دانلود مقاله جداسازی میراث طبیعی و فرهنگی
ترجمه نشده

دانلود مقاله جداسازی میراث طبیعی و فرهنگی

عنوان فارسی مقاله: جداسازی میراث طبیعی و فرهنگی: رویکردی منسوخ شده؟
عنوان انگلیسی مقاله: Separating natural and cultural heritage: an outdated approach?
مجله/کنفرانس: جغرافیدان استرالیایی - Australian Geographer
رشته های تحصیلی مرتبط: تاریخ
گرایش های تحصیلی مرتبط: تاریخ عمومی جهان
کلمات کلیدی فارسی: منطقه میراث جهانی کوه‌های آبی بزرگ - میراث طبیعی - میراث فرهنگی - منظر فرهنگی - استرالیا - میراث زیست‌فرهنگی
کلمات کلیدی انگلیسی: Greater Blue Mountains World Heritage Area - natural heritage - cultural heritage - cultural landscape - Australia - biocultural heritage
نوع نگارش مقاله: مقاله پژوهشی (Research Article)
شناسه دیجیتال (DOI): https://doi.org/10.1080/00049182.2022.2069480
لینک سایت مرجع: https://www.tandfonline.com/doi/full/10.1080/00049182.2022.2069480
نویسندگان: Emma Koch - Josephine Gillespie
دانشگاه: School of Geosciences, The University of Sydney, Australia
صفحات مقاله انگلیسی: 16
ناشر: تیلور و فرانسیس - Taylor & Francis
نوع ارائه مقاله: ژورنال
نوع مقاله: ISI
سال انتشار مقاله: 2022
ایمپکت فاکتور: 3.067 در سال 2020
شاخص H_index: 48 در سال 2022
شاخص SJR: 0.828 در سال 2020
شناسه ISSN: 1465-3311
شاخص Quartile (چارک): Q1 در سال 2020
فرمت مقاله انگلیسی: PDF
وضعیت ترجمه: ترجمه نشده است
قیمت مقاله انگلیسی: رایگان
آیا این مقاله بیس است: بله
آیا این مقاله مدل مفهومی دارد: دارد
آیا این مقاله پرسشنامه دارد: ندارد
آیا این مقاله متغیر دارد: ندارد
آیا این مقاله فرضیه دارد: ندارد
کد محصول: e17122
رفرنس: دارای رفرنس در داخل متن و انتهای مقاله
نوع رفرنس دهی: vancouver
فهرست مطالب (ترجمه)

چکیده

معرفی

نتایج

بحث

نتیجه

یادداشت

بیانیه افشاگری

یادداشت هایی در مورد مشارکت کنندگان

منابع

فهرست مطالب (انگلیسی)

Abstract

Introduction

Results

Discussion

Conclusion

Notes

Disclosure statement

Notes on contributors

References

بخشی از مقاله (ترجمه ماشینی)

چکیده

     این مقاله یک پویایی مشکل‌ساز در حفاظت از اموال طبیعی میراث جهانی برای مکان‌هایی که دارای دارایی‌های فرهنگی قابل‌توجهی هستند، اما از استاندارد تعیین میراث جهانی «ارزش جهانی برجسته» برای اهمیت فرهنگی فاصله دارند، در نظر می‌گیرد. تخریب مکان‌های میراث فرهنگی در محیط‌های طبیعی یک نگرانی جهانی است و ما از یک مطالعه موردی استرالیایی برای نشان دادن این استدلال استفاده می‌کنیم که دارایی‌های فرهنگی واقع در دارایی‌های طبیعی باید وضعیت حفاظتی متحد داده شود. ما استدلال می‌کنیم که با وجود پیشرفت قابل توجه در استفاده از رویکردهای کل‌نگرتر، همانطور که در مناظر فرهنگی نمونه‌ای از آن است، مشکلات حفاظتی به‌وجود می‌آیند، که توسط یک استوانه دوتایی طبیعت/فرهنگ نشان داده می‌شود. برای نشان دادن استدلال خود، ما اختلاف نظر پیرامون پیشنهاد توسعه در منطقه میراث جهانی کوه‌های آبی بزرگ (GBMWHA)، واقع در ایالت نیو ساوت ولز، استرالیا را در نظر می‌گیریم. ما متوجه شدیم که یک پیشنهاد توسعه برای بالا بردن دیوار سد ذخیره‌سازی مشکلات قابل‌توجهی را برای حفاظت از ویژگی‌های میراث طبیعی و فرهنگی در سراسر چشم‌انداز GBMWHA ایجاد می‌کند و در این زمینه، ما بازنگری در باینری سفت و سخت طبیعی/میراث فرهنگی طبقه‌بندی‌های میراث جهانی را توصیه می‌کنیم.

