دانلود مقاله اثر برنامه آموزشی زمانی شنیداری بر روان گفتاری کودکان مبتلا به لکنت رشدی
ترجمه نشده

دانلود مقاله اثر برنامه آموزشی زمانی شنیداری بر روان گفتاری کودکان مبتلا به لکنت رشدی

عنوان فارسی مقاله: تاثیر یک برنامه آموزشی زمانی شنیداری بر روان گفتاری کودکان مبتلا به لکنت رشدی
عنوان انگلیسی مقاله: Effect of an Auditory Temporal Training Program on Speech Fluency of Children with Developmental Stuttering
مجله/کنفرانس: مجله مغز و اعصاب کودک ایران - Iranian Journal of Child Neurology
رشته های تحصیلی مرتبط: روانشناسی - پزشکی
گرایش های تحصیلی مرتبط: روانشناسی رشد - مغز و اعصاب - روانشناسی تربیتی
کلمات کلیدی فارسی: آموزش شنوایی - آموزش زمانی شنیداری - اختلال پردازش شنوایی - لکنت رشدی - زمانبندی
کلمات کلیدی انگلیسی: Auditory training - Auditory temporal training - Auditory processing disorder - Developmental stuttering - Timing
نمایه: scopus - master journals List - DOAJ - PubMed Central
شناسه دیجیتال (DOI): https://doi.org/10.22037/ijcn.v17i1.35885
لینک سایت مرجع: https://journals.sbmu.ac.ir/ijcn/article/view/35885
نویسندگان: Morteza Farazi - zahra Hosseini dastgerdi - Yones Lotfi - Abdollah Moossavi - Enayatollah Bakhshi
دانشگاه: Department of Speech & Language Pathology, University of Social Welfare and Rehabilitation Sciences, Tehran, Iran
صفحات مقاله انگلیسی: 15
نوع ارائه مقاله: ژورنال
نوع مقاله: ISI
سال انتشار مقاله: 2023
ایمپکت فاکتور: 0.871 در سال 2022
شاخص H_index: 18 در سال 2023
شاخص SJR: 0.215 در سال 2022
شناسه ISSN: 1735-4668
شاخص Quartile (چارک): Q3 در سال 2022
فرمت مقاله انگلیسی: PDF
وضعیت ترجمه: ترجمه نشده است
قیمت مقاله انگلیسی: رایگان
آیا این مقاله بیس است: خیر
آیا این مقاله مدل مفهومی دارد: ندارد
آیا این مقاله پرسشنامه دارد: ندارد
آیا این مقاله متغیر دارد: ندارد
آیا این مقاله فرضیه دارد: ندارد
کد محصول: e17390
رفرنس: دارای رفرنس در داخل متن و انتهای مقاله
فهرست مطالب (ترجمه)

خلاصه
معرفی
مواد و روش ها
نتایج
بحث
در نتیجه
حق مشارکت AcknAuthor
تضاد منافع
منابع

فهرست مطالب (انگلیسی)

Abstract
Introduction 
Materials & Methods
Results
Discussion
In Conclusion
AcknAuthor’s Contribution owledgment
Conflict of interest
References

بخشی از مقاله (ترجمه ماشینی)

