دانلود مقاله استفاده از مدل تقاضای شغلی-منابع برای درک فرسودگی شغلی داروسازان
چکیده
کلید واژه ها
اختصارات
1. مقدمه
2. روش ها
2.1. طراحی مطالعه
2.2. شرکت کنندگان و استخدام
2.3. توسعه راهنمای گروه تمرکز/مصاحبه
2.4. تولید داده ها
2.5. تحلیل داده ها
3. نتایج
3.1. جمعیت شناسی شرکت کنندگان
3.2. خواسته های شغلی
3.3. منابع شغلی
3.4. تلاقی تقاضاها و منابع شغلی
3.5. خواسته های شخصی
3.6. منابع شخصی
3.7. توصیه هایی برای کاهش فرسودگی شغلی
4. بحث
4.1. محدودیت ها
4.2. توصیه ها
5. نتیجه گیری
منابع
Abstract
Keywords
Abbreviations
1. Introduction
2. Methods
2.1. Study design
2.2. Participants and recruitment
2.3. Focus group/interview guide development
2.4. Data generation
2.5. Data analysis
3. Results
3.1. Participants’ demographics
3.2. Job demands
3.3. Job resources
3.4. Intersection of job demands and resources
3.5. Personal demands
3.6. Personal resources
3.7. Recommendations to mitigate burnout
4. Discussion
4.1. Limitations
4.2. Recommendations
5. Conclusion
Funding
Declaration of competing interest
References
چکیده
داروسازان جامعه یکی از در دسترس ترین ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی در طول همه گیری COVID-19 هستند. قرار گرفتن در معرض تقاضاهای همه گیر و عوامل استرس زا طولانی مدت، در حالی که نقش حیاتی در تامین دارو و آموزش بیماران دارد، خطر فرسودگی شغلی را افزایش می دهد.
اهداف: هدف این مطالعه با استفاده از مدل تقاضای شغلی-منابع، درک عواملی است که منجر به فرسودگی داروسازان جامعه شده و راهبردهای مقابله ای و توصیه های درک شده آنها را در مورد مداخلات برای کاهش فرسودگی شغلی در طول همه گیری COVID-19 شناسایی می کند.
مواد و روش ها
رویکرد پدیدارشناختی کیفی با گروه‌های متمرکز و مصاحبه با داروسازان محلی در قطر که با استفاده از روش‌های نمونه‌گیری هدفمند، آسان و گلوله برفی انتخاب شدند، استفاده شد. مصاحبه ها بین فوریه و آوریل 2021 انجام شد، به صورت صوتی ضبط شد و کلمه به کلمه رونویسی شد. با استفاده از روش تحلیل موضوعی، از کدهای دستی استقرایی و قیاسی (بر اساس مدل) از مصاحبه ها برای ترکیب مضامین استفاده شد. 11 موضوع از شش گروه متمرکز، شش مصاحبه دوتایی و گروه های متمرکز کوچک، و چهار مصاحبه فردی با داروسازان جامعه پدید آمد.
نتایج
عوامل مؤثر در فرسودگی شغلی داروسازان جامعه به عنوان خواسته های شغلی عملی و خواسته های عاطفی از جمله ترس از عفونت شناسایی شده است. از سوی دیگر، منابع خاص دولت و محل کار، ویژگی های فردی مانند تاب آوری و خوش بینی و همچنین اجرای راهبردهای مقابله ای، استرس و فرسودگی شغلی آنها را کاهش داده است.
نتیجه گیری
استفاده از مدل تقاضا-منابع شغلی برای شناسایی عوامل مؤثر در فرسودگی داروسازان جامعه در طول همه‌گیری COVID-19 مناسب بود. بر اساس این عوامل، استراتژی‌های فردی، سازمانی و ملی می‌تواند برای کاهش فرسودگی شغلی در داروسازان جامعه در طول همه‌گیری و شرایط اضطراری آتی اجرا شود.
توجه! این متن ترجمه ماشینی بوده و توسط مترجمین ای ترجمه، ترجمه نشده است.
Abstract
Background: Community pharmacists are one of the most accessible healthcare providers during the COVID-19 pandemic. Whilst playing a vital role in medication supply and patient education, exposure to the pandemic demands and prolonged stressors increase their risk of burnout. Objectives: Using the Job Demands-Resources model, this study aims to understand the factors that led to community pharmacists’ burnout and to identify their coping strategies and perceived recommendations on interventions to mitigate burnout during the COVID-19 pandemic. Methods: A qualitative phenomenological approach was used with focus groups and interviews of community pharmacists in Qatar who were recruited using purposeful, convenience, and snowballing sampling methods. Interviews were conducted between February and April 2021, were audio-recorded and transcribed verbatim. Using thematic analysis methodology, manual inductive and deductive (based on the model) codes from the interviews were used for synthesis of themes. 11 themes emerged from six focus groups, six dyadic interviews and mini focus groups, and four individual interviews with community pharmacists. Results: The contributing factors to community pharmacists’ burnout have been identified as practical job demands, and emotional demands including fear of infection.On the other hand, government and workplacespecific resources, personal characteristics such as resiliency and optimism, as well as the implementation of coping strategies, have reduced their stress and burnout. Conclusions: The use of the Job Demands-Resources model was appropriate to identify the contributing factors to community pharmacists’ burnout during the COVID-19 pandemic. Based on these factors, individual, organizational, and national strategies can be implemented to mitigate burnout in community pharmacists during the pandemic and future emergencies.
Introduction
The Coronavirus Disease-2019 (COVID-19), caused by the novel severe acute respiratory syndrome coronavirus-2 (SARS-CoV-2) was declared a pandemic by the World Health Organization (WHO) on March 11, 2020.1 As the virus has spread throughout the world, healthcare providers (HCPs) have been fighting on the frontlines, keeping the overburdened healthcare system afloat and confronting the risk of infection. Facing different demands and challenges can increase the risk of negative mental health consequences in HCPs.2 A systematic review and meta-analysis exploring the impact of the COVID-19 pandemic on the mental health of 33,062 HCPs has reported 23.21% and 22.8% pooled prevalence of anxiety and depression respectively.
Conclusion
Community pharmacists have undoubtedly been essential frontliners in the COVID-19 pandemic. With their expanded role during this crisis and the sudden changes they have experienced, comes constant stress which, if prolonged enough, can cause burnout. The use of the Job Demands-Resources model in this study has been appropriate to reveal different interacting demands and resources influencing burnout of community pharmacists in Qatar during the pandemic, their coping strategies, and their recommendations to mitigate burnout. The findings of this study can be used a stepping stone for other studies to identify the correlation and interaction between the job demands and resources, and the outcomes of burnout and engagement. Moreover, the tailored recommendations would improve the well-being of community pharmacists and help form organizational disaster preparedness perspective. Unfortunately, the fact that the pandemic’s duration has extended to over a year suggests that even if it ceases to be, its effects can be everlasting. Therefore, future work should also address the long-term mental health consequences on community pharmacists.