توجه! این متن ترجمه ماشینی بوده و توسط مترجمین ای ترجمه، ترجمه نشده است.

بخشی از مقاله (انگلیسی)

Abstract

     This paper considers a problematic dynamic in the protection of natural World Heritage properties for sites that also possess significant cultural assets, but that fall short of the World Heritage designation ‘outstanding universal value’ standard for cultural significance. The destruction of cultural heritage places in natural settings is a global concern and we use an Australian case study to illustrate the argument that cultural assets located within natural properties should be given an allied protection status. We argue that protection problems arise, represented by a nature/culture binary trope, despite significant progress in using more holistic approaches, as exemplified by cultural landscapes. To demonstrate our argument, we consider controversy surrounding a development proposal within the Greater Blue Mountains World Heritage Area (GBMWHA), located in the state of New South Wales, Australia. We find that a development proposal to raise a storage dam wall triggers significant problems for protecting both natural and cultural heritage features across the GBMWHA landscape and, in this context, we recommend a reconsideration of the rigid natural/cultural heritage binary of World Heritage classifications.

Introduction

The Greater Blue Mountains World Heritage area (GBMWHA)

     The Blue Mountains area is located approximately 100 km to the west of Sydney, New South Wales (NSW), Australia. Parts of the Blue Mountains were first formally designated as ‘sights reserves’ in the 1800s (NSW NPWS 2001). In 1875, the Grose River catchment was reserved from sale to protect water quality and as a natural spectacle (Macqueen 1997). The first official proposal for a Blue Mountains National Park (BMNP) was put forward by conservationist and bushwalker, Myles Dunphey in 1922 (Mosley 1989; NSW NPWS 2001). The idea gained momentum, and by 1931 the Sydney Bush Walker’s Club committee formed to prevent land clearance and instead to designate the lease area of Blue Gum Forest in the Grose Valley as recreational reserve (NSW NPWS 2001). In 1959, a trust was established and 62,000 hectares of land was gazetted as BMNP and extensive additions have been made continuously since then (Mosley 1989; NSW NPWS 2001). Today, the Greater Blue Mountains World Heritage Area (GBMWHA) includes eight (protected area) conservation reserves and covers 1,032,649 hectares (UNESCO 2020). There are 12 adjoining areas including seven adjacent national parks and one conservation reserve, which total 165,100 hectares (NSW Government 2009; UNESCO 2020). The GBMWHA contains a diverse range of Eucalypt habitats including wet and dry sclerophyll forest, Mallee heathland, swamps, wetland, and grassland (UNESCO 2020).

Conclusion

     In addition to the natural values that are protected by the WH listing, the GBMWHA area has a history of First Nation site occupation extending at least 14,000 years (NSW DECC, 2009). Sites of cultural significance include the first region of occupation during the Pleistocene glacial period, engravings, grinding grooves, a concentration of unique stone arrangements and some of the most distinctive rock art incorporating the use of pigment and engraved forms including the Red Hands Cave (NSW DECC, 2009; NSW NPWS, 2001). Due in part to the remote and inaccessible nature of a large proportion of the GBMWHA, and in part to an inadequate approach within the EIS for the SEEP, archaeological surveys of the area have been limited. There is potential for many more important cultural/biocultural heritage sites to be yet uncovered. The potential adverse impacts of the WDDP are a topic of acute interest especially in the context of ongoing cultural heritage loss.

     In Australia today, it has become clear that regulatory failures have resulted in a disproportionate number of First Nation places being degraded, if not lost entirely. The Juukan Gorge controversy highlights that destruction has been enabled by ill-fitting regulatory regimes (Borschmann et al., 2020; Hutchens, 2020). In this setting, we must work to better understand human-environment connections within protected places and showcase both the value of natural and cultural heritage assets (Gillespie, 2020). Such a process requires that we consider how communities value places in light of natural and cultural heritage perspectives. Considering increasing development means more critical reflection on these twinned values within our protected places is necessary.