دانلود مقاله رسوایی سازمانی در رسانه های اجتماعی
چکیده
مقدمه
مبانی نظری
طرح پژوهش
تحلیل و بررسی
بحث
نتیجه
مشارکت ها و پیامدها
محدودیت ها و تحقیقات بیشتر
منابع
Abstract
Introduction
Theoretical foundation
Research design
Analysis
Discussion
Conclusion
Contributions and implications
Limitations and further research
References
چکیده
این مقاله ظهور رسوایی‌های سازمانی در رسانه‌های اجتماعی را بررسی می‌کند و اینکه چگونه پویایی ارتباطی چنین رسوایی‌هایی به عنوان یک درام اجتماعی تکامل می‌یابد. من پیشنهاد می‌کنم زمانی که افشاگران از فناوری اطلاعات برای افشای شواهد سوء رفتار سازمانی استفاده می‌کنند، آنها و مخاطبانشان در گفتمان فراسازمانی شرکت می‌کنند: تعاملات بازتابی – فوری و دائمی – که از طریق آن سهامداران سازمانی رسوایی‌های سازمانی را در رسانه‌های اجتماعی ایجاد می‌کنند، و در مورد هنجاری مذاکره می‌کنند. مرزهای افشاگری و (از) مشروعیت بخشیدن به عمل افشای تخلفات مدیریتی به صورت آنلاین. من یک رسوایی سازمانی نهفته در موج اخیر مبارزات اتحادیه‌های کارگری در اسرائیل را بررسی می‌کنم که در آن افشاگران نقش روزنامه‌نگاران تحقیقی را با انتشار ویدئویی در یوتیوب انجام می‌دادند که در آن یک مدیر ارشد تلاش می‌کرد تا کارگران را از پیوستن به اتحادیه منصرف کند. به دنبال آن، در صفحات فیس بوک اتحادیه کارگری، حامیان و مخالفان اتحادیه به شدت در مورد اهداف و عواقب شرمساری علنی مدیر خود و لطمه زدن به اعتبار شرکت خود بحث کردند. تجزیه و تحلیل گفتمان کارگران نشان می دهد که شرکت کنندگان از هر دو طرف رسوایی را به عنوان چیزی که همه کارمندان شرکت را تحت تأثیر قرار می دهد تجربه کردند. آنها دید بالای نمایش اجتماعی خود را تصدیق کردند و تأثیر بالقوه افشاگری آنلاین را در سراسر مرزهای مکانی و زمانی سازمانی تشخیص دادند.
توجه! این متن ترجمه ماشینی بوده و توسط مترجمین ای ترجمه، ترجمه نشده است.
Abstract
The paper explores the emergence of organizational scandals on social media, and how the communicative dynamics of such scandals evolve as a social drama. I propose that when whistleblowers utilize information technologies to expose evidence of organizational misconduct, they, and their audiences, engage in meta- organizational discourse: The reflexive – immediate and durational – interactions through which organizational stakeholders instigate organizational scandals on social media, negotiate the normative boundaries of whistleblowing, and (de)legitimize the act of disclosing managerial transgressions online. I examine an organizational scandal embedded in the recent wave of workers’ unionization struggles in Israel in which whistleblowers performed the role of investigative journalists by posting a video on YouTube exposing a senior manager trying to dissuade workers from joining the union. Following that, on workers’ unionization Facebook pages, union supporters and opponents vigorously deliberated the intentions and consequences of publicly shaming their manager and damaging the reputation of their company. Analyzing workers’ discourse suggests that participants from both sides experienced the scandal as something that affected all company employees. They acknowledged the high visibility of their social drama and recognized the potential impact of whistleblowing online across organizational spatial and temporal boundaries.
Introduction
The notion of “media scandal” was developed in order to account for the drama evolving around the normative transgressions of powerful individuals in the public sphere (Bird, 2003; Molotch & Lester, 1974). Scholars have used Turner's (1980) scheme of “social drama” to analyze these scandals, noting that they follow distinctive dynamics (Cottle, 2006), which include a triggering event, an overt societal conflict, and redressive actions to reduce reputational damage (Sims, 2009). In this paper, I apply and further develop the concept of media scandals as a social drama to organizational settings operating within a socially mediated environment.
Conclusion
In the course of utilizing digital information technologies for whistleblowing, multiple participants cooperate in witnessing, recording, editing, uploading, sharing, and retrieving sensitive material of organizational misconduct over time. Whistleblowing online, then, can be categorized as a “collective affordance” of social media which is actualized by interdependent actors partaking in connective action (Vaast, Safadi, Lapointe, & Negoita, 2017). By collaborating in uncovering, distributing, and interrogating scandalous organizational information, workers are able to collectively act on behalf of individuals who are vulnerable to organizational maltreatment, and therefore might not risk the consequences of speaking up alone. They utilize the emancipatory affordance of digital media (Miranda et al., 2016; Young et al., 2019) in giving voice to those who might otherwise remain voiceless (Ortiz et al., 2019).