دانلود مقاله درمان سلول بنیادی مزانشیمی برای بیماری هانتینگتون
خلاصه
1. معرفی
2. روش
3. نتایج
4. بحث
5. نتیجه گیری
در دسترس بودن داده ها
تضاد علاقه
مشارکت نویسندگان
مواد تکمیلی
منابع
Abstract
1. Introduction
2. Method
3. Results
4. Discussion
5. Conclusion
Data Availability
Conflicts of Interest
Authors’ Contributions
Supplementary Materials
References
چکیده
هدف، واقعگرایانه. درمان با سلول های بنیادی مزانشیمی (MSC) در بیماری هانتینگتون (HD) به عنوان یک رویکرد درمانی بالقوه مورد بررسی قرار گرفته است. با این حال، یک سنتز کامل از این نتایج وجود ندارد. ما یک متاآنالیز برای ارزیابی اثرات MSCها بر HD انجام دادیم. روش. مطالعات واجد شرایط منتشر شده قبل از نوامبر 2022 از Embase، PubMed، Web of Science، Medline و Cochrane مطابق با دستورالعمل های PRISMA غربالگری شدند. ClinicalTrial.gov و پلتفرم ثبت کارآزمایی های بالینی بین المللی سازمان بهداشت جهانی نیز برای کارآزمایی های بالینی ثبت شده جستجو شدند. نتایج در مطالعات جوندگان ارزیابی شده شامل تغییرات مورفولوژیکی (حجم جسم مخطط و حجم بطن)، عملکرد حرکتی (تست روتارود، تست آویزان سیم، تست قدرت گرفتن، تست بستن اندام، تست چرخش ناشی از آپومورفین، و فعالیت الکترومیوگرافی عصبی عضلانی)، شناخت ( تست ماز آبی موریس) و وزن بدن. نتیجه. جستجوی اولیه 362 رکورد را به دست آورد که 15 مطالعه شامل 346 جونده HD برای متاآنالیز واجد شرایط بودند. حجم بطنی بزرگتر و کوچکتر در حیوانات تحت درمان با MSC در مقایسه با گروه شاهد مشاهده شد. سلول‌های بنیادی مزانشیمی پیوند شده قبل از بروز اختلال عملکرد حرکتی، ناهماهنگی حرکتی HD را نجات دادند. در بین منابع مختلف MSC، سلول‌های بنیادی مزانشیمی مغز استخوان بیشترین سلول‌ها را بررسی کردند و در بهبود هماهنگی حرکتی مؤثر بودند. درمان با MSC قدرت عضلانی، فعالیت الکترومیوگرافی عصبی عضلانی، عملکرد حرکتی مرتبط با قشر و عملکرد حرکتی مربوط به جسم مخطط را بهبود بخشید، در حالی که شناخت تغییری نکرد. وزن بدن جوندگان نر HD پس از پیوند MSC افزایش یافت، در حالی که وزن بدن جوندگان ماده تحت تأثیر قرار نگرفت. نتیجه. متاآنالیز اثر مثبت سلول های بنیادی مزانشیمی را روی جوندگان HD به طور کلی نشان داد، همانطور که در تغییرات مورفولوژیکی، هماهنگی حرکتی، قدرت عضلانی، فعالیت الکترومیوگرافی عصبی عضلانی، عملکرد حرکتی مرتبط با قشر مغز، و عملکرد حرکتی مربوط به جسم مخطط منعکس شد، در حالی که شناخت توسط MSC تغییر نکرد.
Abstract
Objective. Mesenchymal stem cell (MSC) therapy has been explored in Huntington disease (HD) as a potential therapeutic approach; however, a complete synthesis of these results is lacking. We conducted a meta-analysis to evaluate the effects of MSCs on HD. Method. Eligible studies published before November 2022 were screened from Embase, PubMed, Web of Science, Medline, and Cochrane in accordance with PRISMA guidelines. ClinicalTrial.gov and the World Health Organization International Clinical Trials Registry Platform were also searched for registered clinical trials. The outcomes in rodent studies evaluated included morphological changes (striatal volume and ventricular volume), motor function (rotarod test, wire hang test, grip strength test, limb-clasping test, apomorphine-induced rotation test, and neuromuscular electromyography activity), cognition (Morris water maze test), and body weight. Result. The initial search returned 362 records, of which 15 studies incorporating 346 HD rodents were eligible for meta-analysis. Larger striatal and smaller ventricular volumes were observed in MSC-treated animals compared to controls. MSCs transplanted before the occurrence of motor dysfunction rescued the motor incoordination of HD. Among different MSC sources, bone marrow mesenchymal stem cells were the most investigated cells and were effective in improving motor coordination. MSC therapy improved muscle strength, neuromuscular electromyography activity, cortex-related motor function, and striatum-related motor function, while cognition was not changed. The body weight of male HD rodents increased after MSC transplantation, while that of females was not affected. Conclusion. Meta-analysis showed a positive effect of MSCs on HD rodents overall, as reflected in morphological changes, motor coordination, muscle strength, neuromuscular electromyography activity, cortex-related motor function, and striatum-related motor function, while cognition was not changed by MSC therapy.
Introduction
Huntington disease (HD) is a neurodegenerative disorder of the central nervous system resulting from a dominantly inherited CAG trinucleotide repeat expansion in exon 1 of the huntingtin (HTT) gene that encodes the Huntingtin protein [1]. Pathological changes are characterized by a general shrinkage of the brain and distinct degeneration of the striatum (caudate nucleus and putamen) [2]. Although HD prevalence is only 4-10 individuals per 100,000, it seriously affects the life quality of the patients in many ways, including movement, cognition, and psychological condition, as well as other functional disabilities [3]. Motor defects typically include chorea and loss of coordination. Psychiatric symptoms, such as depression, psychosis, and obsessive-compulsive disorder, are common in HD [4]. Death typically occurs about 20 years after symptom onset [1].
Current therapies for HD are directed at symptom relief, as there are no any disease-modifying therapies. Therapeutic attempts based on pathogenic mechanisms including gene silencing [5], antiapoptosis/caspase inhibition [6], transglutaminase inhibition [7], antioxidative stress [8], upregulating autophagy [9], and physical exercise [10] have been investigated; unfortunately, none of these have met the criteria for clinical translation. For instance, silencing the expression of the mutant HTT gene is attractive; however, allele specificity and off-target effects are not fully resolved. Treatment of mouse models with antioxidants was considered to be beneficial [8], whereas trials of creatine for symptomatic patients were disappointing [11].
Conclusion
This meta-analysis reveals MSC therapy attenuates morphological changes and improves motor function in HD models, but cognition was not influenced. Furthermore, the weight of male, but not female, HD rodents may be benefited from MSC treatment. These results support MSC-based strategies becoming an alternative treatment for HD; however, before MSC therapies can be translated into clinical practice, their safety, efficacy, and mechanism must be established with more preclinical and clinical studies.