چکیده
اهداف مطالعه حاضر با هدف بررسی تأثیر یک برنامه آموزشی شنوایی مبتنی بر پردازش زمانی بر کاهش شدت لکنت در کودکان مبتلا به اختلالات پردازش زمانی شنوایی است.
مواد و روش‌ها سی و یک کودک مبتلا به لکنت با تشخیص اختلالات پردازش زمانی شنوایی در این مطالعه شرکت کردند (گروه مداخله: 17 شرکت‌کننده بین هفت تا 12 سال؛ گروه کنترل: 14 شرکت‌کننده بین هشت تا 12 سال). آزمون پردازش زمانی شنوایی و ابزار شدت لکنت 3 (SSI-3) قبل و بعد از 12 جلسه (نزدیک به 540 دقیقه) تمرین و سه ماه پس از پایان مداخله مورد بررسی قرار گرفت.
بر اساس نتایج، پردازش زمانی شنوایی در گروه مداخله پس از آموزش شنوایی مبتنی بر پردازش زمانی به طور قابل توجهی بهبود یافت. همچنین تفاوت بین گروه مداخله و کنترل معنی دار بود (05/0>P). بهبود مهارت‌های پردازش زمانی شنوایی در ارزیابی پس از تمرین پس از سه ماه ثابت ماند (05/0P>). اگرچه نمره SSI-3 در گروه مداخله تا حدودی بهبود یافته بود، اما تفاوت معنی داری بین دو گروه مشاهده نشد (984/0=P).
نتیجه‌گیری یافته‌ها نشان داد که آموزش پردازش زمانی شنوایی به‌عنوان یک درمان مکمل برای کاهش شدت لکنت کودکان مبتلا به اختلالات پردازش زمانی شنوایی تا حدی عمل می‌کند.

بخشی از مقاله (انگلیسی)

Abstract

Objectives
to investigate the effect of auditory temporal processing training on the alleviation of stuttering severity in children who stutter (CWS) diagnosed with auditory temporal processing (ATP) disorders.


Materials & Methods
Thirty-one (31) CWS diagnosed with ATP disorders participated in this study (intervention group: 17 participants between 7 to 12 years old; control group: 14 participants between 8 to 12 years old). The ATP test and SSI-3 were examined before, after 12 sessions (about 540 minutes) training, and three months following the conclusion of the intervention.


Result
According to the results, ATP improved significantly in the intervention group after auditory temporal training and the differences between the intervention and control group were significant (p<0.05). The improvement of ATP skills remained stable in the post-training evaluation after three months (p>0.05). Although the SSI-3 score was further improved in the intervention group, but there was no significant difference between two groups (p=0.984).


Conclusions
The findings revealed that ATP training acted as a complementary therapy alleviating stuttering severity of CWS with ATP disorders to some extent.

 

Introduction 

Stuttering is a well-known speech fluency disorder with primary symptoms such as involuntary and abnormal repetitions and prolongations of sounds, syllables, words, phrases, and silent pauses that disrupt the rhythmic flow of speech(1). With a prevalence rate of 2-5%, this disorder emerges mainly at 3-6 years of age nearby 1% of this population will continue to have persistent stuttering until adulthood (2). Stuttering is neurodevelopmentally (3), associated with several factors(4). Numerous studies and theories point to defective neural centers for speech control, auditory processing disorders, genetic and language impairments, and other cognitive, emotional, and social processing as the underlying causes of stuttering (5).

Currently, the basic neurogenic knowledge of stuttering is not directly linked with clinical programs(6). More promising and effective management and treatment of stuttering appear to be more logically rooted in its potential neural mechanisms (6, 7). Several studies and theories highlight the auditory system, its associated processing, and its roles, which might be the structures linked with this disorder (8).

 

Results

Demographic data for each group are shown in (Table 1). Children in both groups had a Stuttering Severity Instrument-3 (SSI-3) range of very mild to moderate (score 8-27).

3.1. Analyzing the Effect of Auditory Temporal Training on ATP Test Scores

In this section, data related to ATP tests before, immediately, and three months after auditory temporal training are compared between the intervention and control groups.

3.1.1. Duration pattern test

Table 2 shows a significant difference between the three interventions Duration pattern tests measurement levels (Table 2). The pairwise comparison test, by considering the Bonferroni adjustment indicated that the post-training (session 13) scores of the intervention group improved remarkably (right and left ear: P<0.001). An improvement was also observed in the control group, albeit non-significant (right ear: P=1.0, left ear: P=0.468). The analysis of the resulting stability revealed persistent improvement in the intervention group based on the post-training evaluation after three months (right ear: P=0.005, left ear: P=0.012). No significant difference was observed in the control group’s scores after three months (right ear: P=0.396, left ear: P=1.0). The between-subject primary effect test, found a significant difference between the intervention and control groups across the three measurement levels (P<0.001). The interaction of time and group was substantial (P<0.001) (Table 2).

بدون دیدگاه