داده
3. عامل ریسک آشفتگی در توضیح رشد غیرعادی سرمایه
1.3. بازبینی رشد غیرعادی سرمایه
2.3. بارگذاری های DEF و هزینه ی ریسک برای DEF در اوراق بهادار های ACI
3.3. سهم افزایشیِ DEF
4.3. توجه به عوامل ساختگی برای ریسک آشفتگی در مطالعات زینگ و واسالو (2004)
4. نتیجه گیری
منابع
Abstract
1. Introduction
2. Data
3. A distress risk factor in explaining the investment growth anomaly
3.1. Revisiting the investment growth anomaly
3.2. DEF loadings and the price of risk for DEF in ACI portfolios
3.3. Incremental contribution of DEF
3.4. Considering the mimicking factor for distress risk in Vassalou and Xing (2004)
4. Conclusion